Tweet
Aranya Kaanda - Sarga 30 Continues
தத: பாவகஸங்காஸம்
வதாய ஸமரே ஸரம் ।
கரஸ்ய ராமோ ஜக்ராஹ
ப்ரஹ்மதண்டமிவாபரம் ॥
tataḥ pāvakasaṅkāṡaṃ
vadhāya samarē ṡaram ।
kharasya rāmō jagrāha
brahmadaṇḍamivāparam ॥
Then he took out an arrow
that was like a flame
and like another Brahma Daṇḍa,
for slaying Khara in that fight.
ஸ தம் தத்தம் மகவதா
ஸுரராஜேந தீமதா ।
ஸம்ததே சாபி தர்மாத்மா
முமோச ச கரம் ப்ரதி ॥
sa taṃ dattaṃ maghavatā
surarājēna dhīmatā ।
saṃdadhē cāpi dharmātmā
mumōca ca kharaṃ prati ॥
He, the Dharmātma, fitted that arrow,
which was given to him by the
sagacious king of the Dēvas,
on his bow and shot it against Khara.
ஸ விமுக்தோ மஹாபாணோ
நிர்காதஸமநிஸ்வந: ।
ராமேண தநுராயம்ய
கரஸ்யோரஸிசாபதத் ॥
sa vimuktō mahābāṇō
nirghātasamanisvanaḥ ।
rāmēṇa dhanurāyamya
kharasyōrasicāpatat ॥
The great arrow shot by Rāma
bending his bow to the full,
crashed on the chest of Khara
with the sound of thunder.
ஸ பபாத கரோ பூமௌ
தஹ்யமாநஸ்ஸராக்நிநா ।
ருத்ரேணேவ விநிர்தக்த
ஸ்வேதாரண்யே யதாऽந்தக: ॥
sa papāta kharō bhūmau
dahyamānaṡṡarāgninā ।
rudrēṇēva vinirdagdha
ṡvētāraṇyē yathā'ntakaḥ ॥
Burnt by that fiery arrow,
Khara fell down on the ground
like the god of death
burnt by Rudra at Ṡwētāraṇya.
ஸ வ்ருத்ர இவ வஜ்ரேண
பேநேந நமுசிர்யதா ।
பலோ வேந்த்ராஸநிஹதோ
நிபபாத ஹத: கர: ॥
sa vṛtra iva vajrēṇa
phēnēna namuciryathā ।
balō vēndrāṡanihatō
nipapāta hataḥ kharaḥ ॥
Khara fell dead like
Vṛtra slain by the Vajra,
Namuci by the foam fleck and
Bala by Indra’s thunderbolt.
ஏதஸ்மிநந்தரே தேவா:
சாரணைஸ்ஸஹ ஸங்கதா: ।
துந்துபீம்ஸ்சாபிநிக்நந்த:
புஷ்பவர்ஷம் ஸமந்தத: ।
ராமஸ்யோபரி ஸம்ஹ்ருஷ்டா
வவ்ருஷுர்விஸ்மிதாஸ்ததா ॥
ētasminantarē dēvāḥ
cāraṇaissaha saṅgatāḥ ।
dundubhīṃṡcābhinighnantaḥ
puṣpavarṣaṃ samantataḥ ।
rāmasyōpari saṃhruṣṭā
vavṛṣurvismitāstadā ॥
Meanwhile, the Dēvas, together with Cāraṇas
came beating kettle drums.
Rejoicing and marveling,
they rained showers of flowers
on Rāma from every direction.
அர்தாதிகமுஹூர்தேந
ராமேண நிஸிதைஸ்ஸரை: ।
சதுர்தஸஸஹஸ்ராணி
ரக்ஷஸாம் பீமகர்மணாம் ।
கரதூஷணமுக்யாநாம்
நிஹதாநி மஹாஹவே ॥
அஹோ பத மஹத்கர்ம
ராமஸ்ய விதிதாத்மந: ।
அஹோ வீர்யமஹோ தாக்ஷ்யம்
விஷ்ணோரிவ ஹி த்ருஸ்யதே ।
இத்யேவமுக்த்வா தே ஸர்வே
யயுர்தேவா யதாகதம் ॥
ardhādhikamuhūrtēna
rāmēṇa niṡitaiṡṡaraiḥ ।
caturdaṡasahasrāṇi
rakṣasāṃ bhīmakarmaṇām ।
kharadūṣaṇamukhyānāṃ
nihatāni mahāhavē ॥
ahō bata mahatkarma
rāmasya viditātmanaḥ ।
ahō vīryamahō dākṣyaṃ
viṣṇōriva hi dṛṡyatē ।
ityēvamuktvā tē sarvē
yayurdēvā yathāgatam ॥
"In the brief span of a Muhūrta and a half,
Rāma, with his sharp arrows,
killed fourteen thousand Rākshasas
and their chiefs Khara and Dūshaṇa,
who had done terrible deeds,
in this great battle.
Ah! What a great accomplishment
by Rāma, who is true to his self!
How tremendous the power and skill
he displayed, like Vishnu Himself!"
So saying, all the Dēvas went just as they came.
One and half Muhūrta is equal to
one hour twelve minutes.
ததோ ராஜர்ஷயஸ்ஸர்வே
ஸங்கதா: பரமர்ஷய: ।
ஸபாஜ்ய முதிதா ராமம்
இதம் வசநமப்ருவந் ॥
tatō rājarṣayassarvē
saṅgatāḥ paramarṣayaḥ ।
sabhājya muditā rāmam
idaṃ vacanamabruvan ॥
Then all the Rājarshis and Maharshis
came together and congratulated Rāma
saying these words, rejoicing:
ஏததர்தம் மஹாதேஜா
மஹேந்த்ர: பாகஸாஸந: ।
ஸரபங்காஸ்ரமம் புண்யம்
ஆஜகாம புரந்தர: ॥
ētadarthaṃ mahātējā
mahēndraḥ pākaṡāsanaḥ ।
ṡarabhaṅgāṡramaṃ puṇyam
ājagāma purandaraḥ ॥
It was for this purpose
the great and supremely powerful Indra,
the slayer of the foe and
the one who put a check to Pāka,
came to the pious Āṡrama of Ṡarabhaṅga.
ஆநீதஸ்த்வமிமம் தேஸம்
உபாயேந மஹர்ஷிபி: ।
ஏஷாம் வதார்தம் க்ரூராணாம்
ரக்ஷஸாம் பாபகர்மணாம் ॥
ānītastvamimaṃ dēṡam
upāyēna maharṣibhiḥ ।
ēṣāṃ vadhārthaṃ krūrāṇāṃ
rakṣasāṃ pāpakarmaṇām ॥
Maharshis planned and
guided you to this area,
to see these cruel Rākshasas
of sinful deeds destroyed.
ததிதம் ந: க்ருதம் கார்யம்
த்வயா தஸரதாத்மஜ ।
ஸுகம் தர்மம் சரிஷ்யந்தி
தண்டகேஷு மஹர்ஷய: ॥
tadidaṃ naḥ kṛtaṃ kāryaṃ
tvayā daṡarathātmaja ।
sukhaṃ dharmaṃ cariṣyanti
daṇḍakēṣu maharṣayaḥ ॥
O son of Daṡaratha!
That purpose has now been served by you.
Maharshis can now move around Daṇḍaka
comfortably and carry out their Dharma.
ஏதஸ்மிந்நந்தரே வீரோ
லக்ஷ்மணஸ்ஸஹ ஸீதயா ।
கிரிதுர்காத்விநிஷ்க்ரம்ய
ஸம்விவேஸாஸ்ரமம் ஸுகீ ॥
ētasminnantarē vīrō
lakṣmaṇassaha sītayā ।
giridurgādviniṣkramya
saṃvivēṡāṡramaṃ sukhī ॥
Meanwhile, Lakshmaṇa, the Veera,
came out of the mountain cave,
happily along with Seetā,
and entered the Āṡrama.
ததோ ராமஸ்து விஜயீ
பூஜ்யமாநோ மஹர்ஷிபி: ।
ப்ரவிவேஸாஸ்ரமம் வீரோ
லக்ஷ்மணேநாபிபூஜித: ॥
tatō rāmastu vijayī
pūjyamānō maharṣibhiḥ ।
pravivēṡāṡramaṃ vīrō
lakṣmaṇēnābhipūjitaḥ ॥
And Rāma, the Veera, victorious
and honored by the Maharshis,
entered the Āṡrama and was
received with all respect by Lakshmaṇa.
தம் த்ருஷ்ட்வா ஸத்ருஹந்தாரம்
மஹர்ஷீணாம் ஸுகாவஹம் ।
பபூவ ஹ்ருஷ்டா வைதேஹீ
பர்தாரம் பரிஷஸ்வஜே ॥
taṃ dṛṣṭvā ṡatruhantāraṃ
maharṣīṇāṃ sukhāvaham ।
babhūva hṛṣṭā vaidēhī
bhartāraṃ pariṣasvajē ॥
Seeing him, the slayer of the foe
who had brought comfort to Maharshis,
Vaidēhi was very happy and hugged her husband.
முதா பரமயா யுக்தா
த்ருஷ்ட்வா ரக்ஷோகணாந்ஹதாந் ।
ராமம் சைவாவ்யதம் த்ருஷ்ட்வா
துதோஷ ஜநகாத்மஜா ॥
mudā paramayā yuktā
dṛṣṭvā rakṣōgaṇānhatān ।
rāmaṃ caivāvyathaṃ dṛṣṭvā
tutōṣa janakātmajā ॥
Seeing all the hordes of Rākshasas killed
and Rāma with no sign of discomfort,
the daughter of Janaka felt very happy
and was filled with boundless joy.
ததஸ்து தம் ராக்ஷஸஸங்கமர்தநம்
ஸபாஜ்யமாநம் முதிதைர்மஹர்ஷிபி: ।
புந: பரிஷ்வஜ்ய ஸஸிப்ரபாநநா
பபூவ ஹ்ருஷ்டா ஜநகாத்மஜா ததா ॥
tatastu taṃ rākṣasasaṅghamardanaṃ
sabhājyamānaṃ muditairmaharṣibhiḥ ।
punaḥ pariṣvajya ṡaṡiprabhānanā
babhūva hṛṣṭā janakātmajā tadā ॥
Seeing him destroy the hordes of Rākshasas
and acclaimed by the happy Maharshis,
the daughter of Janaka, her face bright like moon,
hugged him again and became very happy.
இத்யார்ஷே வால்மீகீயே
ஸ்ரீமத்ராமாயணே ஆதிகாவ்யே
அரண்யகாண்டே த்ரிம்ஸஸ்ஸர்க: ॥
ityārṣē vālmīkīyē
ṡrīmadrāmāyaṇē ādikāvyē
araṇyakāṇḍē triṃṡassargaḥ ॥
Thus concludes the thirtieth Sarga
in Araṇya Kāṇḍa of the glorious Rāmāyaṇa,
the first ever poem of humankind,
composed by Maharshi Vālmeeki.
தத: பாவகஸங்காஸம்
வதாய ஸமரே ஸரம் ।
கரஸ்ய ராமோ ஜக்ராஹ
ப்ரஹ்மதண்டமிவாபரம் ॥
tataḥ pāvakasaṅkāṡaṃ
vadhāya samarē ṡaram ।
kharasya rāmō jagrāha
brahmadaṇḍamivāparam ॥
Then he took out an arrow
that was like a flame
and like another Brahma Daṇḍa,
for slaying Khara in that fight.
ஸ தம் தத்தம் மகவதா
ஸுரராஜேந தீமதா ।
ஸம்ததே சாபி தர்மாத்மா
முமோச ச கரம் ப்ரதி ॥
sa taṃ dattaṃ maghavatā
surarājēna dhīmatā ।
saṃdadhē cāpi dharmātmā
mumōca ca kharaṃ prati ॥
He, the Dharmātma, fitted that arrow,
which was given to him by the
sagacious king of the Dēvas,
on his bow and shot it against Khara.
ஸ விமுக்தோ மஹாபாணோ
நிர்காதஸமநிஸ்வந: ।
ராமேண தநுராயம்ய
கரஸ்யோரஸிசாபதத் ॥
sa vimuktō mahābāṇō
nirghātasamanisvanaḥ ।
rāmēṇa dhanurāyamya
kharasyōrasicāpatat ॥
The great arrow shot by Rāma
bending his bow to the full,
crashed on the chest of Khara
with the sound of thunder.
ஸ பபாத கரோ பூமௌ
தஹ்யமாநஸ்ஸராக்நிநா ।
ருத்ரேணேவ விநிர்தக்த
ஸ்வேதாரண்யே யதாऽந்தக: ॥
sa papāta kharō bhūmau
dahyamānaṡṡarāgninā ।
rudrēṇēva vinirdagdha
ṡvētāraṇyē yathā'ntakaḥ ॥
Burnt by that fiery arrow,
Khara fell down on the ground
like the god of death
burnt by Rudra at Ṡwētāraṇya.
ஸ வ்ருத்ர இவ வஜ்ரேண
பேநேந நமுசிர்யதா ।
பலோ வேந்த்ராஸநிஹதோ
நிபபாத ஹத: கர: ॥
sa vṛtra iva vajrēṇa
phēnēna namuciryathā ।
balō vēndrāṡanihatō
nipapāta hataḥ kharaḥ ॥
Khara fell dead like
Vṛtra slain by the Vajra,
Namuci by the foam fleck and
Bala by Indra’s thunderbolt.
ஏதஸ்மிநந்தரே தேவா:
சாரணைஸ்ஸஹ ஸங்கதா: ।
துந்துபீம்ஸ்சாபிநிக்நந்த:
புஷ்பவர்ஷம் ஸமந்தத: ।
ராமஸ்யோபரி ஸம்ஹ்ருஷ்டா
வவ்ருஷுர்விஸ்மிதாஸ்ததா ॥
ētasminantarē dēvāḥ
cāraṇaissaha saṅgatāḥ ।
dundubhīṃṡcābhinighnantaḥ
puṣpavarṣaṃ samantataḥ ।
rāmasyōpari saṃhruṣṭā
vavṛṣurvismitāstadā ॥
Meanwhile, the Dēvas, together with Cāraṇas
came beating kettle drums.
Rejoicing and marveling,
they rained showers of flowers
on Rāma from every direction.
அர்தாதிகமுஹூர்தேந
ராமேண நிஸிதைஸ்ஸரை: ।
சதுர்தஸஸஹஸ்ராணி
ரக்ஷஸாம் பீமகர்மணாம் ।
கரதூஷணமுக்யாநாம்
நிஹதாநி மஹாஹவே ॥
அஹோ பத மஹத்கர்ம
ராமஸ்ய விதிதாத்மந: ।
அஹோ வீர்யமஹோ தாக்ஷ்யம்
விஷ்ணோரிவ ஹி த்ருஸ்யதே ।
இத்யேவமுக்த்வா தே ஸர்வே
யயுர்தேவா யதாகதம் ॥
ardhādhikamuhūrtēna
rāmēṇa niṡitaiṡṡaraiḥ ।
caturdaṡasahasrāṇi
rakṣasāṃ bhīmakarmaṇām ।
kharadūṣaṇamukhyānāṃ
nihatāni mahāhavē ॥
ahō bata mahatkarma
rāmasya viditātmanaḥ ।
ahō vīryamahō dākṣyaṃ
viṣṇōriva hi dṛṡyatē ।
ityēvamuktvā tē sarvē
yayurdēvā yathāgatam ॥
"In the brief span of a Muhūrta and a half,
Rāma, with his sharp arrows,
killed fourteen thousand Rākshasas
and their chiefs Khara and Dūshaṇa,
who had done terrible deeds,
in this great battle.
Ah! What a great accomplishment
by Rāma, who is true to his self!
How tremendous the power and skill
he displayed, like Vishnu Himself!"
So saying, all the Dēvas went just as they came.
One and half Muhūrta is equal to
one hour twelve minutes.
ததோ ராஜர்ஷயஸ்ஸர்வே
ஸங்கதா: பரமர்ஷய: ।
ஸபாஜ்ய முதிதா ராமம்
இதம் வசநமப்ருவந் ॥
tatō rājarṣayassarvē
saṅgatāḥ paramarṣayaḥ ।
sabhājya muditā rāmam
idaṃ vacanamabruvan ॥
Then all the Rājarshis and Maharshis
came together and congratulated Rāma
saying these words, rejoicing:
ஏததர்தம் மஹாதேஜா
மஹேந்த்ர: பாகஸாஸந: ।
ஸரபங்காஸ்ரமம் புண்யம்
ஆஜகாம புரந்தர: ॥
ētadarthaṃ mahātējā
mahēndraḥ pākaṡāsanaḥ ।
ṡarabhaṅgāṡramaṃ puṇyam
ājagāma purandaraḥ ॥
It was for this purpose
the great and supremely powerful Indra,
the slayer of the foe and
the one who put a check to Pāka,
came to the pious Āṡrama of Ṡarabhaṅga.
ஆநீதஸ்த்வமிமம் தேஸம்
உபாயேந மஹர்ஷிபி: ।
ஏஷாம் வதார்தம் க்ரூராணாம்
ரக்ஷஸாம் பாபகர்மணாம் ॥
ānītastvamimaṃ dēṡam
upāyēna maharṣibhiḥ ।
ēṣāṃ vadhārthaṃ krūrāṇāṃ
rakṣasāṃ pāpakarmaṇām ॥
Maharshis planned and
guided you to this area,
to see these cruel Rākshasas
of sinful deeds destroyed.
ததிதம் ந: க்ருதம் கார்யம்
த்வயா தஸரதாத்மஜ ।
ஸுகம் தர்மம் சரிஷ்யந்தி
தண்டகேஷு மஹர்ஷய: ॥
tadidaṃ naḥ kṛtaṃ kāryaṃ
tvayā daṡarathātmaja ।
sukhaṃ dharmaṃ cariṣyanti
daṇḍakēṣu maharṣayaḥ ॥
O son of Daṡaratha!
That purpose has now been served by you.
Maharshis can now move around Daṇḍaka
comfortably and carry out their Dharma.
ஏதஸ்மிந்நந்தரே வீரோ
லக்ஷ்மணஸ்ஸஹ ஸீதயா ।
கிரிதுர்காத்விநிஷ்க்ரம்ய
ஸம்விவேஸாஸ்ரமம் ஸுகீ ॥
ētasminnantarē vīrō
lakṣmaṇassaha sītayā ।
giridurgādviniṣkramya
saṃvivēṡāṡramaṃ sukhī ॥
Meanwhile, Lakshmaṇa, the Veera,
came out of the mountain cave,
happily along with Seetā,
and entered the Āṡrama.
ததோ ராமஸ்து விஜயீ
பூஜ்யமாநோ மஹர்ஷிபி: ।
ப்ரவிவேஸாஸ்ரமம் வீரோ
லக்ஷ்மணேநாபிபூஜித: ॥
tatō rāmastu vijayī
pūjyamānō maharṣibhiḥ ।
pravivēṡāṡramaṃ vīrō
lakṣmaṇēnābhipūjitaḥ ॥
And Rāma, the Veera, victorious
and honored by the Maharshis,
entered the Āṡrama and was
received with all respect by Lakshmaṇa.
தம் த்ருஷ்ட்வா ஸத்ருஹந்தாரம்
மஹர்ஷீணாம் ஸுகாவஹம் ।
பபூவ ஹ்ருஷ்டா வைதேஹீ
பர்தாரம் பரிஷஸ்வஜே ॥
taṃ dṛṣṭvā ṡatruhantāraṃ
maharṣīṇāṃ sukhāvaham ।
babhūva hṛṣṭā vaidēhī
bhartāraṃ pariṣasvajē ॥
Seeing him, the slayer of the foe
who had brought comfort to Maharshis,
Vaidēhi was very happy and hugged her husband.
முதா பரமயா யுக்தா
த்ருஷ்ட்வா ரக்ஷோகணாந்ஹதாந் ।
ராமம் சைவாவ்யதம் த்ருஷ்ட்வா
துதோஷ ஜநகாத்மஜா ॥
mudā paramayā yuktā
dṛṣṭvā rakṣōgaṇānhatān ।
rāmaṃ caivāvyathaṃ dṛṣṭvā
tutōṣa janakātmajā ॥
Seeing all the hordes of Rākshasas killed
and Rāma with no sign of discomfort,
the daughter of Janaka felt very happy
and was filled with boundless joy.
ததஸ்து தம் ராக்ஷஸஸங்கமர்தநம்
ஸபாஜ்யமாநம் முதிதைர்மஹர்ஷிபி: ।
புந: பரிஷ்வஜ்ய ஸஸிப்ரபாநநா
பபூவ ஹ்ருஷ்டா ஜநகாத்மஜா ததா ॥
tatastu taṃ rākṣasasaṅghamardanaṃ
sabhājyamānaṃ muditairmaharṣibhiḥ ।
punaḥ pariṣvajya ṡaṡiprabhānanā
babhūva hṛṣṭā janakātmajā tadā ॥
Seeing him destroy the hordes of Rākshasas
and acclaimed by the happy Maharshis,
the daughter of Janaka, her face bright like moon,
hugged him again and became very happy.
இத்யார்ஷே வால்மீகீயே
ஸ்ரீமத்ராமாயணே ஆதிகாவ்யே
அரண்யகாண்டே த்ரிம்ஸஸ்ஸர்க: ॥
ityārṣē vālmīkīyē
ṡrīmadrāmāyaṇē ādikāvyē
araṇyakāṇḍē triṃṡassargaḥ ॥
Thus concludes the thirtieth Sarga
in Araṇya Kāṇḍa of the glorious Rāmāyaṇa,
the first ever poem of humankind,
composed by Maharshi Vālmeeki.