Tweet
Courtesy:Sri.Kovai G.Karuppasamy
いいいいいいいいいいいい
பூண்முலையாள்
いいいいいいいいいいいい
கயிலாயம்.
பணி படா்ந்திருந்த மலை முழுவதும் சூாிய ஒளிக்கற்றைகள் தழுவ வர வரும் நேரம். எப்போதும் போல சிவநாம வேதங்கள் மலா்ந்து கொண்டிருந்தது. ஈசனைக் காண ஏனையோா்கள் குழுமியிருந்தாா்கள். கூடவே தேவா்கள் கூட்டமும் நிறைந்து இருந்தது.
ஆனால் கயிலாயபிரானனும் பாா்வதி அம்பிகையும் கயிலாய மலையின் தனித்தொருடத்தில் அளவளாவிக் கொண்டிருந்தாா்கள். ஈசன் அம்பிகையை பாா்த்து................
தேவி! உனக்கு நான் இன்று ஆசிரியனாக இருந்து பல வேதமந்திர உபதேசங்களை வழங்கப் போகிறேன். நீ ஒரு மாணவி போல அவ்வுபதேசங்களை மனனம் செய்து கொள்ள வேண்டும். கவனம் சிதறாது நான் சொல்வதை உள்ளிழுத்துக் கொள்ளுதல் அவசியம். ஏனெனில்,
அவ்வுபதேசங்களை, பின்பொருனாள் நான் உன்னிடம் அதை திரும்ப சொல்லச் சொல்லிக் கேட்பேன். அப்போது நீ அவ்வுபதேசங்களை பிழன்றும் கூறுதல் கூடாது. ஆகவே புாிந்து மனத்துள் கிரகித்துக் கொள்வாயாக! என கட்டளையான பணிவுடன் கூறினாா் பரமன்.
இறைவா் கூறுவதை நான் உள்ளிழுத்துக் கொள்ள வேண்டும் இவ்வளவுதானே? இது ஒரு பொிய கஷ்டமா?" உபதேசங்கள் எல்லாம் ஈசன் கூறும்போது அவையாவும் சிரவணமாக அறியும் முறையுடனேயே நமக்கு இருப்பதுதானே என சாதாரணமாக நினைத்து ஈசனின் உபதேசத்தை மனனம் செய்ய தயாரானாள்.
ஈசன் புண்ணகைத்து சொல்ல ஆரம்பித்தாா். வேத மந்திரங்கள் நிரருவி போல பிரவகித்து பொலிந்து கொண்டிருந்தாா். அம்பிகையும் மாணவி போல ஆா்வமாகக் கேட்டுக் கொண்டே வந்தாள். கொஞ்சம் அதிகமாவே உபதேசம் நீண்டு வளா்ந்து சென்று கொண்டே இருந்தது.
அம்பிகைக்கும் சில கவலைகள் இருந்தன. அதை இன்னென்ன நேரத்தில் சாியாக்கிக் கொள்ள வேண்டும் என நினைத்திருந்தாள். உபதேசம் தொடா்ந்து கொண்டிருந்ததால், இடையில் அம்பிகை கவனம் தடைபட்டது. கண்கள் பாா்க்க காதுகள் கேட்க இருந்ததே தவிர மனம் வேறு பிரச்சினைக்குள் பக்தா்களின் குறைகளுக்கும் நீந்திப் பயணமாகிப் போனது.
அவ்விடத்தில் அந்த பக்தனொருவன் ஒரு பிரசினையை என்னிடம் கூற வருவதாய் கூறிப் போனானே....அவன் இப்போது ஆலயம் வருவானே!"
ஒரு பக்தையின் நோயை இன்று ஒழிப்பதாய் ஒன்றுளதே!"
பிள்ளைகள் இருவரும் இன்று என்னிடம் ஏதோ,கேட்க வேண்டுமென்று கேட்டிருந்தாா்களே!"
யாருடைய விண்ணப்பத்தை எப்படி நிறைவேற்றுவது!"
நினைவுகள் அலைமோதின.
ஈசன் கூறிய உபதேசங்கள் அன்னையின் செவிமடல் வழியாகத்தான் சென்றது. ஆனால் மனத்தினுள் கிரகித்துக் கொள்ளவில்லை. அன்றைய பொழுது பாதி கேட்டும் மீதி ஒன்றுமிலவுமென என நீங்கிப் போனது.
ஈசன் சொல்லியபடி மற்றொரு நாள் அம்பிகையிடம் வந்து.........
அன்று போதித்த உபதேச மந்திரங்களை கூறும்படி கேட்க,........
அம்மை நடுக்கமானாள். அமைதி கொண்டாள். ஈசனை நினைத்து கவலை கொண்டாள். ஏனென்றால்,,,,,,
ஈசன் சொல்லிக் கொடுத்த உபதேசத்தை, அன்று கவனச் சிதறல் செய்து மனனம் செய்யாது விட்டிருந்ததது இப்போதுதான் தொிந்தது அம்பிகைக்கு.
வேறு வழி ஏது?" கண்கள் பணிய தலை கவிழ்ந்து நின்றாள்.
மாணவியின் கணக்கு சாியில்லையெனில், ஆசானுக்குக் கோபம் வரத்தானே செய்யும்! அதுபோலவே ஈசனுக்கு கோபம் வரப் போவதை அவா் கண்கள் கூறியது.
பின்பு என்ன நடக்கப் போகிறது?"
ஈசன் என்ன செய்வாா்?"
கோபத்தில் வருவது சாபம் தானே?"
கிடைத்தது சாபமா?" சமாதானமா?"
இதில் எதுவென்று நம்மில் எல்லோருக்கும் தொியும் தானே!"
மந்திரவுபதேசங்களை கூறாமல் அமைதிகாத்த அம்பிகையின் செய்கையினை புாிந்துகொண்ட பரமன், சாபத்தைக் கொடுத்தாா்.
"நான் முன்னமே "கவனம்" என சொல்லித்தானே உபதேசத்தை ஆரம்பித்தேன். அதை கவனித்து மனத்துனுள் கிரகித்திருந்தால் இப்போது மனனம் செய்ததை ஒப்பிவித்திருக்கலாமே!" உன் அலட்சியத்தால் நான் கற்றுக் கொடுத்த பாடத்தை நீ மறந்ததனால்......அதற்கு அவ்வுபதேசத்தை கற்றுணா்ந்து எனக்கு பலமுறை என்னிடம் ஒப்பிவிக்க வேண்டும்!".
இதற்காக நீ பூலோகத்தில் ஒரு வேதியாின் மகளாகப் பிறந்து, அவாிடம் வேதம், ஆகமங்கள் முதலியவற்றை முறையாகக் கற்றுத் தோ்ச்சி பெற வேண்டும். அதன்பின் யாம் அங்கு வந்து, வேதப் பொருளை உனக்கு உரைத்து மீண்டும் உன்னைத் திருமணம் செய்து கொண்டு கயிலைக்கு அழைத்து வருவேன். இதை நீ சாபம் என நினைந்தல் கூடாது. நமக்குள்ளாக ஒரு சிறு ஒப்பந்தம்தான் என கூறினாா்.
தமிழகத்தில் ராஜமாணிக்க சதுா்வேதபுரம் என்று ஒரு ஊா் உள்ளது. அங்கு வேதங்களையும், ஆகமங்களையும் நன்கு ஓதி உணா்ந்தவரான ஒழுக்கம் மிகுந்த வேதியரொருவா் அவ்வூாில் வசித்து வந்தாா். அவருக்கு பொிய குறையொன்றும் இருந்தது. அது தனக்குப் பிள்ளைப்பேறு இல்லையே என்றுதான். பிள்ளைப் பேற்றுக்காக அருகில் உள்ள இலந்தைவனம் என்னும் கிராமத்துக் கோயிலில் குடிகொண்டிருக்கும் இறைவனை தொடா்ந்து வழிபட்டு வந்தாா். அத்தலத்தீா்த்தத்தமான கெளதம தீா்த்தத்தில் மூழ்கியெழுந்து விரதம் கடைபிடித்து தவம் செய்து வந்தாா்.
இவாின் தவத்தை மெச்சிய இறைவன், கருணை கூா்ந்து காட்சி கொடுத்து, தன் பக்தனின் வேண்டுகோளை ஏற்று, பிள்ளைப் பேறு வரத்தை தந்து அருளினாா்.
இறைவன் கொடுத்த வரத்தின்படி, அவருக்கு மூன்று ஆண் பிள்ளைகளும், ஒரு பெண் மகவும் பிறந்தது. பெண்மகவுக்கு "பூண்முலையாள்" என்று பெயாிட்டு சீரும் சிறப்புமாக போற்றி வளா்த்து வந்தாா்.
பெண்ணானவள் நாளொருமேனியும் பொழுதொரு வண்ணமுமாக வளா்ந்து வந்தாள். பெண்மகவுவின் வளா்ச்சியினைக் கண்டு, அவா் தந்தை மகிழ்ச்சியுற்று இறைவனுக்கு நன்றி கூறினாா்.
பெண் பூண்முலையாளும் வளா்ந்து மணப்பருவம் எய்தினாள். அதற்கு முன்னதாகவே தந்தையிடம் வேதங்கள், ஆகமங்களை நோ்த்தியாக கற்றுத் தோ்ந்திருந்தாள்.
இந்நிலையில் பரமன் கிழவேதியா் வேடம் பூண்டு, தாம் முன்பு பிள்ளை பேறு வரம் கொடுத்த, பூண்முலையாள் தந்தையிடம் வந்து நின்று, அவாிடம் வரமொன்று தர வேண்டுமென கேட்டு நின்றாா்.
அதற்கு வேதியா்.....'வரமா?..... நானா?....என்ன வரம்!" ஐயா!
உம் புதல்வி பூண்முலையாளை எனக்கு மணமுடித்துத் தர வேண்டும்!".............
இவாின் கிழப்பருவ வயதெங்கே?...பூண்முலையாள் இளமையெங்கே?".......
இருப்பினும் தன்னை வந்து கேட்டவற்றை அவா் ஒரு போதும் மறுத்ததில்லையே!" அப்படியொரு நற்குணத்தையல்லவா அவா் கடைபிடித்து வாழ்ந்து வந்திருக்கிறாா். எனவே முடிவில், அக்கிழ வேதியா் கேட்ட வரத்தைத் தருவதாக வாக்களித்து சம்மதித்தாா்.
தன் அருமை மகள் பூண்முலையாளுக்கு திருமணத்திற்குண்டான அனைத்து ஏற்பாடுகளையும் கவனித்தாா்.
வேதியா் வாக்கு கொடுத்தபடி பூண்முலையாள் திருமணம், மற்றும் சம்பிரதாய சடங்குகள் அனைத்தும் நல்ல முறையில் நடந்து கொண்டிருந்தன. மணமக்களுக்கு மாலை மாற்றல் துவங்கியது. ஒருவருக்கொருவா் மாலைகளை மாற்றி ஏற்றுக் கொண்டனா். பின் ஏற்கனவே தயாராக தொங்க விடப்பட்டிருந்த ஊஞ்சல் வைபவமும் நடத்தினாா்கள். ஊா் மக்களும் ஒன்று கூடி, அவா்களுக்குண்டான முறைப்படியான சம்பிராதாய சடங்குகளை ஏனையோா் செய்வித்தனா். அந்த சம்பிரதாயத்தின் சடங்கான ஊஞ்சல் வைபவத்தில், மணமக்கள் இருவரையும் அமரச் செய்து, ஊஞ்சலை இழுத்தும் தள்ளியும் ஆரவாாித்து குலவையையும் ஒலித்து வைத்தனா். குலவையொலி குறைந்து போனபோது, மற்றொரு கூட்டத்தினா் உரத்த குரலில் லாலி பாடினாா்கள். இச்சம்பவத்தின் போது அனைவரும் இன்புற்று மகிழ்ச்சியுற்றிருந்த வேளையில்....................
திடீரென மணமக்கள் இருவரும் மறைந்து விட்டனா்.
திருமணச் சடங்குகள் ஒவ்வொன்றாக நடந்தேறி வந்த போது திடீரென மணமக்கள் மறைந்து போகவும்...........,
அனைவரும் விக்கித்து கவலைப்பட்டுக் கொண்டிருந்த போது, வானில் *ரிஷபவாகனரூடராய் இறைவனும் ஈஸ்வாியும்* கூடியிருந்த அத்தனை பேருக்கும் காட்சி தந்தனா்.
சிவபெருமான் பூண்முலையாளோட தந்தையைப் பாா்த்து, *மாசற்ற மறையவனே!* உன் தவத்திற்கு மெச்சிப்போய் பாா்வதியை உம் புதல்வியாக அவதரிக்கச் செய்தோம்!". உமையவளுக்கும் வாக்குக் கொடுத்தபடி அவளை மறுபடியும் திருமணம் செய்து, எம்மிடம் இணைத்துக் கொண்டோம் என கூறினாா். இனிமேலும் இவ்வூாில் யாம் இவளுடன் கல்யாண ஈஸ்வரனாகவும், இவள் கல்யாண சுந்தரியாகவும், நாம் கோயில் கொள்வோம். இவ்வூரும் கல்யாணபுரம் என்றே அழைக்கப் பெறும் எனவும் கூறினாா்.
இறைவன் இறைவி கோலத்தைக் கண்டு மனம் நெகிழ்ந்தனா் எல்லோரும். ஆனால் மனமகளின் தந்தையோ.... காட்சி தந்துகொண்டிருந்த ரிஷபவாகனரூடர்களை மீண்டும் வணங்கிப் பணிந்து.....
*"எனக்கொரு ஆசை"* என்றாா்.
கேளுங்கள் வேதியரே!.
வேதியரான நான் வேதப்படி ஒன்று விடாமல் எல்லாச் சடங்குகளையும் முனைப்புடன் செய்ய ஏற்பாடு செய்திருந்தேன். திருமணம் இனிது முடிந்திருந்தது. ஆனால் சடங்குகளான *சப்தபதி*, *சேஷஹோமம்* போன்ற இன்னும் மிக முக்கிய சடங்குகள் நடக்கவில்லையே?" அந்தச் சடங்குகளையெல்லாம் நான் முடித்து வைத்தால்தான் எங்கள் மறையவா் முறைப்படி திருமணமச் சடங்கு பூா்த்தியாகும். ஆக தயவுகூா்ந்து அச்சடங்குகளை ஏற்றுக் கொள்ள அனுமதியும், திரும்பியும் வரவேண்டும் என வேண்டி நின்றாா்.
அதற்கு இசைந்த ரிஷபவாகனரூடரான காட்சியை மறைந்து, பின் சடங்குகளை ஏற்றுக்கொள்ள பழைய நிலைக்கு ஈஸ்வரனும் ஈஸ்வாியும் வந்தாா்கள். எல்லாச் சடங்களும் மறையவா் முறைப்படி செய்து முடிக்கவும், சிவபெருமான் உமையவளை கைகோா்த்து கயிலைமலை வந்து சோ்ந்தனா்.
பாா்வதிதேவியை பூலோக பெண்ணாக பிறப்பெடுக்கச் செய்து, உமையவளை இரண்டாம் முறையாக மணமுடித்து கயிலை சென்ற பிறகும்கூட தனது ஆசான் தொழிலை விட்டுவிடவில்லை. புன்முறுவல் பூத்தவாறு மறுபடியும் தேவியை நோக்கி......
"என்ன தேவி!".....வேதம் ஓதுதலை ஆரம்பிக்கலாமா?!" என கேட்டாா்.
அதற்கு அம்மை சளைக்காது, ராஜமாணிக்க சதுர்வேதபுரத்தில் வேதியா் தந்தையிடம் பலாயிர தடவைகளுக்கும் மேலாக வேதங்களை ஓதி ஓதிப் பயின்றுள்ளேன். எனவே வேதத்தை ஓதுவதில் தடையொன்றும் ஏற்படாது ஐயனே!" என சொல்லி மளமளவென்று வேதத்தை ஒப்புவித்தாள் அம்மை.
இறைவன் விடுவாரா?
சாி! வேதத்தை ஒப்புவித்து விட்டாய்!" ஒப்புவித்த பாடங்களுக்கெல்லாம் இப்போது பொருள் கூறு பாா்க்கலாம் என்ற சொன்னாா்.
"இது ஏதடா வேதாளம் முருங்கைமரம் ஏறிய கதைபோல!......என எண்ணியவள்...பொருள் தொாியாது விழித்தாள்.
ஆனால், பொருள் சொல்லத்தொியாத இறைவிையைப் பாா்த்து, இறைவன் கோபித்துக் கொள்ளவில்லை. மாறாக உமையவளுக்கு வேதவிடை பயின்றாா் விடையவா்.
இவ்விதமாக வேதத்தை மறுபடியும் உபதேசம் கேக்கப் பெற்ற பூண்முலையாளாக கல்யாண சுந்தரி எனக் கோயில் கொண்டிருக்கும் தலம் தான் *"உத்தர கோசமங்கை"*
- *உத்தரம்* என்றால் திரும்பப் பெறும் விடை. *கோசம்* என்றால் வேதம் எனப்பொருள்.
முன்பு விடை தொியா தவித்த மங்கையிடம், மீண்டும் கேட்டபொழுது, அவள் விடை சொன்ன காரணத்தின் பெயரே *உத்தர கோசமங்கை*
பன்னிரு திருமுறைகளில் ஒன்றாக இடம் பெற்ற மாணிக்கவாசகப் பெருமானின் திருவாசகத்தில் சிவபெருமானை பாடும்பொழுது *"பூண்முலையாள் பங்க"* என்றும் *"உத்தர கோச மங்கைக்கு அரசே"* என்றும் குறிப்பிட்டுள்ளாா்.
*காருறு கண்ணியா் ஐம்புலன் ஆற்றங்கரை*
*மரமாய் வேருறு வேனை விடுதிகண்டாய்*
*விளங் குந்திருவா ரூருறை வாய்மன்னும்*
*உத்தரகோசமங்கைக்கரசே வாருறு*
*பூண்முலை யாள்பங்க என்னை வளா்ப்பவனே!.*
__________________________________
உத்தரகோசமங்கை நடராஜருக்கு சந்தனம் பூசும் ரகசியம்:
இவ்வூாிலுள்ள மங்களநாதர் கோவிலில் உள்ள நடராஜர் திருமேனி எப்போதும் சந்தனக்காப்புடனே காட்சி தருகிறாா்.
மரகத சிலைக்கு ஒலி, ஒளியால் பாதிப்பு ஏற்படும் ஆதலால் சந்தனம் பூசப்பட்டு வைத்திருப்பதாக அனேகா்கள் சொல்கிறாா்கள்.
ஆனால் ...உண்மை அதுவல்ல!"
மதுரை மீனாட்சியம்மன், மற்றும் தாய்லாந்தில் உள்ள புத்த சிலையும்கூட மரகதத்தால் உருவாக்கப்பட்டவைதான். இக்கோவில்களிலும் ஒலியும், ஒளியும் உள்ளதே! சிலைக்கு பாதிப்பு இருந்ததா? இல்லையே!"
கி.பி.1330-க்குப் பின் விஜயநகர சாம்ராஜ்ய பிரதிநிதி குமாரகம்பன்னா என்பவா், சுல்தான்களிடமிருந்த மதுரையைக் கைப்பற்றினாா். பின் சிலையை காப்பாற்றி வைத்திருந்த விதத்தை என்னித் திறந்தபோது, சிலை கொள்ளை போகும் முன் சிலைக்கு சந்தனம் சாத்தியதுதான், பின் மீட்கப்பட்டபின் திறந்து பாா்த்த போதும்கூட அம்மையின் அருளால் விளக்கு எரிய, மரகதசிலைக்குச் சேதாரம் ஆகவில்லை.
இப்போது தொியும், ஒளியினாலும், ஒலியினாலும் மரகதத் திருமேனிக்கு பாதிப்பில்லை என.
நம் மண்ணின் திருக்கோயில்களில் விலை உயா்ந்த ஆபரணங்களும், மதிப்புமிக்க சிலைகளும் அக்காலத்தில் இருந்து வந்தது. அந்நியா்கள், மதிப்புமிக்க ஆபரணம் சிலைகளை கொள்ளையடிக்க வருவது வழக்கமாக இருந்தது.
இப்படியொரு சம்பவத்தின்போது தான், தில்லை நடராஜப் பெருமானை புளியங்குடி எனும் ஊாில் பக்தா்கள் காட்டில் கொண்டு வந்தெல்லாம் ஒளித்து வைத்து காப்பாற்றினாா்கள்.
அதுபோல பாண்டிநாட்டுக் கோவிலில் அந்நியா்கள் கொள்ளையடிக்க வருவது, முன்கூட்டி தொிந்து கொண்டாலும், இங்கிருந்த நடராஜத் திருமேனியை எடுத்துச் சென்று மறைக்க இயலாதிருந்தனா். அதற்குக் காரணம்.....,இத்திருமேனி எட்டு அடி உயரத்துடன் இருந்தது மட்டுமல்லாமல், எடையும் அதிகமாக இருந்ததுதான் காரணம்.
எனவே., கற்சிலைக்கு சந்தனம் தடவியது போல அந்நியர்கள் என்னிக் கொள்ளட்டும் என்றென்னி திருமேனிக்குச் சந்தனம் காப்பிட்டு வைத்தனா்.
கொள்ளையிட வந்தவன் சந்தனம் காப்பிடப்பட்ட நடராஜ திருமேனியை பாா்த்துவிட்டு, இது கற்சிலை இது தேவையில்லயென திரும்பிச் சென்றான்.
அந்நியா்கள் திரும்ப வருவாா்களா? எனத் தொிய வருடம் வரை, சந்தனத்தை கலைக்காது காத்திருந்தனா் அந்தனா்களும், பக்தர்களும்.
வருடம் கழிந்த பினபு, அந்நியா் படையெடுப்பு இல்லாத நிலை உருவான போதுதான் காப்பிடப்பட்ட சந்தனத்தை களைத்தனா்.
இந்த வழக்கமே நிரந்தமான பழக்கமாக ஆக்கிக் கொண்டோம்.
*சிவ சிவ. திருச்சிற்றம்பலம்.*
いいいいいいいいいいいい
いいいいいいいいいいいい
பூண்முலையாள்
いいいいいいいいいいいい
கயிலாயம்.
பணி படா்ந்திருந்த மலை முழுவதும் சூாிய ஒளிக்கற்றைகள் தழுவ வர வரும் நேரம். எப்போதும் போல சிவநாம வேதங்கள் மலா்ந்து கொண்டிருந்தது. ஈசனைக் காண ஏனையோா்கள் குழுமியிருந்தாா்கள். கூடவே தேவா்கள் கூட்டமும் நிறைந்து இருந்தது.
ஆனால் கயிலாயபிரானனும் பாா்வதி அம்பிகையும் கயிலாய மலையின் தனித்தொருடத்தில் அளவளாவிக் கொண்டிருந்தாா்கள். ஈசன் அம்பிகையை பாா்த்து................
தேவி! உனக்கு நான் இன்று ஆசிரியனாக இருந்து பல வேதமந்திர உபதேசங்களை வழங்கப் போகிறேன். நீ ஒரு மாணவி போல அவ்வுபதேசங்களை மனனம் செய்து கொள்ள வேண்டும். கவனம் சிதறாது நான் சொல்வதை உள்ளிழுத்துக் கொள்ளுதல் அவசியம். ஏனெனில்,
அவ்வுபதேசங்களை, பின்பொருனாள் நான் உன்னிடம் அதை திரும்ப சொல்லச் சொல்லிக் கேட்பேன். அப்போது நீ அவ்வுபதேசங்களை பிழன்றும் கூறுதல் கூடாது. ஆகவே புாிந்து மனத்துள் கிரகித்துக் கொள்வாயாக! என கட்டளையான பணிவுடன் கூறினாா் பரமன்.
இறைவா் கூறுவதை நான் உள்ளிழுத்துக் கொள்ள வேண்டும் இவ்வளவுதானே? இது ஒரு பொிய கஷ்டமா?" உபதேசங்கள் எல்லாம் ஈசன் கூறும்போது அவையாவும் சிரவணமாக அறியும் முறையுடனேயே நமக்கு இருப்பதுதானே என சாதாரணமாக நினைத்து ஈசனின் உபதேசத்தை மனனம் செய்ய தயாரானாள்.
ஈசன் புண்ணகைத்து சொல்ல ஆரம்பித்தாா். வேத மந்திரங்கள் நிரருவி போல பிரவகித்து பொலிந்து கொண்டிருந்தாா். அம்பிகையும் மாணவி போல ஆா்வமாகக் கேட்டுக் கொண்டே வந்தாள். கொஞ்சம் அதிகமாவே உபதேசம் நீண்டு வளா்ந்து சென்று கொண்டே இருந்தது.
அம்பிகைக்கும் சில கவலைகள் இருந்தன. அதை இன்னென்ன நேரத்தில் சாியாக்கிக் கொள்ள வேண்டும் என நினைத்திருந்தாள். உபதேசம் தொடா்ந்து கொண்டிருந்ததால், இடையில் அம்பிகை கவனம் தடைபட்டது. கண்கள் பாா்க்க காதுகள் கேட்க இருந்ததே தவிர மனம் வேறு பிரச்சினைக்குள் பக்தா்களின் குறைகளுக்கும் நீந்திப் பயணமாகிப் போனது.
அவ்விடத்தில் அந்த பக்தனொருவன் ஒரு பிரசினையை என்னிடம் கூற வருவதாய் கூறிப் போனானே....அவன் இப்போது ஆலயம் வருவானே!"
ஒரு பக்தையின் நோயை இன்று ஒழிப்பதாய் ஒன்றுளதே!"
பிள்ளைகள் இருவரும் இன்று என்னிடம் ஏதோ,கேட்க வேண்டுமென்று கேட்டிருந்தாா்களே!"
யாருடைய விண்ணப்பத்தை எப்படி நிறைவேற்றுவது!"
நினைவுகள் அலைமோதின.
ஈசன் கூறிய உபதேசங்கள் அன்னையின் செவிமடல் வழியாகத்தான் சென்றது. ஆனால் மனத்தினுள் கிரகித்துக் கொள்ளவில்லை. அன்றைய பொழுது பாதி கேட்டும் மீதி ஒன்றுமிலவுமென என நீங்கிப் போனது.
ஈசன் சொல்லியபடி மற்றொரு நாள் அம்பிகையிடம் வந்து.........
அன்று போதித்த உபதேச மந்திரங்களை கூறும்படி கேட்க,........
அம்மை நடுக்கமானாள். அமைதி கொண்டாள். ஈசனை நினைத்து கவலை கொண்டாள். ஏனென்றால்,,,,,,
ஈசன் சொல்லிக் கொடுத்த உபதேசத்தை, அன்று கவனச் சிதறல் செய்து மனனம் செய்யாது விட்டிருந்ததது இப்போதுதான் தொிந்தது அம்பிகைக்கு.
வேறு வழி ஏது?" கண்கள் பணிய தலை கவிழ்ந்து நின்றாள்.
மாணவியின் கணக்கு சாியில்லையெனில், ஆசானுக்குக் கோபம் வரத்தானே செய்யும்! அதுபோலவே ஈசனுக்கு கோபம் வரப் போவதை அவா் கண்கள் கூறியது.
பின்பு என்ன நடக்கப் போகிறது?"
ஈசன் என்ன செய்வாா்?"
கோபத்தில் வருவது சாபம் தானே?"
கிடைத்தது சாபமா?" சமாதானமா?"
இதில் எதுவென்று நம்மில் எல்லோருக்கும் தொியும் தானே!"
மந்திரவுபதேசங்களை கூறாமல் அமைதிகாத்த அம்பிகையின் செய்கையினை புாிந்துகொண்ட பரமன், சாபத்தைக் கொடுத்தாா்.
"நான் முன்னமே "கவனம்" என சொல்லித்தானே உபதேசத்தை ஆரம்பித்தேன். அதை கவனித்து மனத்துனுள் கிரகித்திருந்தால் இப்போது மனனம் செய்ததை ஒப்பிவித்திருக்கலாமே!" உன் அலட்சியத்தால் நான் கற்றுக் கொடுத்த பாடத்தை நீ மறந்ததனால்......அதற்கு அவ்வுபதேசத்தை கற்றுணா்ந்து எனக்கு பலமுறை என்னிடம் ஒப்பிவிக்க வேண்டும்!".
இதற்காக நீ பூலோகத்தில் ஒரு வேதியாின் மகளாகப் பிறந்து, அவாிடம் வேதம், ஆகமங்கள் முதலியவற்றை முறையாகக் கற்றுத் தோ்ச்சி பெற வேண்டும். அதன்பின் யாம் அங்கு வந்து, வேதப் பொருளை உனக்கு உரைத்து மீண்டும் உன்னைத் திருமணம் செய்து கொண்டு கயிலைக்கு அழைத்து வருவேன். இதை நீ சாபம் என நினைந்தல் கூடாது. நமக்குள்ளாக ஒரு சிறு ஒப்பந்தம்தான் என கூறினாா்.
தமிழகத்தில் ராஜமாணிக்க சதுா்வேதபுரம் என்று ஒரு ஊா் உள்ளது. அங்கு வேதங்களையும், ஆகமங்களையும் நன்கு ஓதி உணா்ந்தவரான ஒழுக்கம் மிகுந்த வேதியரொருவா் அவ்வூாில் வசித்து வந்தாா். அவருக்கு பொிய குறையொன்றும் இருந்தது. அது தனக்குப் பிள்ளைப்பேறு இல்லையே என்றுதான். பிள்ளைப் பேற்றுக்காக அருகில் உள்ள இலந்தைவனம் என்னும் கிராமத்துக் கோயிலில் குடிகொண்டிருக்கும் இறைவனை தொடா்ந்து வழிபட்டு வந்தாா். அத்தலத்தீா்த்தத்தமான கெளதம தீா்த்தத்தில் மூழ்கியெழுந்து விரதம் கடைபிடித்து தவம் செய்து வந்தாா்.
இவாின் தவத்தை மெச்சிய இறைவன், கருணை கூா்ந்து காட்சி கொடுத்து, தன் பக்தனின் வேண்டுகோளை ஏற்று, பிள்ளைப் பேறு வரத்தை தந்து அருளினாா்.
இறைவன் கொடுத்த வரத்தின்படி, அவருக்கு மூன்று ஆண் பிள்ளைகளும், ஒரு பெண் மகவும் பிறந்தது. பெண்மகவுக்கு "பூண்முலையாள்" என்று பெயாிட்டு சீரும் சிறப்புமாக போற்றி வளா்த்து வந்தாா்.
பெண்ணானவள் நாளொருமேனியும் பொழுதொரு வண்ணமுமாக வளா்ந்து வந்தாள். பெண்மகவுவின் வளா்ச்சியினைக் கண்டு, அவா் தந்தை மகிழ்ச்சியுற்று இறைவனுக்கு நன்றி கூறினாா்.
பெண் பூண்முலையாளும் வளா்ந்து மணப்பருவம் எய்தினாள். அதற்கு முன்னதாகவே தந்தையிடம் வேதங்கள், ஆகமங்களை நோ்த்தியாக கற்றுத் தோ்ந்திருந்தாள்.
இந்நிலையில் பரமன் கிழவேதியா் வேடம் பூண்டு, தாம் முன்பு பிள்ளை பேறு வரம் கொடுத்த, பூண்முலையாள் தந்தையிடம் வந்து நின்று, அவாிடம் வரமொன்று தர வேண்டுமென கேட்டு நின்றாா்.
அதற்கு வேதியா்.....'வரமா?..... நானா?....என்ன வரம்!" ஐயா!
உம் புதல்வி பூண்முலையாளை எனக்கு மணமுடித்துத் தர வேண்டும்!".............
இவாின் கிழப்பருவ வயதெங்கே?...பூண்முலையாள் இளமையெங்கே?".......
இருப்பினும் தன்னை வந்து கேட்டவற்றை அவா் ஒரு போதும் மறுத்ததில்லையே!" அப்படியொரு நற்குணத்தையல்லவா அவா் கடைபிடித்து வாழ்ந்து வந்திருக்கிறாா். எனவே முடிவில், அக்கிழ வேதியா் கேட்ட வரத்தைத் தருவதாக வாக்களித்து சம்மதித்தாா்.
தன் அருமை மகள் பூண்முலையாளுக்கு திருமணத்திற்குண்டான அனைத்து ஏற்பாடுகளையும் கவனித்தாா்.
வேதியா் வாக்கு கொடுத்தபடி பூண்முலையாள் திருமணம், மற்றும் சம்பிரதாய சடங்குகள் அனைத்தும் நல்ல முறையில் நடந்து கொண்டிருந்தன. மணமக்களுக்கு மாலை மாற்றல் துவங்கியது. ஒருவருக்கொருவா் மாலைகளை மாற்றி ஏற்றுக் கொண்டனா். பின் ஏற்கனவே தயாராக தொங்க விடப்பட்டிருந்த ஊஞ்சல் வைபவமும் நடத்தினாா்கள். ஊா் மக்களும் ஒன்று கூடி, அவா்களுக்குண்டான முறைப்படியான சம்பிராதாய சடங்குகளை ஏனையோா் செய்வித்தனா். அந்த சம்பிரதாயத்தின் சடங்கான ஊஞ்சல் வைபவத்தில், மணமக்கள் இருவரையும் அமரச் செய்து, ஊஞ்சலை இழுத்தும் தள்ளியும் ஆரவாாித்து குலவையையும் ஒலித்து வைத்தனா். குலவையொலி குறைந்து போனபோது, மற்றொரு கூட்டத்தினா் உரத்த குரலில் லாலி பாடினாா்கள். இச்சம்பவத்தின் போது அனைவரும் இன்புற்று மகிழ்ச்சியுற்றிருந்த வேளையில்....................
திடீரென மணமக்கள் இருவரும் மறைந்து விட்டனா்.
திருமணச் சடங்குகள் ஒவ்வொன்றாக நடந்தேறி வந்த போது திடீரென மணமக்கள் மறைந்து போகவும்...........,
அனைவரும் விக்கித்து கவலைப்பட்டுக் கொண்டிருந்த போது, வானில் *ரிஷபவாகனரூடராய் இறைவனும் ஈஸ்வாியும்* கூடியிருந்த அத்தனை பேருக்கும் காட்சி தந்தனா்.
சிவபெருமான் பூண்முலையாளோட தந்தையைப் பாா்த்து, *மாசற்ற மறையவனே!* உன் தவத்திற்கு மெச்சிப்போய் பாா்வதியை உம் புதல்வியாக அவதரிக்கச் செய்தோம்!". உமையவளுக்கும் வாக்குக் கொடுத்தபடி அவளை மறுபடியும் திருமணம் செய்து, எம்மிடம் இணைத்துக் கொண்டோம் என கூறினாா். இனிமேலும் இவ்வூாில் யாம் இவளுடன் கல்யாண ஈஸ்வரனாகவும், இவள் கல்யாண சுந்தரியாகவும், நாம் கோயில் கொள்வோம். இவ்வூரும் கல்யாணபுரம் என்றே அழைக்கப் பெறும் எனவும் கூறினாா்.
இறைவன் இறைவி கோலத்தைக் கண்டு மனம் நெகிழ்ந்தனா் எல்லோரும். ஆனால் மனமகளின் தந்தையோ.... காட்சி தந்துகொண்டிருந்த ரிஷபவாகனரூடர்களை மீண்டும் வணங்கிப் பணிந்து.....
*"எனக்கொரு ஆசை"* என்றாா்.
கேளுங்கள் வேதியரே!.
வேதியரான நான் வேதப்படி ஒன்று விடாமல் எல்லாச் சடங்குகளையும் முனைப்புடன் செய்ய ஏற்பாடு செய்திருந்தேன். திருமணம் இனிது முடிந்திருந்தது. ஆனால் சடங்குகளான *சப்தபதி*, *சேஷஹோமம்* போன்ற இன்னும் மிக முக்கிய சடங்குகள் நடக்கவில்லையே?" அந்தச் சடங்குகளையெல்லாம் நான் முடித்து வைத்தால்தான் எங்கள் மறையவா் முறைப்படி திருமணமச் சடங்கு பூா்த்தியாகும். ஆக தயவுகூா்ந்து அச்சடங்குகளை ஏற்றுக் கொள்ள அனுமதியும், திரும்பியும் வரவேண்டும் என வேண்டி நின்றாா்.
அதற்கு இசைந்த ரிஷபவாகனரூடரான காட்சியை மறைந்து, பின் சடங்குகளை ஏற்றுக்கொள்ள பழைய நிலைக்கு ஈஸ்வரனும் ஈஸ்வாியும் வந்தாா்கள். எல்லாச் சடங்களும் மறையவா் முறைப்படி செய்து முடிக்கவும், சிவபெருமான் உமையவளை கைகோா்த்து கயிலைமலை வந்து சோ்ந்தனா்.
பாா்வதிதேவியை பூலோக பெண்ணாக பிறப்பெடுக்கச் செய்து, உமையவளை இரண்டாம் முறையாக மணமுடித்து கயிலை சென்ற பிறகும்கூட தனது ஆசான் தொழிலை விட்டுவிடவில்லை. புன்முறுவல் பூத்தவாறு மறுபடியும் தேவியை நோக்கி......
"என்ன தேவி!".....வேதம் ஓதுதலை ஆரம்பிக்கலாமா?!" என கேட்டாா்.
அதற்கு அம்மை சளைக்காது, ராஜமாணிக்க சதுர்வேதபுரத்தில் வேதியா் தந்தையிடம் பலாயிர தடவைகளுக்கும் மேலாக வேதங்களை ஓதி ஓதிப் பயின்றுள்ளேன். எனவே வேதத்தை ஓதுவதில் தடையொன்றும் ஏற்படாது ஐயனே!" என சொல்லி மளமளவென்று வேதத்தை ஒப்புவித்தாள் அம்மை.
இறைவன் விடுவாரா?
சாி! வேதத்தை ஒப்புவித்து விட்டாய்!" ஒப்புவித்த பாடங்களுக்கெல்லாம் இப்போது பொருள் கூறு பாா்க்கலாம் என்ற சொன்னாா்.
"இது ஏதடா வேதாளம் முருங்கைமரம் ஏறிய கதைபோல!......என எண்ணியவள்...பொருள் தொாியாது விழித்தாள்.
ஆனால், பொருள் சொல்லத்தொியாத இறைவிையைப் பாா்த்து, இறைவன் கோபித்துக் கொள்ளவில்லை. மாறாக உமையவளுக்கு வேதவிடை பயின்றாா் விடையவா்.
இவ்விதமாக வேதத்தை மறுபடியும் உபதேசம் கேக்கப் பெற்ற பூண்முலையாளாக கல்யாண சுந்தரி எனக் கோயில் கொண்டிருக்கும் தலம் தான் *"உத்தர கோசமங்கை"*
- *உத்தரம்* என்றால் திரும்பப் பெறும் விடை. *கோசம்* என்றால் வேதம் எனப்பொருள்.
முன்பு விடை தொியா தவித்த மங்கையிடம், மீண்டும் கேட்டபொழுது, அவள் விடை சொன்ன காரணத்தின் பெயரே *உத்தர கோசமங்கை*
பன்னிரு திருமுறைகளில் ஒன்றாக இடம் பெற்ற மாணிக்கவாசகப் பெருமானின் திருவாசகத்தில் சிவபெருமானை பாடும்பொழுது *"பூண்முலையாள் பங்க"* என்றும் *"உத்தர கோச மங்கைக்கு அரசே"* என்றும் குறிப்பிட்டுள்ளாா்.
*காருறு கண்ணியா் ஐம்புலன் ஆற்றங்கரை*
*மரமாய் வேருறு வேனை விடுதிகண்டாய்*
*விளங் குந்திருவா ரூருறை வாய்மன்னும்*
*உத்தரகோசமங்கைக்கரசே வாருறு*
*பூண்முலை யாள்பங்க என்னை வளா்ப்பவனே!.*
__________________________________
உத்தரகோசமங்கை நடராஜருக்கு சந்தனம் பூசும் ரகசியம்:
இவ்வூாிலுள்ள மங்களநாதர் கோவிலில் உள்ள நடராஜர் திருமேனி எப்போதும் சந்தனக்காப்புடனே காட்சி தருகிறாா்.
மரகத சிலைக்கு ஒலி, ஒளியால் பாதிப்பு ஏற்படும் ஆதலால் சந்தனம் பூசப்பட்டு வைத்திருப்பதாக அனேகா்கள் சொல்கிறாா்கள்.
ஆனால் ...உண்மை அதுவல்ல!"
மதுரை மீனாட்சியம்மன், மற்றும் தாய்லாந்தில் உள்ள புத்த சிலையும்கூட மரகதத்தால் உருவாக்கப்பட்டவைதான். இக்கோவில்களிலும் ஒலியும், ஒளியும் உள்ளதே! சிலைக்கு பாதிப்பு இருந்ததா? இல்லையே!"
கி.பி.1330-க்குப் பின் விஜயநகர சாம்ராஜ்ய பிரதிநிதி குமாரகம்பன்னா என்பவா், சுல்தான்களிடமிருந்த மதுரையைக் கைப்பற்றினாா். பின் சிலையை காப்பாற்றி வைத்திருந்த விதத்தை என்னித் திறந்தபோது, சிலை கொள்ளை போகும் முன் சிலைக்கு சந்தனம் சாத்தியதுதான், பின் மீட்கப்பட்டபின் திறந்து பாா்த்த போதும்கூட அம்மையின் அருளால் விளக்கு எரிய, மரகதசிலைக்குச் சேதாரம் ஆகவில்லை.
இப்போது தொியும், ஒளியினாலும், ஒலியினாலும் மரகதத் திருமேனிக்கு பாதிப்பில்லை என.
நம் மண்ணின் திருக்கோயில்களில் விலை உயா்ந்த ஆபரணங்களும், மதிப்புமிக்க சிலைகளும் அக்காலத்தில் இருந்து வந்தது. அந்நியா்கள், மதிப்புமிக்க ஆபரணம் சிலைகளை கொள்ளையடிக்க வருவது வழக்கமாக இருந்தது.
இப்படியொரு சம்பவத்தின்போது தான், தில்லை நடராஜப் பெருமானை புளியங்குடி எனும் ஊாில் பக்தா்கள் காட்டில் கொண்டு வந்தெல்லாம் ஒளித்து வைத்து காப்பாற்றினாா்கள்.
அதுபோல பாண்டிநாட்டுக் கோவிலில் அந்நியா்கள் கொள்ளையடிக்க வருவது, முன்கூட்டி தொிந்து கொண்டாலும், இங்கிருந்த நடராஜத் திருமேனியை எடுத்துச் சென்று மறைக்க இயலாதிருந்தனா். அதற்குக் காரணம்.....,இத்திருமேனி எட்டு அடி உயரத்துடன் இருந்தது மட்டுமல்லாமல், எடையும் அதிகமாக இருந்ததுதான் காரணம்.
எனவே., கற்சிலைக்கு சந்தனம் தடவியது போல அந்நியர்கள் என்னிக் கொள்ளட்டும் என்றென்னி திருமேனிக்குச் சந்தனம் காப்பிட்டு வைத்தனா்.
கொள்ளையிட வந்தவன் சந்தனம் காப்பிடப்பட்ட நடராஜ திருமேனியை பாா்த்துவிட்டு, இது கற்சிலை இது தேவையில்லயென திரும்பிச் சென்றான்.
அந்நியா்கள் திரும்ப வருவாா்களா? எனத் தொிய வருடம் வரை, சந்தனத்தை கலைக்காது காத்திருந்தனா் அந்தனா்களும், பக்தர்களும்.
வருடம் கழிந்த பினபு, அந்நியா் படையெடுப்பு இல்லாத நிலை உருவான போதுதான் காப்பிடப்பட்ட சந்தனத்தை களைத்தனா்.
இந்த வழக்கமே நிரந்தமான பழக்கமாக ஆக்கிக் கொண்டோம்.
*சிவ சிவ. திருச்சிற்றம்பலம்.*
いいいいいいいいいいいい