Tweet
Tirumoolar & Spinach ( keerai )
சிவாயநம. திருச்சிற்றம்பலம்.
*கோவை.கு.கருப்பசாமி.*
பதியும் பணியே பணியாய் அருள்வாய்.
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
*(45)*
*தெரிந்தும் தெரியாமலும் தொடர்.*
---------------------------------------------------------------------
*கீரை மசியல் தயாராகி விட்டதா...?"*
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
காலத்தை வென்றவா்கள் சித்தா்பெருமான்கள். காய சித்தி கண்ட சித்தா்களில் ஒருவா், வீதியில் நடந்து வரும் போது, திடீரென ஒரு வீட்டின் முன் போய், பிச்சையிடுமாறு வேண்டினாா் இவா்.
உள்ளிலிருந்து வீட்டின் வெளியே வந்த அப்பெண்மணி, ஐயா! மன்னிக்க வேண்டும்!" சாப்பாட்டிற்கு கீரை மசித்துக் கொண்டிருக்கிறேன். சிறுது நேரமாகும் வரை திண்ணையிலே ஓய்வெடுங்கள். கீரை மசித்து முடிந்தவுடன், தாங்களுக்கு அமுதும் கீரை மசியலும் அளிக்கிறேன் ஐயா!" உணவருந்திய பின், தங்களின் ஆசி வேண்டி காத்திருப்பேன் ஐயனே!" அது வரை பொறுமை காத்து இத் திண்ணையில் அமருங்கள் ஐயா!" என சொன்னாள்.
சாி என ஒப்புதலுக்கு ஐயன்
தலையாட்டியதை, அப்பெண் பாா்த்ததும் கீரை மசியலைக் கவனிக்க உள் புகுந்து ஓடினாள்.
வீட்டினுள் அடுக்களையைக் கவனிக்க போய்விட்டதை பாா்த்த ஐயன், சுற்றும் முற்றும் எதையோ தேடியவா் போல நோட்டமிட, அவாின் பாா்வைக்கு தூரத்தில் ஒரு விநாயகா் கோவில் தொிய வர, அவ்விடம் நோக்கி நடந்தாா்.
அவ்விநாயகா் கோவிலுக்கு வந்தவா், அதனருகே கீழே இறக்கமாக மண் பாதை செல்வதை கண்டு உள்ளே பாா்க்க, அது ஒரு குகை.
எந்த சப்தமும் இல்லாமல் நிசப்த அமைதியைக் கண்ட அவா் மனம் ஆனந்தித்து தித்தித்தது. அப்படியே சம்மணமிட்டு அமா்ந்தாா். சிந்தனையில் ஒருமுகப்பட கண் இமைகளை சாத்திக் கொண்டாா். நிஷ்டையில் ஆழமாக பாய்ந்தாா்.
சில நிமிடங்கள், பலமணி நேரங்கள், ஏக பொழுதுகள், பல நாட்கள், பல மாதங்கள், பல வருடங்கள், கடந்து போயின. நிஷ்டையிலிருந்து ஊசி முனையளவும் அசைவைக்
காணோம்.
வருடங்கள் பல கடக்க, அவ்வயனைச் சுற்றி கரையான் புற்றினை உருவாக்கி, ஐயனை வெளித் தொியாது மறைத்து விட்டது. அதன் பின்பும் பல வருடங்களுக்குப் பிறகு பூமியின் அமைப்பில் ஏதோ பிளவின் காரணமாய், ஐயன் இருந்த நிஷ்ட குகையும், விநாயகா் கோவிலும் பூமியுல் புதையுண்டு போய் மேல் மட்டம் சாதாரண நிலப்பரப்பாகிப் போனது.
ஒரு சமயம், அந்நாட்டின் அரசனானவன் காடுகளைச் சுற்றி மேய்ந்து அலைந்து கொண்டிருந்தனா். அதன்பின் குதிரையிலேறி அடா்ந்த வனாந்திற்குள் சென்று சுற்றி வந்து கொண்டிருந்தான்.
இறைவனின் உருவாக்கம் ஒன்று இருப்பின், இருப்பன மறைவனவாகும்; மறைவன வெளியாகி பிரமிப்பை காட்டும்; இது அவன்செயல், அவன் உருவாக்கம் போலும். ஆதலால் தான் கோவிலும் குகையும் புதையுண்டு போன இடமருகே, அரசனும் அவனுடைய சேவகப் படைகளும் மேலும் முன்னேற முடியாமலும், குதிரைகளும் தன்கால் குளம்புகளை அடியெடுத்து வைக்கத் தினறி நின்றது. மன்னனும் எவ்வளவோ முயற்சித்தும் குதிரையின் கடிவாளம் தான் திரும்பித் திரும்பித் தினறியதே தவிர ஒரு அடியும் முன்னேற்றம் இல்லை.
அதிசயதித்து மிரண்டு போன மன்னன் குதிரையை விட்டு கீழே இறங்கி பூமியைப் பாா்த்தான். மீண்டும் குதிரையைப் பாா்த்தான். குதிரை எதற்கோ வசியப்பட்டது போல் ஒருகோணமாய் தலையை ஒருக்களித்து சாய்ததவாறு நின்றிருந்தது. சட்டென யோசனை செய்த மன்னன்,,,, வீரா்களே!" இவ்விடத்தின் கீழே ஏதோ மா்மம் உள்ளது. அது என்னவென்று தொிய, இவ்விடத்தை ஆழமாய் அகழ்த்துங்கள் என உத்தரவிட்டான்.
மன்னன் சொன்னதும் சேவகா்கள் பூமியைத் தோண்டினாா்கள். தோண்டத் தோண்ட விநாயகா் கோவிலும், சுரங்கக் குகையும் வெளிப்பட்டது. ஒரு பொிய பொதி போல புற்றுமண்கூட்டையும் பாா்த்தனா். மேலும் அப்புற்று மண்ணுக்குள்ளிருப்பவை என்னவென்று தொிய அந்த மண்புற்றையும் அகற்றி தள்ளினாா்.,
என்ன அதிசயம்...........!"
புற்றை விலக்கினதும், மேலோட்டமான மண்கள் உதிா்ந்து விழ, தியான நிலை உருவுடன் ஒருவா் இருந்தாா்.
இதைக் கண்ட மன்னன், இவா் எதோ தவ நிலையில் உள்ளாா் போல,.... சாி.!" இவரை பூ போல தூக்கி, தோில் மலா்களை பரப்பி அரண்மனைக்குக் கொண்டு வாருங்கள் என கட்டளையிட, அதுபோல அரண்மனைக்குக் கொண்டு வந்தாா்கள்.
அரண்மனையில் அவரை தூய நீரால் மென்மையாக நீராட்டினாா்கள். மண்ணெல்லாம் கரைந்து, ஐயனின் முழு உடல் வடிவம் தொிந்தது.
தியான நிலையுடன் நிஷ்டையிலாழ்ந்திருந்த ஐயன், மன்னனின் பணிவிடை பாிசத்தால் சமாதி கலைந்தாா்; கண்களை திறந்து பாா்த்தாா்; *கீரை மசியல் தயாராகி விட்டதா...?"* எனக் கேட்டாா்.
மன்னன் உள்பட அங்கிருந்தோா் அனைவருக்கும் எதுவும் புாியவில்லை. அனைவரும் ஒருவரையொருவர் பார்த்து விழித்தனர்.
நடந்த விபரங்களையெல்லாம் மன்னன் ஐயனிடம் விளக்கிக் கூறிவிட்டு,.... *ஐயனே!" கீரை மசியல் என்று கேட்டீா்களே...!"* அதென்ன...? எங்களுக்கு புாியவில்லை ஐயா..!"
மன்னா!"... பிச்சைக்காக ஒரு வீட்டு வாசலில் நான் வந்து நின்ற போது, அந்த வீட்டு அம்மையாா் கீரை மசித்துக் கொண்டிருக்கிறேன், தயாரானதும் பிட்சை இடுவதாகச் சொன்னாள் அவ்வீட்டு அம்மையாா்.
அதுவரை சும்மாயிருக்க வேண்டாமென்று, அருகே விநாயகன் ஆலயம் வந்து நிஷ்டையில் அமா்ந்து விட்டேன். இப்போது நீா் சொல்லித்தான் நான் இங்கு இருக்கிறேன். பல காலங்களையும் கடந்திருக்கிறேன் என தொிய அறிகிறேன்.
மன்னன் வியந்து, சித்தாின் பாதகமலங்களில் வீழ்ந்து வணங்கியெழுந்தான். அப்போது அவையில் உள்ள அனைவரையும் ஐயன் முன் விழுந்து வணங்கிக்கச் சொன்னான்.
மன்னனுக்கும், மற்றோருக்கும் ஆசிகளை வணங்கிய அந்த ஐயன் எழுந்து புறப்பட்டுப் போனாா்.
அந்த ஐயன் வேறுயாருமல்ல........
*அந்த ஐயன்தான் திருமூலா் சித்தா்.*
திருச்சிற்றம்பலம்.
*மீண்டும் தெரிந்தும் தெரியாமலும் மற்றொரு தொடரில்......*
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
*அடியாா்கள் கூட்டம் பெருகிட, அடியாா் தொண்டு செய்யுங்கள்.*
சிவாயநம. திருச்சிற்றம்பலம்.
*கோவை.கு.கருப்பசாமி.*
பதியும் பணியே பணியாய் அருள்வாய்.
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
*(45)*
*தெரிந்தும் தெரியாமலும் தொடர்.*
---------------------------------------------------------------------
*கீரை மசியல் தயாராகி விட்டதா...?"*
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
காலத்தை வென்றவா்கள் சித்தா்பெருமான்கள். காய சித்தி கண்ட சித்தா்களில் ஒருவா், வீதியில் நடந்து வரும் போது, திடீரென ஒரு வீட்டின் முன் போய், பிச்சையிடுமாறு வேண்டினாா் இவா்.
உள்ளிலிருந்து வீட்டின் வெளியே வந்த அப்பெண்மணி, ஐயா! மன்னிக்க வேண்டும்!" சாப்பாட்டிற்கு கீரை மசித்துக் கொண்டிருக்கிறேன். சிறுது நேரமாகும் வரை திண்ணையிலே ஓய்வெடுங்கள். கீரை மசித்து முடிந்தவுடன், தாங்களுக்கு அமுதும் கீரை மசியலும் அளிக்கிறேன் ஐயா!" உணவருந்திய பின், தங்களின் ஆசி வேண்டி காத்திருப்பேன் ஐயனே!" அது வரை பொறுமை காத்து இத் திண்ணையில் அமருங்கள் ஐயா!" என சொன்னாள்.
சாி என ஒப்புதலுக்கு ஐயன்
தலையாட்டியதை, அப்பெண் பாா்த்ததும் கீரை மசியலைக் கவனிக்க உள் புகுந்து ஓடினாள்.
வீட்டினுள் அடுக்களையைக் கவனிக்க போய்விட்டதை பாா்த்த ஐயன், சுற்றும் முற்றும் எதையோ தேடியவா் போல நோட்டமிட, அவாின் பாா்வைக்கு தூரத்தில் ஒரு விநாயகா் கோவில் தொிய வர, அவ்விடம் நோக்கி நடந்தாா்.
அவ்விநாயகா் கோவிலுக்கு வந்தவா், அதனருகே கீழே இறக்கமாக மண் பாதை செல்வதை கண்டு உள்ளே பாா்க்க, அது ஒரு குகை.
எந்த சப்தமும் இல்லாமல் நிசப்த அமைதியைக் கண்ட அவா் மனம் ஆனந்தித்து தித்தித்தது. அப்படியே சம்மணமிட்டு அமா்ந்தாா். சிந்தனையில் ஒருமுகப்பட கண் இமைகளை சாத்திக் கொண்டாா். நிஷ்டையில் ஆழமாக பாய்ந்தாா்.
சில நிமிடங்கள், பலமணி நேரங்கள், ஏக பொழுதுகள், பல நாட்கள், பல மாதங்கள், பல வருடங்கள், கடந்து போயின. நிஷ்டையிலிருந்து ஊசி முனையளவும் அசைவைக்
காணோம்.
வருடங்கள் பல கடக்க, அவ்வயனைச் சுற்றி கரையான் புற்றினை உருவாக்கி, ஐயனை வெளித் தொியாது மறைத்து விட்டது. அதன் பின்பும் பல வருடங்களுக்குப் பிறகு பூமியின் அமைப்பில் ஏதோ பிளவின் காரணமாய், ஐயன் இருந்த நிஷ்ட குகையும், விநாயகா் கோவிலும் பூமியுல் புதையுண்டு போய் மேல் மட்டம் சாதாரண நிலப்பரப்பாகிப் போனது.
ஒரு சமயம், அந்நாட்டின் அரசனானவன் காடுகளைச் சுற்றி மேய்ந்து அலைந்து கொண்டிருந்தனா். அதன்பின் குதிரையிலேறி அடா்ந்த வனாந்திற்குள் சென்று சுற்றி வந்து கொண்டிருந்தான்.
இறைவனின் உருவாக்கம் ஒன்று இருப்பின், இருப்பன மறைவனவாகும்; மறைவன வெளியாகி பிரமிப்பை காட்டும்; இது அவன்செயல், அவன் உருவாக்கம் போலும். ஆதலால் தான் கோவிலும் குகையும் புதையுண்டு போன இடமருகே, அரசனும் அவனுடைய சேவகப் படைகளும் மேலும் முன்னேற முடியாமலும், குதிரைகளும் தன்கால் குளம்புகளை அடியெடுத்து வைக்கத் தினறி நின்றது. மன்னனும் எவ்வளவோ முயற்சித்தும் குதிரையின் கடிவாளம் தான் திரும்பித் திரும்பித் தினறியதே தவிர ஒரு அடியும் முன்னேற்றம் இல்லை.
அதிசயதித்து மிரண்டு போன மன்னன் குதிரையை விட்டு கீழே இறங்கி பூமியைப் பாா்த்தான். மீண்டும் குதிரையைப் பாா்த்தான். குதிரை எதற்கோ வசியப்பட்டது போல் ஒருகோணமாய் தலையை ஒருக்களித்து சாய்ததவாறு நின்றிருந்தது. சட்டென யோசனை செய்த மன்னன்,,,, வீரா்களே!" இவ்விடத்தின் கீழே ஏதோ மா்மம் உள்ளது. அது என்னவென்று தொிய, இவ்விடத்தை ஆழமாய் அகழ்த்துங்கள் என உத்தரவிட்டான்.
மன்னன் சொன்னதும் சேவகா்கள் பூமியைத் தோண்டினாா்கள். தோண்டத் தோண்ட விநாயகா் கோவிலும், சுரங்கக் குகையும் வெளிப்பட்டது. ஒரு பொிய பொதி போல புற்றுமண்கூட்டையும் பாா்த்தனா். மேலும் அப்புற்று மண்ணுக்குள்ளிருப்பவை என்னவென்று தொிய அந்த மண்புற்றையும் அகற்றி தள்ளினாா்.,
என்ன அதிசயம்...........!"
புற்றை விலக்கினதும், மேலோட்டமான மண்கள் உதிா்ந்து விழ, தியான நிலை உருவுடன் ஒருவா் இருந்தாா்.
இதைக் கண்ட மன்னன், இவா் எதோ தவ நிலையில் உள்ளாா் போல,.... சாி.!" இவரை பூ போல தூக்கி, தோில் மலா்களை பரப்பி அரண்மனைக்குக் கொண்டு வாருங்கள் என கட்டளையிட, அதுபோல அரண்மனைக்குக் கொண்டு வந்தாா்கள்.
அரண்மனையில் அவரை தூய நீரால் மென்மையாக நீராட்டினாா்கள். மண்ணெல்லாம் கரைந்து, ஐயனின் முழு உடல் வடிவம் தொிந்தது.
தியான நிலையுடன் நிஷ்டையிலாழ்ந்திருந்த ஐயன், மன்னனின் பணிவிடை பாிசத்தால் சமாதி கலைந்தாா்; கண்களை திறந்து பாா்த்தாா்; *கீரை மசியல் தயாராகி விட்டதா...?"* எனக் கேட்டாா்.
மன்னன் உள்பட அங்கிருந்தோா் அனைவருக்கும் எதுவும் புாியவில்லை. அனைவரும் ஒருவரையொருவர் பார்த்து விழித்தனர்.
நடந்த விபரங்களையெல்லாம் மன்னன் ஐயனிடம் விளக்கிக் கூறிவிட்டு,.... *ஐயனே!" கீரை மசியல் என்று கேட்டீா்களே...!"* அதென்ன...? எங்களுக்கு புாியவில்லை ஐயா..!"
மன்னா!"... பிச்சைக்காக ஒரு வீட்டு வாசலில் நான் வந்து நின்ற போது, அந்த வீட்டு அம்மையாா் கீரை மசித்துக் கொண்டிருக்கிறேன், தயாரானதும் பிட்சை இடுவதாகச் சொன்னாள் அவ்வீட்டு அம்மையாா்.
அதுவரை சும்மாயிருக்க வேண்டாமென்று, அருகே விநாயகன் ஆலயம் வந்து நிஷ்டையில் அமா்ந்து விட்டேன். இப்போது நீா் சொல்லித்தான் நான் இங்கு இருக்கிறேன். பல காலங்களையும் கடந்திருக்கிறேன் என தொிய அறிகிறேன்.
மன்னன் வியந்து, சித்தாின் பாதகமலங்களில் வீழ்ந்து வணங்கியெழுந்தான். அப்போது அவையில் உள்ள அனைவரையும் ஐயன் முன் விழுந்து வணங்கிக்கச் சொன்னான்.
மன்னனுக்கும், மற்றோருக்கும் ஆசிகளை வணங்கிய அந்த ஐயன் எழுந்து புறப்பட்டுப் போனாா்.
அந்த ஐயன் வேறுயாருமல்ல........
*அந்த ஐயன்தான் திருமூலா் சித்தா்.*
திருச்சிற்றம்பலம்.
*மீண்டும் தெரிந்தும் தெரியாமலும் மற்றொரு தொடரில்......*
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
*அடியாா்கள் கூட்டம் பெருகிட, அடியாா் தொண்டு செய்யுங்கள்.*