Tweet
Kishkindha Kaanda - Sarga 2
Kishkindha Kaanda - Sarga 2
In this Sarga, the Vānaras run helter-skelter, afraid of Rāma and Lakshmaṇa, suspecting that they are sent by Vāli. Finally, the ministers of Sugreeva gather around him. Hanumān chides Sugreeva for behaving like a monkey, true to his nature, and losing his mind even before all the information is known.
Sugreeva retorts saying that Vāli is shrewd in conducting his affairs and could deploy any number of ways to strike an enemy. Sugreeva asks Hanumān to go to Rāma and Lakshmaṇa in the guise of a common man and find out about them and their intentions behind entering the Vana. The magnanimous Hanumān, then, goes to the place where Rāma and Lakshmaṇa are.
4.2.1 தௌ து த்ருஷ்ட்வா மஹாத்மாநௌ
ப்ராதரௌ ராமலக்ஷ்மணௌ ।
வராயுததரௌ வீரௌ
ஸுக்ரீவஸ்ஸங்கிதோऽபவத் ॥
tau tu dṛṣṭvā mahātmānau
bhrātarau rāmalakṣmaṇau ।
varāyudhadharau vīrau
sugrīvaṡṡaṅkitō'bhavat ॥
Sugreeva was worried seeing
the brothers Rāma and Lakshmaṇa
the Mahātmas, the Veeras,
with exquisite weapons on them.
4.2.2 உத்விக்நஹ்ருதயஸ்ஸர்வா
திஸஸ்ஸமவலோகயந் ।
ந வ்யதிஷ்டத கஸ்மிம்ஸ்சித்
தேஸே வாநரபுங்கவ: ॥
udvignahṛdayassarvā
diṡassamavalōkayan ।
na vyatiṣṭhata kasmiṃṡcit
dēṡē vānarapuṅgavaḥ ॥
That bull among Vānaras, feeling agitated
and looking around in all directions,
was unable to stay calm and remain in one place.
4.2.3 நைவ சக்ரே மந: ஸ்தாதும்
வீக்ஷமாணோ மஹாபலௌ ।
கபே: பரமபீதஸ்ய
சித்தம் வ்யவஸஸாத ஹ ॥
naiva cakrē manaḥ sthātum
vīkṣamāṇō mahābalau ।
kapēḥ paramabhītasya
cittaṃ vyavasasāda ha ॥
As he looked at those men of immense strength,
he could not hold his mind steady.
His mind, gripped by extreme fear, became very weak.
4.2.4 சிந்தயித்வா ஸ தர்மாத்மா
விம்ருஸ்ய குருலாகவம் ।
ஸுக்ரீவ: பரமோத்விக்ந:
ஸர்வைரநுசரை ஸ்ஸஹ ॥
cintayitvā sa dharmātmā
vimṛṡya gurulāghavam ।
sugrīvaḥ paramōdvignaḥ
sarvairanucarai ssaha ॥
Sugreeva, the Dharmātma,
fully aware of his own strengths and weaknesses,
felt extremely agitated, as did his followers.
4.2.5 ததஸ்ஸ ஸசிவேப்யஸ்து
ஸுக்ரீவ: ப்லவகாதிப: ।
ஸஸம்ஸ பரமோத்விக்ந:
பஸ்யம்ஸ்தௌ ராமலக்ஷ்மணௌ ॥
tatassa sacivēbhyastu
sugrīvaḥ plavagādhipaḥ ।
ṡaṡaṃsa paramōdvignaḥ
paṡyaṃstau rāmalakṣmaṇau ॥
Greatly agitated upon seeing Rāma and Lakshmaṇa,
Sugreeva, King of Vānaras, said to his ministers:
4.2.6 ஏதௌ வநமிதம் துர்கம்
வாலிப்ரணிஹிதௌ த்ருவம் ।
சத்மநா சீரவஸநௌ
ப்ரசரந்தாவிஹாகதௌ ॥
ētau vanamidaṃ durgam
vālipraṇihitau dhruvam ।
chadmanā cīravasanau
pracarantāvihāgatau ॥
For sure, these two, who are
going about in this dense Vana,
must have come here sent by Vāli,
in this deceptive guise,
wearing garments of tree bark.
4.2.7 ததஸ்ஸுக்ரீவஸசிவா
த்ருஷ்ட்வா பரமதந்விநௌ ।
ஜக்முர்கிரிதடாத்தஸ்மாத்
அந்யச்சிகரமுத்தமம் ॥
tatassugrīvasacivā
dṛṣṭvā paramadhanvinau ।
jagmurgiritaṭāttasmāt
anyachcikharamuttamam ॥
Then the ministers of Sugreeva,
after a look at the two great bowmen,
fled from that side of the hill
to another high peak.
4.2.8 தே க்ஷிப்ரமதிகம்யாத
யூதபா யூதபர்ஷபம் ।
ஹரயோ வாநரஸ்ரேஷ்டம்
பரிவார்யோபதஸ்திரே ॥
tē kṣipramadhigamyātha
yūthapā yūthaparṣabham ।
harayō vānaraṡrēṣṭham
parivāryōpatasthirē ॥
Then leaders of Vānara groups quickly
assembled and stood around that
great Vānara, a bull among leaders.
4.2.9 ஏகமேகாயநகதா:
ப்லவமாநா கிரேர்கிரிம் ।
ப்ரகம்பயந்தோ வேகேந
கிரீணாம் ஸிகராண்யபி ॥
ēkamēkāyanagatāḥ
plavamānā girērgirim ।
prakampayantō vēgēna
girīṇāṃ ṡikharāṇyapi ॥
Then, in unison, they flew from hill to hill,
making the crests of mountains shake
under the impact of their swift movements.
4.2.10 ததஸ்ஸாகாம்ருகாஸ்ஸர்வே
ப்லவமாநா மஹாபலா: ।
பபஞ்ஜுஸ்ச நகாம்ஸ்தத்ர
புஷ்பிதாந்துர்கஸம்ஸ்ரிதாந் ॥
tataṡṡākhāmṛgāssarvē
plavamānā mahābalāḥ ।
babhañjuṡca nagāṃstatra
puṣpitāndurgasaṃṡritān ॥
And those jumping animals of branches
broke down the flowering trees on the hills.
with their immense strength.
4.2.11 ஆப்லவந்தோ ஹரிவரா:
ஸர்வதஸ்தம் மஹாகிரிம் ।
ம்ருகமார்ஜாரஸார்தூலாந்
த்ராஸயந்தோ யயுஸ்ததா ॥
āplavantō harivarāḥ
sarvatastaṃ mahāgirim ।
mṛgamārjāraṡārdūlān
trāsayantō yayustadā ॥
Then, those great monkeys fled,
jumping around all over that great mountain,
scaring the deer, cats and tigers on their way. Monkeys are referred to as animals of branches, as they live on branches.
4.2.12 ததஸ்ஸுக்ரீவஸசிவா:
பர்வதேந்த்ரம் ஸமாஸ்ரிதா: ।
ஸங்கம்ய கபிமுக்யேந
ஸர்வே ப்ராஞ்ஜலய ஸ்திதா: ॥
tatassugrīvasacivāḥ
parvatēndraṃ samāṡritāḥ ।
saṅgamya kapimukhyēna
sarvē prāñjalaya sthitāḥ ॥
Then all the ministers of Sugreeva
who resided on that king of mountains,
joined the chief of Vānaras and
waited upon him (Sugreeva) with palms joined.
4.2.13 ததஸ்தம் பயஸம்விக்ந
வாலிகில்பிஷஸங்கிதம் ।
உவாச ஹநுமாந்வாக்யம்
ஸுக்ரீவம் வாக்யகோவித: ॥
tatastaṃ bhayasaṃvigna
vālikilbiṣaṡaṅkitam ।
uvāca hanumānvākyam
sugrīvaṃ vākyakōvidaḥ ॥
And Hanumān, who was good with the choice of words,
said these words to Sugreeva who was cowed by fear,
worried about the wicked designs of Vāli.
4.2.14 ஸம்ப்ரமஸ்த்யஜ்யதாமேஷ
ஸர்வைர்வாலிக்ருதே மஹாந் ।
மலயோऽயம் கிரிவரோ
பயம் நேஹாஸ்தி வாலிந: ॥
sambhramastyajyatāmēṣa
sarvairvālikṛtē mahān ।
malayō'yaṃ girivarō
bhayaṃ nēhāsti vālinaḥ ॥
All of you, please set aside
this undue panic because of Vāli,
for, this is Mount Malaya and
there is no fear of Vāli here.
4.2.15 யஸ்மாதுத்விக்நசேதாஸ்த்வம்
வித்ருதோ ஹரிபுங்கவ ।
தம் க்ரூரதர்ஸநம் க்ரூரம்
நேஹ பஸ்யாமி வாலிநம் ॥
yasmādudvignacētāstvam
vidrutō haripuṅgava ।
taṃ krūradarṡanaṃ krūram
nēha paṡyāmi vālinam ॥
O bull among Vānaras! I do not see (signs of)
the cruel and dreadful looking Vāli here,
thinking of whom you are getting agitated and fleeing.
4.2.16 யஸ்மாத்தவ பயம் ஸௌம்ய
பூர்வஜாத்பாபகர்மண: ।
ஸ நேஹ வாலீ துஷ்டாத்மா
ந தே பஸ்யாம்யஹம் பயம் ॥
yasmāttava bhayaṃ saumya
pūrvajātpāpakarmaṇaḥ ।
sa nēha vālī duṣṭātmā
na tē paṡyāmyahaṃ bhayam ॥
My dear! I do not see here
a reason for the fear of Vāli,
your sinful older brother,
because of whom you are scared.
4.2.17 அஹோ ஸாகாம்ருகத்வம் தே
வ்யக்தமேவ ப்லவங்கம ।
லகுசித்ததயாऽऽத்மாநம்
ந ஸ்தாபயஸி யோ மதௌ ॥
ahō ṡākhāmṛgatvaṃ tē
vyaktamēva plavaṅgama ।
laghucittatayā''tmānam
na sthāpayasi yō matau ॥
O Vānara, what a display of
your monkey mind and shallow nature,
which does not let your mind remain steady!
4.2.18 புத்திவிஜ்ஞாநஸம்பந்ந
இங்கிதைஸ்ஸர்வமாசர ।
ந ஹ்யபுத்திம் கதோ ராஜா
ஸர்வபூதாநி ஸாஸ்தி ஹி ॥
buddhivijñānasampanna
iṅgitaissarvamācara ।
na hyabuddhiṃ gatō rājā
sarvabhūtāni ṡāsti hi ॥
You should do everything thoughtfully,
with complete awareness and
reading the signals carefully.
Not being thoughtful is not a way
for a king to command all beings.
4.2.19 ஸுக்ரீவஸ்து ஸுபம் வாக்யம்
ஸ்ருத்வா ஸர்வம் ஹநூமத: ।
ததஸ்ஸுபதரம் வாக்யம்
ஹநூமந்தமுவாச ஹ ॥
sugrīvastu ṡubhaṃ vākyam
ṡrutvā sarvaṃ hanūmataḥ ।
tataṡṡubhataraṃ vākyam
hanūmantamuvāca ha ॥
Hearing all the good sense
that Hanumān put forth,
Sugreeva responded to Hanumān
with words that made even more sense:
4.2.20 தீர்கபாஹூ விஸாலாக்ஷௌ
ஸரசாபாஸிதாரிணௌ ।
கஸ்ய ந ஸ்யாத்பயம் த்ருஷ்ட்வா
ஹ்யேதௌ ஸுரஸுதோபமௌ ॥
dīrghabāhū viṡālākṣau
ṡaracāpāsidhāriṇau ।
kasya na syādbhayaṃ dṛṣṭvā
hyētau surasutōpamau ॥
Who will not be scared on seeing
the men of long arms and wide eyes
that resemble the sons of Dēvas,
armed with bow, arrow and sword?
4.2.21 வாலிப்ரணிஹிதாவேதௌ
ஸங்கேऽஹம் புருஷோத்தமௌ ।
ராஜாநோ பஹுமித்ராஸ்ச
விஸ்வாஸோ நாத்ர ஹி க்ஷம: ॥
vālipraṇihitāvētau
ṡaṅkē'haṃ puruṣōttamau ।
rājānō bahumitrāṡca
viṡvāsō nātra hi kṣamaḥ ॥
I fear that these two magnificent ones were sent by Vāli.
Kings have many friends.
One cannot be complacent in matters like this.
4.2.22 அரயஸ்ச மநுஷ்யேண
விஜ்ஞேயாஸ்சத்மசாரிண: ।
விஸ்வஸ்தாநாமவிஸ்வஸ்தா:
சித்ரேஷு ப்ரஹரந்த்யபி ॥
arayaṡca manuṣyēṇa
vijñēyāṡchadmacāriṇaḥ ।
viṡvastānāmaviṡvastāḥ
chidrēṣu praharantyapi ॥
One must be able to detect enemies in disguise.
Those who are distrustful
will certainly hit those who trust,
whenever an opportunity presents itself.
4.2.23 க்ருத்யேஷு வாலீ மேதாவீ
ராஜாநோ பஹுதர்ஸநா: ।
பவந்தி பரஹந்தார:
தே ஜ்ஞேயா: ப்ராக்ருதைர்நரை: ॥
தௌ த்வயா ப்ராக்ருதேநைவ
கத்வா ஜ்ஞேயௌ ப்லவங்கம ।
இங்கிதாநாம் ப்ரகாரைஸ்ச
ரூபவ்யாபாஷணேந ச ॥
kṛtyēṣu vālī mēdhāvī
rājānō bahudarṡanāḥ ।
bhavanti parahantāraḥ
tē jñēyāḥ prākṛtairnaraiḥ ॥
tau tvayā prākṛtēnaiva
gatvā jñēyau plavaṅgama ।
iṅgitānāṃ prakāraiṡca
rūpavyābhāṣaṇēna ca ॥
Vāli is shrewd in the management of affairs.
Kings have many strategies to
strike anyone who is against them.
Their plans should be discovered through common men.
O Vānara! Go to them pretending to be a common man
and assess (who they are) based on their
appearance, talk, manners and gestures.
4.2.25-26 லக்ஷயஸ்வ தயோர்பாவம்
ப்ரஹ்ருஷ்டமநஸௌ யதி ।
விஸ்வாஸயந்ப்ரஸம்ஸாபி:
இங்கிதைஸ்ச புந: புந: ।
மமைவாபிமுகம் ஸ்தித்வா
ப்ருச்ச த்வம் ஹரிபுங்கவ ।
ப்ரயோஜநம் ப்ரவேஸஸ்ய
வநஸ்யாஸ்ய தநுர்தரௌ ॥
lakṣayasva tayōrbhāvam
prahṛṣṭamanasau yadi ।
viṡvāsayanpraṡaṃsābhiḥ
iṅgitaiṡca punaḥ punaḥ ।
mamaivābhimukhaṃ sthitvā
pṛccha tvaṃ haripuṅgava ।
prayōjanaṃ pravēṡasya
vanasyāsya dhanurdharau ॥
Check out their intentions.
If they seem to be well-disposed,
gain their trust by praising them
and pleasing them by your gestures, repeatedly.
O bull among Vānaras! Then,
standing in such a way that I can see your face,
ask them why they entered this Vana armed with bows.
4.2.27 ஸுத்தாத்மாநௌ யதி த்வேதௌ
ஜாநீஹி த்வம் ப்லவங்கம ।
வ்யாபாஷிதைர்வா விஜேயா
ஸ்யாத்துஷ்டாऽதுஷ்டதா தயோ: ॥
ṡuddhātmānau yadi tvētau
jānīhi tvaṃ plavaṅgama ।
vyābhāṣitairvā vijēyā
syādduṣṭā'duṣṭatā tayōḥ ॥
O Vānara! Make sure that their intentions are pure.
Asses their good or bad intentions by talking to them.
4.2.28 இத்யேவம் கபிராஜேந
ஸந்திஷ்டோ மாருதாத்மஜ: ।
சகார கமநே புத்திம்
யத்ர தௌ ராமலக்ஷ்மணௌ ॥
ityēvaṃ kapirājēna
sandiṣṭō mārutātmajaḥ ।
cakāra gamanē buddhim
yatra tau rāmalakṣmaṇau ॥
Thus directed by the King of Vānaras,
the son of Vāyu prepared
to go and meet Rāma and Lakshmaṇa.
4.2.29 ததேதி ஸம்பூஜ்ய வசஸ்து தஸ்ய
தத்கபேஸ்ஸுபீமஸ்ய துராஸதஸ்ய ச ।
மஹாநுபாவோ ஹநுமாந்யயௌ ததா
ஸ யத்ர ராமோऽதிபலஸ்ச லக்ஷ்மண: ॥
tathēti sampūjya vacastu tasya
tatkapēssubhīmasya durāsadasya ca ।
mahānubhāvō hanumānyayau tadā
sa yatra rāmō'tibalaṡca lakṣmaṇaḥ ॥
Hanumān, the magnanimous one,
receiving those instructions
given by that inviolable Vānara
who was gripped by fear,
went to the place where the
mighty strong Rāma and Lakshmaṇa were.
இத்யார்ஷே வால்மீகீயே
ஸ்ரீமத்ராமாயணே ஆதிகாவ்யே
கிஷ்கிந்தாகாண்டே த்விதீயஸ்ஸர்க: ॥
ityārṣē vālmīkīyē
ṡrīmadrāmāyaṇē ādikāvyē
kiṣkindhākāṇḍē dvitīyassargaḥ ॥
Thus concludes the second Sarga
in Kishkindhā Kāṇḍa of the glorious Rāmāyaṇa,
the first ever poem of humankind,
composed by Maharshi Vālmeeki.
Kishkindha Kaanda - Sarga 2
In this Sarga, the Vānaras run helter-skelter, afraid of Rāma and Lakshmaṇa, suspecting that they are sent by Vāli. Finally, the ministers of Sugreeva gather around him. Hanumān chides Sugreeva for behaving like a monkey, true to his nature, and losing his mind even before all the information is known.
Sugreeva retorts saying that Vāli is shrewd in conducting his affairs and could deploy any number of ways to strike an enemy. Sugreeva asks Hanumān to go to Rāma and Lakshmaṇa in the guise of a common man and find out about them and their intentions behind entering the Vana. The magnanimous Hanumān, then, goes to the place where Rāma and Lakshmaṇa are.
4.2.1 தௌ து த்ருஷ்ட்வா மஹாத்மாநௌ
ப்ராதரௌ ராமலக்ஷ்மணௌ ।
வராயுததரௌ வீரௌ
ஸுக்ரீவஸ்ஸங்கிதோऽபவத் ॥
tau tu dṛṣṭvā mahātmānau
bhrātarau rāmalakṣmaṇau ।
varāyudhadharau vīrau
sugrīvaṡṡaṅkitō'bhavat ॥
Sugreeva was worried seeing
the brothers Rāma and Lakshmaṇa
the Mahātmas, the Veeras,
with exquisite weapons on them.
4.2.2 உத்விக்நஹ்ருதயஸ்ஸர்வா
திஸஸ்ஸமவலோகயந் ।
ந வ்யதிஷ்டத கஸ்மிம்ஸ்சித்
தேஸே வாநரபுங்கவ: ॥
udvignahṛdayassarvā
diṡassamavalōkayan ।
na vyatiṣṭhata kasmiṃṡcit
dēṡē vānarapuṅgavaḥ ॥
That bull among Vānaras, feeling agitated
and looking around in all directions,
was unable to stay calm and remain in one place.
4.2.3 நைவ சக்ரே மந: ஸ்தாதும்
வீக்ஷமாணோ மஹாபலௌ ।
கபே: பரமபீதஸ்ய
சித்தம் வ்யவஸஸாத ஹ ॥
naiva cakrē manaḥ sthātum
vīkṣamāṇō mahābalau ।
kapēḥ paramabhītasya
cittaṃ vyavasasāda ha ॥
As he looked at those men of immense strength,
he could not hold his mind steady.
His mind, gripped by extreme fear, became very weak.
4.2.4 சிந்தயித்வா ஸ தர்மாத்மா
விம்ருஸ்ய குருலாகவம் ।
ஸுக்ரீவ: பரமோத்விக்ந:
ஸர்வைரநுசரை ஸ்ஸஹ ॥
cintayitvā sa dharmātmā
vimṛṡya gurulāghavam ।
sugrīvaḥ paramōdvignaḥ
sarvairanucarai ssaha ॥
Sugreeva, the Dharmātma,
fully aware of his own strengths and weaknesses,
felt extremely agitated, as did his followers.
4.2.5 ததஸ்ஸ ஸசிவேப்யஸ்து
ஸுக்ரீவ: ப்லவகாதிப: ।
ஸஸம்ஸ பரமோத்விக்ந:
பஸ்யம்ஸ்தௌ ராமலக்ஷ்மணௌ ॥
tatassa sacivēbhyastu
sugrīvaḥ plavagādhipaḥ ।
ṡaṡaṃsa paramōdvignaḥ
paṡyaṃstau rāmalakṣmaṇau ॥
Greatly agitated upon seeing Rāma and Lakshmaṇa,
Sugreeva, King of Vānaras, said to his ministers:
4.2.6 ஏதௌ வநமிதம் துர்கம்
வாலிப்ரணிஹிதௌ த்ருவம் ।
சத்மநா சீரவஸநௌ
ப்ரசரந்தாவிஹாகதௌ ॥
ētau vanamidaṃ durgam
vālipraṇihitau dhruvam ।
chadmanā cīravasanau
pracarantāvihāgatau ॥
For sure, these two, who are
going about in this dense Vana,
must have come here sent by Vāli,
in this deceptive guise,
wearing garments of tree bark.
4.2.7 ததஸ்ஸுக்ரீவஸசிவா
த்ருஷ்ட்வா பரமதந்விநௌ ।
ஜக்முர்கிரிதடாத்தஸ்மாத்
அந்யச்சிகரமுத்தமம் ॥
tatassugrīvasacivā
dṛṣṭvā paramadhanvinau ।
jagmurgiritaṭāttasmāt
anyachcikharamuttamam ॥
Then the ministers of Sugreeva,
after a look at the two great bowmen,
fled from that side of the hill
to another high peak.
4.2.8 தே க்ஷிப்ரமதிகம்யாத
யூதபா யூதபர்ஷபம் ।
ஹரயோ வாநரஸ்ரேஷ்டம்
பரிவார்யோபதஸ்திரே ॥
tē kṣipramadhigamyātha
yūthapā yūthaparṣabham ।
harayō vānaraṡrēṣṭham
parivāryōpatasthirē ॥
Then leaders of Vānara groups quickly
assembled and stood around that
great Vānara, a bull among leaders.
4.2.9 ஏகமேகாயநகதா:
ப்லவமாநா கிரேர்கிரிம் ।
ப்ரகம்பயந்தோ வேகேந
கிரீணாம் ஸிகராண்யபி ॥
ēkamēkāyanagatāḥ
plavamānā girērgirim ।
prakampayantō vēgēna
girīṇāṃ ṡikharāṇyapi ॥
Then, in unison, they flew from hill to hill,
making the crests of mountains shake
under the impact of their swift movements.
4.2.10 ததஸ்ஸாகாம்ருகாஸ்ஸர்வே
ப்லவமாநா மஹாபலா: ।
பபஞ்ஜுஸ்ச நகாம்ஸ்தத்ர
புஷ்பிதாந்துர்கஸம்ஸ்ரிதாந் ॥
tataṡṡākhāmṛgāssarvē
plavamānā mahābalāḥ ।
babhañjuṡca nagāṃstatra
puṣpitāndurgasaṃṡritān ॥
And those jumping animals of branches
broke down the flowering trees on the hills.
with their immense strength.
4.2.11 ஆப்லவந்தோ ஹரிவரா:
ஸர்வதஸ்தம் மஹாகிரிம் ।
ம்ருகமார்ஜாரஸார்தூலாந்
த்ராஸயந்தோ யயுஸ்ததா ॥
āplavantō harivarāḥ
sarvatastaṃ mahāgirim ।
mṛgamārjāraṡārdūlān
trāsayantō yayustadā ॥
Then, those great monkeys fled,
jumping around all over that great mountain,
scaring the deer, cats and tigers on their way. Monkeys are referred to as animals of branches, as they live on branches.
4.2.12 ததஸ்ஸுக்ரீவஸசிவா:
பர்வதேந்த்ரம் ஸமாஸ்ரிதா: ।
ஸங்கம்ய கபிமுக்யேந
ஸர்வே ப்ராஞ்ஜலய ஸ்திதா: ॥
tatassugrīvasacivāḥ
parvatēndraṃ samāṡritāḥ ।
saṅgamya kapimukhyēna
sarvē prāñjalaya sthitāḥ ॥
Then all the ministers of Sugreeva
who resided on that king of mountains,
joined the chief of Vānaras and
waited upon him (Sugreeva) with palms joined.
4.2.13 ததஸ்தம் பயஸம்விக்ந
வாலிகில்பிஷஸங்கிதம் ।
உவாச ஹநுமாந்வாக்யம்
ஸுக்ரீவம் வாக்யகோவித: ॥
tatastaṃ bhayasaṃvigna
vālikilbiṣaṡaṅkitam ।
uvāca hanumānvākyam
sugrīvaṃ vākyakōvidaḥ ॥
And Hanumān, who was good with the choice of words,
said these words to Sugreeva who was cowed by fear,
worried about the wicked designs of Vāli.
4.2.14 ஸம்ப்ரமஸ்த்யஜ்யதாமேஷ
ஸர்வைர்வாலிக்ருதே மஹாந் ।
மலயோऽயம் கிரிவரோ
பயம் நேஹாஸ்தி வாலிந: ॥
sambhramastyajyatāmēṣa
sarvairvālikṛtē mahān ।
malayō'yaṃ girivarō
bhayaṃ nēhāsti vālinaḥ ॥
All of you, please set aside
this undue panic because of Vāli,
for, this is Mount Malaya and
there is no fear of Vāli here.
4.2.15 யஸ்மாதுத்விக்நசேதாஸ்த்வம்
வித்ருதோ ஹரிபுங்கவ ।
தம் க்ரூரதர்ஸநம் க்ரூரம்
நேஹ பஸ்யாமி வாலிநம் ॥
yasmādudvignacētāstvam
vidrutō haripuṅgava ।
taṃ krūradarṡanaṃ krūram
nēha paṡyāmi vālinam ॥
O bull among Vānaras! I do not see (signs of)
the cruel and dreadful looking Vāli here,
thinking of whom you are getting agitated and fleeing.
4.2.16 யஸ்மாத்தவ பயம் ஸௌம்ய
பூர்வஜாத்பாபகர்மண: ।
ஸ நேஹ வாலீ துஷ்டாத்மா
ந தே பஸ்யாம்யஹம் பயம் ॥
yasmāttava bhayaṃ saumya
pūrvajātpāpakarmaṇaḥ ।
sa nēha vālī duṣṭātmā
na tē paṡyāmyahaṃ bhayam ॥
My dear! I do not see here
a reason for the fear of Vāli,
your sinful older brother,
because of whom you are scared.
4.2.17 அஹோ ஸாகாம்ருகத்வம் தே
வ்யக்தமேவ ப்லவங்கம ।
லகுசித்ததயாऽऽத்மாநம்
ந ஸ்தாபயஸி யோ மதௌ ॥
ahō ṡākhāmṛgatvaṃ tē
vyaktamēva plavaṅgama ।
laghucittatayā''tmānam
na sthāpayasi yō matau ॥
O Vānara, what a display of
your monkey mind and shallow nature,
which does not let your mind remain steady!
4.2.18 புத்திவிஜ்ஞாநஸம்பந்ந
இங்கிதைஸ்ஸர்வமாசர ।
ந ஹ்யபுத்திம் கதோ ராஜா
ஸர்வபூதாநி ஸாஸ்தி ஹி ॥
buddhivijñānasampanna
iṅgitaissarvamācara ।
na hyabuddhiṃ gatō rājā
sarvabhūtāni ṡāsti hi ॥
You should do everything thoughtfully,
with complete awareness and
reading the signals carefully.
Not being thoughtful is not a way
for a king to command all beings.
4.2.19 ஸுக்ரீவஸ்து ஸுபம் வாக்யம்
ஸ்ருத்வா ஸர்வம் ஹநூமத: ।
ததஸ்ஸுபதரம் வாக்யம்
ஹநூமந்தமுவாச ஹ ॥
sugrīvastu ṡubhaṃ vākyam
ṡrutvā sarvaṃ hanūmataḥ ।
tataṡṡubhataraṃ vākyam
hanūmantamuvāca ha ॥
Hearing all the good sense
that Hanumān put forth,
Sugreeva responded to Hanumān
with words that made even more sense:
4.2.20 தீர்கபாஹூ விஸாலாக்ஷௌ
ஸரசாபாஸிதாரிணௌ ।
கஸ்ய ந ஸ்யாத்பயம் த்ருஷ்ட்வா
ஹ்யேதௌ ஸுரஸுதோபமௌ ॥
dīrghabāhū viṡālākṣau
ṡaracāpāsidhāriṇau ।
kasya na syādbhayaṃ dṛṣṭvā
hyētau surasutōpamau ॥
Who will not be scared on seeing
the men of long arms and wide eyes
that resemble the sons of Dēvas,
armed with bow, arrow and sword?
4.2.21 வாலிப்ரணிஹிதாவேதௌ
ஸங்கேऽஹம் புருஷோத்தமௌ ।
ராஜாநோ பஹுமித்ராஸ்ச
விஸ்வாஸோ நாத்ர ஹி க்ஷம: ॥
vālipraṇihitāvētau
ṡaṅkē'haṃ puruṣōttamau ।
rājānō bahumitrāṡca
viṡvāsō nātra hi kṣamaḥ ॥
I fear that these two magnificent ones were sent by Vāli.
Kings have many friends.
One cannot be complacent in matters like this.
4.2.22 அரயஸ்ச மநுஷ்யேண
விஜ்ஞேயாஸ்சத்மசாரிண: ।
விஸ்வஸ்தாநாமவிஸ்வஸ்தா:
சித்ரேஷு ப்ரஹரந்த்யபி ॥
arayaṡca manuṣyēṇa
vijñēyāṡchadmacāriṇaḥ ।
viṡvastānāmaviṡvastāḥ
chidrēṣu praharantyapi ॥
One must be able to detect enemies in disguise.
Those who are distrustful
will certainly hit those who trust,
whenever an opportunity presents itself.
4.2.23 க்ருத்யேஷு வாலீ மேதாவீ
ராஜாநோ பஹுதர்ஸநா: ।
பவந்தி பரஹந்தார:
தே ஜ்ஞேயா: ப்ராக்ருதைர்நரை: ॥
தௌ த்வயா ப்ராக்ருதேநைவ
கத்வா ஜ்ஞேயௌ ப்லவங்கம ।
இங்கிதாநாம் ப்ரகாரைஸ்ச
ரூபவ்யாபாஷணேந ச ॥
kṛtyēṣu vālī mēdhāvī
rājānō bahudarṡanāḥ ।
bhavanti parahantāraḥ
tē jñēyāḥ prākṛtairnaraiḥ ॥
tau tvayā prākṛtēnaiva
gatvā jñēyau plavaṅgama ।
iṅgitānāṃ prakāraiṡca
rūpavyābhāṣaṇēna ca ॥
Vāli is shrewd in the management of affairs.
Kings have many strategies to
strike anyone who is against them.
Their plans should be discovered through common men.
O Vānara! Go to them pretending to be a common man
and assess (who they are) based on their
appearance, talk, manners and gestures.
4.2.25-26 லக்ஷயஸ்வ தயோர்பாவம்
ப்ரஹ்ருஷ்டமநஸௌ யதி ।
விஸ்வாஸயந்ப்ரஸம்ஸாபி:
இங்கிதைஸ்ச புந: புந: ।
மமைவாபிமுகம் ஸ்தித்வா
ப்ருச்ச த்வம் ஹரிபுங்கவ ।
ப்ரயோஜநம் ப்ரவேஸஸ்ய
வநஸ்யாஸ்ய தநுர்தரௌ ॥
lakṣayasva tayōrbhāvam
prahṛṣṭamanasau yadi ।
viṡvāsayanpraṡaṃsābhiḥ
iṅgitaiṡca punaḥ punaḥ ।
mamaivābhimukhaṃ sthitvā
pṛccha tvaṃ haripuṅgava ।
prayōjanaṃ pravēṡasya
vanasyāsya dhanurdharau ॥
Check out their intentions.
If they seem to be well-disposed,
gain their trust by praising them
and pleasing them by your gestures, repeatedly.
O bull among Vānaras! Then,
standing in such a way that I can see your face,
ask them why they entered this Vana armed with bows.
4.2.27 ஸுத்தாத்மாநௌ யதி த்வேதௌ
ஜாநீஹி த்வம் ப்லவங்கம ।
வ்யாபாஷிதைர்வா விஜேயா
ஸ்யாத்துஷ்டாऽதுஷ்டதா தயோ: ॥
ṡuddhātmānau yadi tvētau
jānīhi tvaṃ plavaṅgama ।
vyābhāṣitairvā vijēyā
syādduṣṭā'duṣṭatā tayōḥ ॥
O Vānara! Make sure that their intentions are pure.
Asses their good or bad intentions by talking to them.
4.2.28 இத்யேவம் கபிராஜேந
ஸந்திஷ்டோ மாருதாத்மஜ: ।
சகார கமநே புத்திம்
யத்ர தௌ ராமலக்ஷ்மணௌ ॥
ityēvaṃ kapirājēna
sandiṣṭō mārutātmajaḥ ।
cakāra gamanē buddhim
yatra tau rāmalakṣmaṇau ॥
Thus directed by the King of Vānaras,
the son of Vāyu prepared
to go and meet Rāma and Lakshmaṇa.
4.2.29 ததேதி ஸம்பூஜ்ய வசஸ்து தஸ்ய
தத்கபேஸ்ஸுபீமஸ்ய துராஸதஸ்ய ச ।
மஹாநுபாவோ ஹநுமாந்யயௌ ததா
ஸ யத்ர ராமோऽதிபலஸ்ச லக்ஷ்மண: ॥
tathēti sampūjya vacastu tasya
tatkapēssubhīmasya durāsadasya ca ।
mahānubhāvō hanumānyayau tadā
sa yatra rāmō'tibalaṡca lakṣmaṇaḥ ॥
Hanumān, the magnanimous one,
receiving those instructions
given by that inviolable Vānara
who was gripped by fear,
went to the place where the
mighty strong Rāma and Lakshmaṇa were.
இத்யார்ஷே வால்மீகீயே
ஸ்ரீமத்ராமாயணே ஆதிகாவ்யே
கிஷ்கிந்தாகாண்டே த்விதீயஸ்ஸர்க: ॥
ityārṣē vālmīkīyē
ṡrīmadrāmāyaṇē ādikāvyē
kiṣkindhākāṇḍē dvitīyassargaḥ ॥
Thus concludes the second Sarga
in Kishkindhā Kāṇḍa of the glorious Rāmāyaṇa,
the first ever poem of humankind,
composed by Maharshi Vālmeeki.