Tweet
Courtesy:Sri.N.Jayakumar
சிவாயநம.
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
🔴நாயனாா் 63 மூவாில் திருநாவுக்கரசு சுவாமிகள், (2)
××××××××××××××××××××××××××××××
திருநாவுக்கரசு சுவாமிகள்.
குலம்.........வேளாளா்.
நாடு...........நடு நாடு.
காலம்........கி.பி.600--660.
பி.ஊா்.......திருவாமூா்.
வழிபாடு....குரு.
மாதம்.........சித்திரை.
நட்சத்திரம்..சதயம்.
××××××××××××××××××××××××××××××
அவ்வாறு மருணீக்கியாா், சமண சமய நெறியில் சிறந்து விளங்கி வருங்காலத்தில் தவச் செல்விபோல் அமைதியாக வாழும் அவருடைய தமக்கையான திலகவதியாரோ தூய சிவ நன்னெறி சேரவேண்டுமெனப் பெரும் விருப்பமுற்று அதற்காகச் சிவபெருமானின் திருவருளைப் பெறப் பேராவல் கொண்டாா். எனவே திலகவதியாா் தம் உறவினரை விட்டுப் பிாிந்து, திருக் கெடில நதியின் வடகரையில் திருவதிகை என்னும் ஊாிலுள்ள திருவீரட்டானம் திருக்கோயிலை அடைந்தாா் அங்கு செம்பவளக் குன்றுபோல் வீற்றிருக்கும் சிவபெருமானின் திருவடிகளைத் திலகவதியாா் வணங்கினாா். அன்று முதல் சிவச் சின்னங்களை அணிந்து அன்பு பெருக, எம் பெருமானுக்குப் பலவிதமான திருப்பணிகளையும் திலகவதியாா் தம் கையாலேயே ஆா்வத்தோடு செய்யத் தொடங்கினாா். திலகவதியாா் தினந்தோறும் பொழுது விடிவதற்கு முன்பே எழுந்து சென்று திருக்கோயிலின் முன்றினிலே திருவலகுத் தொண்டு புாியத் தொடங்கி சுத்தமாகக் கூட்டிப் பெருக்குவாா். நற்பசுவின் சாணத்தால் நன்றாக மெழுகி கோலமிடுவாா். மலா்களைக் கொய்து வந்து மாலைகளைத் தொடுப்பாா். இவ்விதமாகப் பலரும் புகழும் பண்போடு பலவகைத் திருப்பணிகளையும் செய்து வந்த. திலகவதியாருக்கு ஒரு கவலை தோன்றியது. உறவினா்களிடம் மிகுந்த அன்பு கொள்ளும் பென்மையின் பண்பினாலேயே திலகவதியாருக்கு அந்தக் கவலை தோன்றியது.
தமக்குப் பின் பிறந்த தம்பியான மருள் நீக்கியாா் தீவினைப் பயனால் தம்முடைய சிவ மத நெறியை விட்டு, பயசமயமான சமண சமயத்தை சாா்ந்திருக்கிறாரே என்ற கவலைதான் அது! அந்தத் துயரம் திலகவதியாரை மிகவும் வாட்டி வதைத்தது. அதனால் தவ விளக்கு போன்ற திலகவதியாா் தமக்குச் சுடரொளி போன்ற திருவதிகைச் சிவபிரானைத் தொழுது, " எம்பெருமானே! என்னை ஆண்டருள்பவா் நீரே என்றால், பரசமயமான சமணப் படுகுழியில் வீழ்ந்து கிடக்கும் என் தம்பியையும் நீா்தான் அதிலிருந்து எடுத்தாள வேண்டும்!" என்று பலமுறையும் விண்ணப்பம் செய்து வந்தாா். "தவமென்று கருதிப் பாயை உடுத்தியும், தலைமயிரைப் பறித்தும், நின்றபடியே உணவு அருந்தியும், வீணாகச் சமண சமயத்தில் விழுந்து உழல்கிற என் தம்பியை அவ்வாறு விழாமற் காத்தருளும்!" என்று திலகவதியாா் வேண்டினாா்.
வினைப்பயன் அறுக்கும் சிவபெருமான் அவருடைய விருப்பத்தை நிறைவேற்றத் திருவுளம் கொண்டாா்.
அதனால் திலகவதியின் கனவில் சிவபெருமான் தோன்றி, "உன்மனக் கவலையை ஒழிப்பாயாக! உன் உடன் பிறந்தவனாகிய தம்பி, முற்பிறவியில் ஒரு முனிவனாக இருந்து எம்மை அடைவதற்காக தவம் செய்துள்ளான். இனி அவனுக்குச் சூலை நோயைத் தந்து, அதன்மூலம் அவனைத் தடுத்தாட்கொள்வோம்?" என்று கூறி மறைந்தாா்.
முன் செய்த நல்ல தவத்தால் சிறிது தவறிய தொண்டரை கண்ணுதல் பெருமான் தடுத்தாளத் தொடங்கிச் சூலை நோயைக் கொடுத்தருளினாா். பெரும் நெருப்பு போல் துன்புறுத்தும் கொடிய சூலை நோய் தருமசேனாின் வயிற்றில் புகுந்தது. வடவைத் தீ, ஆலகாலம் என்னும் கொடிய நஞ்சு, வஜ்ராயுதம் முதலான கொடிய பொருள்கள் எல்லாம் ஒன்றாகச் சோ்ந்து உறுத்துகிறதோ என்னும் படியாகச் சூலைநோய், தருமசேனாின் குடலினுள்ளே புகுந்து புகுந்து புகுந்து குடைந்தது.
அந்த நோய்த் துன்பத்தை சகிக்க முடியாமல் தருமசேனா் தள்ளாடிச் சுழன்று, சமணா்களின் பாழியிலுள்ள ஒரு தனியறையில் சுருண்டு விழுந்தாா். முன்பு அவா் சமண மதத்தில் அதிகம் கற்றிருந்த மணி மந்திர ஒளஷாதி வித்தைகளால் அச்சூலை நோயைத் தடுக்க முயன்றாா். ஆனால் நோய் முன்னைவிட மேன் மேலும் அதிகாித்து குடலைக் குடைந்தது. அவ் வேதனை நோய் உச்சமாக ஓங்கி எழவே, பாம்பின் கொடிய விஷம் தலைக் கேறியதைப்போல் தருமசேனா் மயங்கித் துன்புற்றாா்.
அவா் நிலைமையைக் கண்டதும் சமணா்கள் பலரும் ஒன்றுகூடி இச்சூலை நோய் மிகவும் கொடுமையாய் இருக்கிறது. இது நஞ்சுபோல் கவருகிறது. இதைப் போன்றதொரு கொடிய நோயை நாம் கண்டதுமில்லை; கேட்டதும் இல்லை. இத்தகையதொரு நோய் தம் தரும சேனருக்கு வந்திருக்கிறதே! இனி என்ன செய்வது? என்று வருந்தினாா்கள். பிறகு அவா்கள் மிகவும் வாட்டமுற்று செய்வதறியாது தங்கள் கமண்டலத்து நீரை மந்திாித்து தருமசேனரைக் குடிக்கச் செய்தாா்கள். அப்போதும் நோய் தணியவில்லை! பிறகு அவா்கள் மயிற்பீலிகொண்டு உச்சி முதல் உள்ளங்கால் வரை உடல் முழுவதும் தடவினாா்கள். அப்போதும் சூலை நோய் தணியவில்லை! முன்னைவிட அதிகமாகத் துன்முறுத்தியது. அதனால் சமணா்கள் மிகவும் அவமானம் அடைந்து வேறு பல வழிகளிலும் அச்சூலை நோயை நீக்க முயன்றாா்கள்.முடிவில் அந்நோய் ஒழியாது என்பதை உணா்ந்தவா்களாய் "ஆ! ஆ! நாம் என்ன செய்வோம்? என்று மனம் தளா்ந்து "இது நம்மால் போக்குவதற்கு அாிதாகும்!" என்று சொல்லி கைவிட்டாா்கள்.
அதன் பிறகு தருமசேனா் என்ன செய்வாா் பாவம்! கொடிய சூலை நோய் மேன்மேலும் குடலைக் குடைவதால் மதிமயங்கிக் குழம்பினாா்! பழைய உறவையெல்லாம் நினைத்துப் பாா்த்தாா். தமக்குத் திலகவதியாா் என்னும் தமக்கை இருப்பதை உணா்ந்தாா். உடனே தம் நிலையை தம் தமக்கையாருக்குத் தொிவிப்பதற்காகத் தம் சமையற்காரனை அனுப்பினாா்.
அந்தச் சமயற்காரன் விரைந்து சென்று திருவதிகையை அடைந்தான். அங்கு அருந்தவக் கொழுந்தான திலகவதியாரைத் திருக்கோவில் நந்தவனத்தின் அருகில் கண்டு, கையெடுத்து கும்பிட்டு, "உமக்கு இளையவா் ஏவலினால் இங்கு வந்தேன் என்றான்.
உடனே திலகவதியாா், "என்ன அவருக்கு ஏதாகிலும் தீங்கு உண்டோ?" என்று கேட்டாள்.
"ஆம் உண்டு! கொல்லாமற் கொல்லும் சூலை நோய் தருமசேனாின் குடலை முடக்கித் தீராத நோயாகத் துன்புறுத்துகிறது. அந்நோயைத் தீா்க்க முடியாமல் எல்லோரும் கைவிட்டு விட்டாா்கள். "நல்லவரான என் தமக்கையிடம் இந்நிலையைச் சொல்லி, நான் உய்யும் வழியைக் கேட்டுக் கொண்டு இன்று இரவுக்குள் திரும்பி வா" என்று அவா் கூறி என்னை உங்களிடம் அனுப்பி வைத்தாா்!" என்று சமையற்காரன் அறிவித்தான்.
அதைக் கேட்டதும் திலகவதியாா் துனுக்குற்று, "நான் உன்னோடு அங்கு வந்து அங்கே நன்னெறி அறியாத சமணா் பள்ளியில் அடியெடுத்து வைக்க மாட்டேன்! நீ போய் இந்தப் பதிலை என் தம்பிக்கு தொியபடுத்து!" என்று கூறினாா்.
அதைக் கேட்டு கொண்டு சமையற்காரன் திரும்பிச் சென்று தருமசேனாிடம் நடந்ததை எடுத்துரைத்தான்.
சிவாயநம.
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
🔴நாயனாா் 63 மூவாில் திருநாவுக்கரசு சுவாமிகள், (2)
××××××××××××××××××××××××××××××
திருநாவுக்கரசு சுவாமிகள்.
குலம்.........வேளாளா்.
நாடு...........நடு நாடு.
காலம்........கி.பி.600--660.
பி.ஊா்.......திருவாமூா்.
வழிபாடு....குரு.
மாதம்.........சித்திரை.
நட்சத்திரம்..சதயம்.
××××××××××××××××××××××××××××××
அவ்வாறு மருணீக்கியாா், சமண சமய நெறியில் சிறந்து விளங்கி வருங்காலத்தில் தவச் செல்விபோல் அமைதியாக வாழும் அவருடைய தமக்கையான திலகவதியாரோ தூய சிவ நன்னெறி சேரவேண்டுமெனப் பெரும் விருப்பமுற்று அதற்காகச் சிவபெருமானின் திருவருளைப் பெறப் பேராவல் கொண்டாா். எனவே திலகவதியாா் தம் உறவினரை விட்டுப் பிாிந்து, திருக் கெடில நதியின் வடகரையில் திருவதிகை என்னும் ஊாிலுள்ள திருவீரட்டானம் திருக்கோயிலை அடைந்தாா் அங்கு செம்பவளக் குன்றுபோல் வீற்றிருக்கும் சிவபெருமானின் திருவடிகளைத் திலகவதியாா் வணங்கினாா். அன்று முதல் சிவச் சின்னங்களை அணிந்து அன்பு பெருக, எம் பெருமானுக்குப் பலவிதமான திருப்பணிகளையும் திலகவதியாா் தம் கையாலேயே ஆா்வத்தோடு செய்யத் தொடங்கினாா். திலகவதியாா் தினந்தோறும் பொழுது விடிவதற்கு முன்பே எழுந்து சென்று திருக்கோயிலின் முன்றினிலே திருவலகுத் தொண்டு புாியத் தொடங்கி சுத்தமாகக் கூட்டிப் பெருக்குவாா். நற்பசுவின் சாணத்தால் நன்றாக மெழுகி கோலமிடுவாா். மலா்களைக் கொய்து வந்து மாலைகளைத் தொடுப்பாா். இவ்விதமாகப் பலரும் புகழும் பண்போடு பலவகைத் திருப்பணிகளையும் செய்து வந்த. திலகவதியாருக்கு ஒரு கவலை தோன்றியது. உறவினா்களிடம் மிகுந்த அன்பு கொள்ளும் பென்மையின் பண்பினாலேயே திலகவதியாருக்கு அந்தக் கவலை தோன்றியது.
தமக்குப் பின் பிறந்த தம்பியான மருள் நீக்கியாா் தீவினைப் பயனால் தம்முடைய சிவ மத நெறியை விட்டு, பயசமயமான சமண சமயத்தை சாா்ந்திருக்கிறாரே என்ற கவலைதான் அது! அந்தத் துயரம் திலகவதியாரை மிகவும் வாட்டி வதைத்தது. அதனால் தவ விளக்கு போன்ற திலகவதியாா் தமக்குச் சுடரொளி போன்ற திருவதிகைச் சிவபிரானைத் தொழுது, " எம்பெருமானே! என்னை ஆண்டருள்பவா் நீரே என்றால், பரசமயமான சமணப் படுகுழியில் வீழ்ந்து கிடக்கும் என் தம்பியையும் நீா்தான் அதிலிருந்து எடுத்தாள வேண்டும்!" என்று பலமுறையும் விண்ணப்பம் செய்து வந்தாா். "தவமென்று கருதிப் பாயை உடுத்தியும், தலைமயிரைப் பறித்தும், நின்றபடியே உணவு அருந்தியும், வீணாகச் சமண சமயத்தில் விழுந்து உழல்கிற என் தம்பியை அவ்வாறு விழாமற் காத்தருளும்!" என்று திலகவதியாா் வேண்டினாா்.
வினைப்பயன் அறுக்கும் சிவபெருமான் அவருடைய விருப்பத்தை நிறைவேற்றத் திருவுளம் கொண்டாா்.
அதனால் திலகவதியின் கனவில் சிவபெருமான் தோன்றி, "உன்மனக் கவலையை ஒழிப்பாயாக! உன் உடன் பிறந்தவனாகிய தம்பி, முற்பிறவியில் ஒரு முனிவனாக இருந்து எம்மை அடைவதற்காக தவம் செய்துள்ளான். இனி அவனுக்குச் சூலை நோயைத் தந்து, அதன்மூலம் அவனைத் தடுத்தாட்கொள்வோம்?" என்று கூறி மறைந்தாா்.
முன் செய்த நல்ல தவத்தால் சிறிது தவறிய தொண்டரை கண்ணுதல் பெருமான் தடுத்தாளத் தொடங்கிச் சூலை நோயைக் கொடுத்தருளினாா். பெரும் நெருப்பு போல் துன்புறுத்தும் கொடிய சூலை நோய் தருமசேனாின் வயிற்றில் புகுந்தது. வடவைத் தீ, ஆலகாலம் என்னும் கொடிய நஞ்சு, வஜ்ராயுதம் முதலான கொடிய பொருள்கள் எல்லாம் ஒன்றாகச் சோ்ந்து உறுத்துகிறதோ என்னும் படியாகச் சூலைநோய், தருமசேனாின் குடலினுள்ளே புகுந்து புகுந்து புகுந்து குடைந்தது.
அந்த நோய்த் துன்பத்தை சகிக்க முடியாமல் தருமசேனா் தள்ளாடிச் சுழன்று, சமணா்களின் பாழியிலுள்ள ஒரு தனியறையில் சுருண்டு விழுந்தாா். முன்பு அவா் சமண மதத்தில் அதிகம் கற்றிருந்த மணி மந்திர ஒளஷாதி வித்தைகளால் அச்சூலை நோயைத் தடுக்க முயன்றாா். ஆனால் நோய் முன்னைவிட மேன் மேலும் அதிகாித்து குடலைக் குடைந்தது. அவ் வேதனை நோய் உச்சமாக ஓங்கி எழவே, பாம்பின் கொடிய விஷம் தலைக் கேறியதைப்போல் தருமசேனா் மயங்கித் துன்புற்றாா்.
அவா் நிலைமையைக் கண்டதும் சமணா்கள் பலரும் ஒன்றுகூடி இச்சூலை நோய் மிகவும் கொடுமையாய் இருக்கிறது. இது நஞ்சுபோல் கவருகிறது. இதைப் போன்றதொரு கொடிய நோயை நாம் கண்டதுமில்லை; கேட்டதும் இல்லை. இத்தகையதொரு நோய் தம் தரும சேனருக்கு வந்திருக்கிறதே! இனி என்ன செய்வது? என்று வருந்தினாா்கள். பிறகு அவா்கள் மிகவும் வாட்டமுற்று செய்வதறியாது தங்கள் கமண்டலத்து நீரை மந்திாித்து தருமசேனரைக் குடிக்கச் செய்தாா்கள். அப்போதும் நோய் தணியவில்லை! பிறகு அவா்கள் மயிற்பீலிகொண்டு உச்சி முதல் உள்ளங்கால் வரை உடல் முழுவதும் தடவினாா்கள். அப்போதும் சூலை நோய் தணியவில்லை! முன்னைவிட அதிகமாகத் துன்முறுத்தியது. அதனால் சமணா்கள் மிகவும் அவமானம் அடைந்து வேறு பல வழிகளிலும் அச்சூலை நோயை நீக்க முயன்றாா்கள்.முடிவில் அந்நோய் ஒழியாது என்பதை உணா்ந்தவா்களாய் "ஆ! ஆ! நாம் என்ன செய்வோம்? என்று மனம் தளா்ந்து "இது நம்மால் போக்குவதற்கு அாிதாகும்!" என்று சொல்லி கைவிட்டாா்கள்.
அதன் பிறகு தருமசேனா் என்ன செய்வாா் பாவம்! கொடிய சூலை நோய் மேன்மேலும் குடலைக் குடைவதால் மதிமயங்கிக் குழம்பினாா்! பழைய உறவையெல்லாம் நினைத்துப் பாா்த்தாா். தமக்குத் திலகவதியாா் என்னும் தமக்கை இருப்பதை உணா்ந்தாா். உடனே தம் நிலையை தம் தமக்கையாருக்குத் தொிவிப்பதற்காகத் தம் சமையற்காரனை அனுப்பினாா்.
அந்தச் சமயற்காரன் விரைந்து சென்று திருவதிகையை அடைந்தான். அங்கு அருந்தவக் கொழுந்தான திலகவதியாரைத் திருக்கோவில் நந்தவனத்தின் அருகில் கண்டு, கையெடுத்து கும்பிட்டு, "உமக்கு இளையவா் ஏவலினால் இங்கு வந்தேன் என்றான்.
உடனே திலகவதியாா், "என்ன அவருக்கு ஏதாகிலும் தீங்கு உண்டோ?" என்று கேட்டாள்.
"ஆம் உண்டு! கொல்லாமற் கொல்லும் சூலை நோய் தருமசேனாின் குடலை முடக்கித் தீராத நோயாகத் துன்புறுத்துகிறது. அந்நோயைத் தீா்க்க முடியாமல் எல்லோரும் கைவிட்டு விட்டாா்கள். "நல்லவரான என் தமக்கையிடம் இந்நிலையைச் சொல்லி, நான் உய்யும் வழியைக் கேட்டுக் கொண்டு இன்று இரவுக்குள் திரும்பி வா" என்று அவா் கூறி என்னை உங்களிடம் அனுப்பி வைத்தாா்!" என்று சமையற்காரன் அறிவித்தான்.
அதைக் கேட்டதும் திலகவதியாா் துனுக்குற்று, "நான் உன்னோடு அங்கு வந்து அங்கே நன்னெறி அறியாத சமணா் பள்ளியில் அடியெடுத்து வைக்க மாட்டேன்! நீ போய் இந்தப் பதிலை என் தம்பிக்கு தொியபடுத்து!" என்று கூறினாா்.
அதைக் கேட்டு கொண்டு சமையற்காரன் திரும்பிச் சென்று தருமசேனாிடம் நடந்ததை எடுத்துரைத்தான்.