Tweet
Aranya Kaanda - Sarga 21
In this Sarga, Khara wonders why Ṡūrpaṇakhā came back, again crying, when he has sent the fourteen Rākshasas to kill Rāma and Lakshmaṇa, and asks her about the same.
Ṡūrpaṇakhā tells Khara how all the fourteen Rākshasas were killed by Rāma and about the strength of Rāma and Lakshmaṇa. She dismisses Khara's strength and declares that he is no equal to Rāma. She challenges him to kill Rāma in fight, if he is truly up to the reputation he has earned thus far. Or else, she says, he should flee away from Daṇḍaka Araṇya, which is now virtually claimed by Rāma.
3.21.1 ஸ புந: பதிதாம் த்ருஷ்ட்வா
க்ரோதாச்சூர்பணகாம் கர: ।
உவாச வ்யக்தயா வாசா
தாமநர்தார்தமாகதாம் ॥
sa punaḥ patitāṃ dṛṣṭvā
krōdhācchūrpaṇakhāṃ kharaḥ ।
uvāca vyaktayā vācā
tāmanarthārthamāgatām ॥
Seeing Ṡūrpaṇakhā come again and
throw herself down before him,
Khara asked her, whose coming boded no good,
in an angry but clear voice:
3.21.2 மயா த்விதாநீம் ஸூராஸ்தே
ராக்ஷஸா ருதிராஸநா: ।
த்வத்ப்ரியார்தம் விநிர்திஷ்டா:
கிமர்தம் ருத்யதே புந: ॥
mayā tvidānīṃ ṡūrāstē
rākṣasā rudhirāṡanāḥ ।
tvatpriyārthaṃ vinirdiṣṭāḥ
kimarthaṃ rudyatē punaḥ ॥
I have just now sent
those valiant and blood-thirsty Rākshasas
to do your pleasure.
Why do you cry again?
3.21.3 பக்தாஸ்சைவாநுரக்தாஸ்ச
ஹிதாஸ்ச மம நித்யஸ: ।
ஹந்யமாநா ந ஹந்யந்தே
ந ந குர்யுர்வசோ மம ॥
bhaktāṡcaivānuraktāṡca
hitāṡca mama nityaṡaḥ ।
hanyamānā na hanyantē
na na kuryurvacō mama ॥
They are loyal to me, love me,
and always keep my best interest in mind.
They would never disobey my word.
They can never be killed,
regardless of how much one tries.
3.21.4 கிமேதச்ச்ரோதுமிச்சாமி
காரணம் யத்க்ருதே புந: ।
ஹா நாதேதி விநர்தந்தீ
ஸர்பவல்லுடஸி க்ஷிதௌ ॥
kimētacchrōtumicchāmi
kāraṇaṃ yatkṛtē punaḥ ।
hā nāthēti vinardantī
sarpavalluṭhasi kṣitau ॥
I would like to hear the reason
for you to wail again, 'Ha, O Lord'
writhing on the ground like a snake!
3.21.5 அநாதவத்விலபஸி
நாதே து மயி ஸம்ஸ்திதே ।
உத்திஷ்டோத்திஷ்ட மாபைஷீ:
வைக்லவ்யம் த்யஜ்யதாமிஹ ॥
anāthavadvilapasi
nāthē tu mayi saṃsthitē ।
uttiṣṭhōttiṣṭha mābhaiṣīḥ
vaiklavyaṃ tyajyatāmiha ॥
While I am there to protect you,
why do you cry as if there is none for you?
Get up, do not be scared,
get over the befuddlement now!
3.21.6 இத்யேவமுக்தா துர்தர்ஷா
கரேண பரிஸாந்த்விதா ।
விம்ருஜ்ய நயநே ஸாஸ்ரே
கரம் ப்ராதரமப்ரவீத் ॥
ityēvamuktā durdharṣā
kharēṇa parisāntvitā ।
vimṛjya nayanē sāsrē
kharaṃ bhrātaramabravīt ॥
Comforted by those words of Khara,
she, the formidable one,
wiped her tears and told her brother Khara:
3.21.7 அஸ்மீதாநீமஹம் ப்ராப்தா
ஹ்ருதஸ்ரவணநாஸிகா ।
ஸோணிதௌகபரிக்லிந்நா
த்வயா ச பரிஸந்த்விதா ॥
asmīdānīmahaṃ prāptā
hṛtaṡravaṇanāsikā ।
ṡōṇitaughapariklinnā
tvayā ca parisantvitā ॥
True enough, I came here with
my nose and ears cut and
my body drenched with blood
and received succor from you.
3.21.8 ப்ரேஷிதாஸ்ச த்வயா வீர
ராக்ஷஸாஸ்தே சதுர்தஸ ।
நிஹந்தும் ராகவம் க்ரோதாந்
மத்ப்ரியார்தம் ஸலக்ஷணம் ॥
prēṣitāṡca tvayā vīra
rākṣasāstē caturdaṡa ।
nihantuṃ rāghavaṃ krōdhān
matpriyārthaṃ salakṣaṇam ॥
And fourteen Rākshasas were sent
by you, O Veera, in rage, to kill
Rāghava along with Lakshmaṇa, to please me.
3.21.9 தே து ராமேண ஸாமர்ஷா:
ஸூலபட்டிஸபாணய: ।
ஸமரே நிஹதாஸ்ஸர்வே
ஸாயகைர்மர்மபேதிபி: ॥
tē tu rāmēṇa sāmarṣāḥ
ṡūlapaṭṭisapāṇayaḥ ।
samarē nihatāssarvē
sāyakairmarmabhēdibhiḥ ॥
But those truculent Rākshasas
armed with spears and tridents,
were all killed by Rāma in the fight
by the arrows that tore their vitals.
3.21.10 தாந்த்ருஷ்ட்வா பதிதாந்பூமௌ
க்ஷணேநைவ மஹாபலாந் ।
ராமஸ்ய ச மஹத்கர்ம
மஹாம்ஸ்த்ராஸோऽபவந்மம ॥
tāndṛṣṭvā patitānbhūmau
kṣaṇēnaiva mahābalān ।
rāmasya ca mahatkarma
mahāṃstrāsō'bhavanmama ॥
Seeing those mighty strong ones
fall on the ground instantly
and the mighty deed of Rāma,
I was struck by a great terror.
3.21.11 அஹமஸ்மி ஸமுத்விக்நா
விஷண்ணா ச நிஸாசர ।
ஸரணம் த்வாம் புந: ப்ராப்தா
ஸர்வதோபயதர்ஸிநீ ॥
ahamasmi samudvignā
viṣaṇṇā ca niṡācara ।
ṡaraṇaṃ tvāṃ punaḥ prāptā
sarvatōbhayadarṡinī ॥
O night-rover! I am agitated and gloomy.
I see danger from everywhere.
I need your assurance again.
3.21.12 விஷாதநக்ராத்யுஷிதே
பரித்ராஸோர்மிமாலிநி ।
கிம் மாம் ந த்ராயஸே மக்நாம்
விபுலே ஸோகஸாகரே ॥
viṣādanakrādhyuṣitē
paritrāsōrmimālini ।
kiṃ māṃ na trāyasē magnāṃ
vipulē ṡōkasāgarē ॥
Why do you not save me?
I am submerged in an ocean of grief
infested with the crocodiles of gloom and
billowing with waves of terror!
3.21.13 ஏதே ச நிஹதா பூமௌ
ராமேண நிஸிதை: ஸரை: ।
யேऽபி மே பதவீம் ப்ராப்தா
ராக்ஷஸா: பிஸிதாஸநா: ॥
ētē ca nihatā bhūmau
rāmēṇa niṡitaiḥ ṡaraiḥ ।
yē'pi mē padavīṃ prāptā
rākṣasāḥ piṡitāṡanāḥ ॥
The flesh eating Rākshasas who followed me
lie on the ground killed by the sharp arrows of Rāma.
3.12.14-15a மயி தே யத்யநுக்ரோஸோ
யதி ரக்ஷஸ்ஸு தேஷு ச ।
ராமேண யதி தே ஸக்தி:
தேஜோ வாஸ்தி நிஸாசர ।
தண்டகாரண்யநிலயம்
ஜஹி ராக்ஷஸகண்டகம் ॥
mayi tē yadyanukrōṡō
yadi rakṣassu tēṣu ca ।
rāmēṇa yadi tē ṡaktiḥ
tējō vāsti niṡācara ।
daṇḍakāraṇyanilayaṃ
jahi rākṣasakaṇṭakam ॥
If you have any pity for me
and for those Rākshasas,
and if you have the strength and power
to stand up to Rāma, O night-rover,
destroy this thorn in the side of Rākshasas,
who has come to live in the Daṇḍaka Araṇya.
3.21.15b-16a யதி ராமம் மமாமித்ரம்
ந த்வமத்யவதிஷ்யஸி ।
தவைவ சாக்ரத: ப்ராணாம்
த்யக்ஷாமி நிரபத்ரபா ॥
yadi rāmaṃ mamāmitraṃ
na tvamadyavadhiṣyasi ।
tavaiva cāgrataḥ prāṇāṃ
tyakṣāmi nirapatrapā ॥
If you do not kill that enemy of mine
right today, I shall give up my life,
right in front of you in disgrace.
3.21.16b-17a புத்த்யாஹமநுபஸ்யாமி
ந த்வம் ராமஸ்ய ஸம்யுகே ।
ஸ்தாதும் ப்ரதிமுகே ஸக்த:
ஸபலஸ்ச மஹாத்மந: ॥
buddhyāhamanupaṡyāmi
na tvaṃ rāmasya saṃyugē ।
sthātuṃ pratimukhē ṡaktaḥ
sabalaṡca mahātmanaḥ ॥
But I can see well enough, in my mind,
that you cannot stand against
Mahātma Rāma in a fight,
even with the support of your army.
3.21.17b-18a ஸூரமாநீ ந ஸூரஸ்த்வம்
மித்யாரோபிதவிக்ரம: ।
மாநுஷௌ யோ ந ஸக்நோஷி
ஹந்தும் தௌ ராமலக்ஷ்மணௌ ॥
ṡūramānī na ṡūrastvaṃ
mithyārōpitavikramaḥ ।
mānuṣau yō na ṡaknōṣi
hantuṃ tau rāmalakṣmaṇau ॥
You boast of your valor, but you have none,
with a falsely earned reputation for prowess,
for you cannot slay even two
mere mortals, those Rāma and Lakshmaṇa.
3.21.18b-19a ராமேண யதி தே ஸக்தி:
தேஜோ வாஸ்தி நிஸாசர ।
தண்டகாரண்யநிலயம்
ஜஹி தம் குலபாம்ஸந ॥
rāmēṇa yadi tē ṡaktiḥ
tējō vāsti niṡācara ।
daṇḍakāraṇyanilayaṃ
jahi taṃ kulapāṃsana ॥
O night-rover! You bring disgrace to the race.
If you have the strength and the power
to face Rāma, you must kill him,
who has taken Daṇḍaka Araṇya for his residence.
3.21.19b-20a நிஸ்ஸத்வஸ்யால்ப வீர்யஸ்ய
வாஸஸ்தே கீத்ருஸஸ்த்விஹ ।
அபயாஹி ஜநஸ்தாநாத்
த்வரிதஸ்ஸஹபாந்தவ: ॥
nissatvasyālpa vīryasya
vāsastē kīdṛṡastviha ।
apayāhi janasthānāt
tvaritassahabāndhavaḥ ॥
How absurd that you live here with
no count-worthy strength or valor?
Go away immediately from
Janasthāna, along with your kin!
3.21.20b-21 ராமதேஜோபிபூதோ ஹி
த்வம் க்ஷிப்ரம் விநஸிஷ்யஸி ।
ஸ ஹி தேஜஸ்ஸமாயுக்தோ
ராமோ தஸரதாத்மஜ: ।
ப்ராதா சாஸ்ய மஹாவீர்யோ
யேந சாஸ்மி விரூபிதா ॥
rāmatējōbhibhūtō hi
tvaṃ kṣipraṃ vinaṡiṣyasi ।
sa hi tējassamāyuktō
rāmō daṡarathātmajaḥ ।
bhrātā cāsya mahāvīryō
yēna cāsmi virūpitā ॥
You will surely be destroyed,
negated by the power of Rāma;
for Rāma, the son of Daṡaratha, has immense power
and his brother, who disfigured me,
is also of great valor.
3.21.22 ஏவம் விலப்ய பஹுஸோ
ராக்ஷஸீ ப்ரதிதோதரீ ।
கராப்யாமுதரம் ஹத்வா
ருரோத ப்ருஸது:கிதா ॥
ēvaṃ vilapya bahuṡō
rākṣasī prathitōdarī ।
karābhyāmudaraṃ hatvā
rurōda bhṛṡaduḥkhitā ॥
Thus wept the Rākshasi with monstrous belly,
saying many a thing.
She, extremely tormented,
cried loudly beating her belly with her hands.
இத்யார்ஷே வால்மீகீயே
ஸ்ரீமத்ராமாயணே ஆதிகாவ்யே
அரண்யகாண்டே ஏகவிம்ஸஸ்ஸர்க: ।
ityārṣē vālmīkīyē
ṡrīmadrāmāyaṇē ādikāvyē
araṇyakāṇḍē ēkaviṃṡassargaḥ ।
Thus concludes the twenty first Sarga
in Araṇya Kāṇḍa of the glorious Rāmāyaṇa,
the first ever poem of humankind,
composed by Maharshi Vālmeeki.