Dasakam: 100-- Slokam: 02


नीलाभं कुञ्चिताग्रं घनममलतरं संयतं चारुभङ्ग्या
रत्नोत्तंसाभिरामं वलयितमुदयच्चन्द्रकै: पिञ्छजालै: ।
मन्दारस्रङ्निवीतं तव पृथुकबरीभारमालोकयेऽहं
स्निग्धश्वेतोर्ध्वपुण्ड्रामपि च सुललितां फालबालेन्दुवीथीम् ॥२



[link]niilaabhaM ku~nchitaagraM ghanamamalataraM samyataM chaarubhangyaa
ratnOttamsaabhiraamaM valayitamudayachchandrakaiH pinchChajaalaiH |
mandaarasra~N niviitaM tava pR^ithukabariibhaaramaalOkaye(a)haM
snigdha shvetOrdhvapuNDraamapi cha sulalitaaM phaala baalenduviithiim || 2[/lik]


I am seeing your big bundle of dark and curly hair, thick and very clean, held together in a very beautiful manner, bejewelled and very beautifully tied with a plume of peacock feathers having glistening eyes, encircled by a garland of mandaar flowers. With their shining and glistening eyes, And I also see your pretty forehead with its soft white upright sandal paste mark, Comparable to the crescent moon.