Tweet
Sundara Kaanda - Sarga 7
In this Sarga, Hanumān sees the beautiful and captivating Vimāna known as Pushpaka.
5.7.1 அ
5.7.1 ஆ
5.7.1 இ
5.7.1 ஈ ஸ வேஸ்மஜாலம் பலவாந் ததர்ஸ
வ்யாஸக்தவைடூர்யஸுவர்ணஜாலம் ।
யதா மஹத் ப்ராவ்ருஷி மேகஜாலம்
வித்யுத்பிநத்தம் ஸவிஹங்கஜாலம் ॥
sa vēṡmajālaṃ balavān dadarṡa
vyāsaktavaiḍūryasuvarṇajālam ।
yathā mahat prāvṛṣi mēghajālam
vidyutpinaddhaṃ savihaṅgajālam ॥
The mighty one saw rows of mansions
with casements inlaid with lazulite and gold.
They resembled the great monsoon clouds
adorned by streaks of lightning and
rows of flying flocks of birds.
5.7.2 அ
5.7.2 ஆ
5.7.2 இ
5.7.2 ஈ நிவேஸநாநாம் விவிதாஸ்ச ஸாலா:
ப்ரதாநஸங்காயுதசாபஸாலா: ।
மநோஹராஸ்சாபி புநர்விஸாலா:
ததர்ஸ வேஸ்மாத்ரிஷு சந்த்ரஸாலா: ॥
nivēṡanānāṃ vividhāṡca ṡālāḥ
pradhānaṡaṅkhāyudhacāpaṡālāḥ ।
manōharāṡcāpi punarviṡālāḥ
dadarṡa vēṡmādriṣu candraṡālāḥ ॥
In those mansions that were huge like mountains,
he saw many halls, some filled with conch shells,
some with weapons, some with bows,
some stretching themselves wide onto the terraces,
captivating everyone’s heart.
5.7.3 அ
5.7.3 ஆ
5.7.3 இ
5.7.3 ஈ க்ருஹாணி நாநாவஸுராஜிதாநி
தேவாஸுரைஸ்சாபி ஸுபூஜிதாநி ।
ஸர்வைஸ்ச தோஷை: பரிவர்ஜிதாநி
கபிர்ததர்ஸ ஸ்வபலார்ஜிதாநி ॥
gṛhāṇi nānāvasurājitāni
dēvāsuraiṡcāpi supūjitāni ।
sarvaiṡca dōṣaiḥ parivarjitāni
kapirdadarṡa svabalārjitāni ॥
The Vānara saw houses without any flaw whatsoever,
filled with every kind of luxurious item,
admired even by the Dēvas and Asuras,
that were earned (by the Rākshasas) by their might.
5.7.4 அ
5.7.4 ஆ
5.7.4 இ
5.7.4 ஈ தாநி ப்ரயத்நாபிஸமாஹிதாநி
மயேந ஸாக்ஷாதிவ நிர்மிதாநி ।
மஹீதலே ஸர்வகுணோத்தராணி
ததர்ஸ லங்காதிபதேர்க்ருஹாணி ॥
tāni prayatnābhisamāhitāni
mayēna sākṣādiva nirmitāni ।
mahītalē sarvaguṇōttarāṇi
dadarṡa laṅkādhipatērgṛhāṇi ॥
He saw the mansions of the lord of Laṅkā
that were built together with every effort
excelling in every possible way
on the face of this earth,
as if they were built by none other than Maya.
5.7.5 அ
5.7.5 ஆ
5.7.5 இ
5.7.5 ஈ ததோ ததர்ஸோச்ரசிதமேகரூபம்
மநோஹரம் காஞ்சநசாருரூபம் ।
ரக்ஷோऽதிபஸ்யாத்மபலாநுரூபம்
க்ருஹோத்தமம் ஹ்யப்ரதிரூபரூபம் ॥
tatō dadarṡōchracitamēgharūpam
manōharaṃ kāñcanacārurūpam ।
rakṣō'dhipasyātmabalānurūpam
gṛhōttamaṃ hyapratirūparūpam ॥
Then he saw the captivating
beautiful golden residence
of the lord of Rākshasas
that matched his power and stature,
an excellent house that had no match,
standing high like a lofty cloud.
5.7.6 அ
5.7.6 ஆ
5.7.6 இ
5.7.6 ஈ
5.7.7 அ
5.7.7 ஆ
5.7.7 இ
5.7.7 ஈ
5.7.8 அ
5.7.8 ஆ
5.7.8 இ
5.7.8 ஈ மஹீதலே ஸ்வர்கமிவ ப்ரகீர்ணம்
ஸ்ரியா ஜ்வலந்தம் பஹுரத்நகீர்ணம் ।
நாநாதரூணாம் குஸுமாவகீர்ணம்
கிரேரிவாக்ரம் ரஜஸாவகீர்ணம் ।
நாரீப்ரவேகைரிவ தீப்யமாநம்
தடித்பிரம்போதவதர்ச்யமாநம் ।
ஹம்ஸப்ரவேகைரிவ வாஹ்யமாநம்
ஸ்ரியா யுதம் கே ஸுக்ருதாம் விமாநம் ।
யதா நகாக்ரம் பஹுதாதுசித்ரம்
யதா நபஸ்ச க்ரஹசந்த்ரசித்ரம் ।
தà ��ர்ஸயுக்தீக்ருதமேகசித்ரம்
விமாநரத்நம் பஹுரத்நசித்ரம் ॥
mahītalē svargamiva prakīrṇam
ṡriyā jvalantaṃ bahuratnakīrṇam ।
nānātarūṇāṃ kusumāvakīrṇam
girērivāgraṃ rajasāvakīrṇam ।
nārīpravēkairiva dīpyamānam
taṭidbhirambhōdavadarcyamānam ।
haṃsapravēkairiva vāhyamānam
ṡriyā yutaṃ khē sukṛtāṃ vimānam ।
yathā nagāgraṃ bahudhātucitram
yathā nabhaṡca grahacandracitram ।
dadarṡayuktīkṛtamēghacitram
vimānaratnaṃ bahuratnacitram ॥
Then he saw a Vimāna, a jewel among its kind,
that was like heaven descended on earth,
dazzling with opulence, filled with every kind of gem,
decorated with flowers of various trees,
shining like the peak of a mountain covered in pollen,
inhabited by women par excellence,
admired as if it were a cloud with streaks of lightning,
looking as if it was floating in the sky
carried by the best of the swans and
filled with luxury only the most fortunate deserve.
With its amazing decorations of gems,
it resembled the peak of a mountain
that shines with minerals of variegated colors
and the sky that shines with the moon and the planets,
into which the clouds blend in a mesmerizing manner.
5.7.9 அ
5.7.9 ஆ
5.7.9 இ
5.7.9 ஈ மஹீ க்ருதா பர்வதராஜிபூர்ணா:
ஸைலா: க்ருதா வ்ருக்ஷவிதாநபூர்ணா: ।
வ்ருக்ஷா: க்ருதா: புஷ்பவிதாநபூர்ணா:
புஷ்பம் க்ருதம் கேஸரபத்ரபூர்ணம் ॥
mahī kṛtā parvatarājipūrṇāḥ
ṡailāḥ kṛtā vṛkṣavitānapūrṇāḥ ।
vṛkṣāḥ kṛtāḥ puṣpavitānapūrṇāḥ
puṣpaṃ kṛtaṃ kēsarapatrapūrṇam ॥
It had works (of art), that portrayed
expanses of land full of ranges of mountains,
each detailed with their cover of trees,
each of which were abundant with flowers
each of which were detailed
with their petals and filaments.
5.7.10 அ
5.7.10 ஆ
5.7.10 இ
5.7.10 ஈ க்ருதாநி வேஸ்மாநி ச பாண்டுராணி
ததா ஸுபுஷ்பாண்யபி புஷ்கராணி ।
புநஸ்ச பத்மாநி ஸகேஸராணி
தந்யாநி சித்ராணி ததா வநாநி ॥
kṛtāni vēṡmāni ca pāṇḍurāṇi
tathā supuṣpāṇyapi puṣkarāṇi ।
punaṡca padmāni sakēsarāṇi
dhanyāni citrāṇi tathā vanāni ॥
It had works (of art) that portrayed
houses that are bright white,
ponds with flowers in them,
and lotuses with the detail of their filaments
and many colorful Vanas.
5.7.11 அ
5.7.11 ஆ
5.7.11 இ
5.7.11 ஈ புஷ்பாஹ்வயம் நாமவிராஜமாநம்
ரத்நப்ரபாபிஸ்ச விகூர்ணமாநம் ।
வேஸ்மோத்தமாநாமபி சோச்சமாநம்
மஹாகபிஸ்தத்ர மஹாவிமாநம் ॥
puṣpāhvayaṃ nāmavirājamānam
ratnaprabhābhiṡca vighūrṇamānam ।
vēṡmōttamānāmapi cōccamānam
mahākapistatra mahāvimānam ॥
Its name was Pushpaka and
it was splendid, true to its name.
The dazzle of its gems
made it look as if it was moving.
That great Vimāna which the Vānara saw
seemed to be bigger than even the best of mansions.
5.7.12 அ
5.7.12 ஆ
5.7.12 இ
5.7.12 ஈ க்ருதாஸ்ச வைடூர்யமயா விஹங்கா:
ரூப்யப்ரவாலைஸ்ச ததா விஹங்கா: ।
சித்ராஸ்ச நாநாவஸுபிர்புஜங்கா:
ஜாத்யாநுரூபாஸ்துரகா: ஸுபாங்கா: ॥
kṛtāṡca vaiḍūryamayā vihaṅgāḥ
rūpyapravālaiṡca tathā vihaṅgāḥ ।
citrāṡca nānāvasubhirbhujaṅgāḥ
jātyānurūpāsturagāḥ ṡubhāṅgāḥ ॥
There were figurines of birds made of lazulite,
other birds made of silver and corals,
serpents made of various rich materials and
figurines of pedigree horses of well-chiseled limbs.
5.7.13 அ
5.7.13 ஆ
5.7.13 இ
5.7.13 ஈ ப்ரவாலஜாம்பூநதபுஷ்பபக்ஷா:
ஸலீலமாவர்ஜிதஜிஹ்மபக்ஷா: ।
காமஸ்ய ஸாக்ஷாதிவ பாந்தி பக்ஷா:
க்ருதா விஹங்கா: ஸுமுகா: ஸுபக்ஷா: ॥
pravālajāmbūnadapuṣpapakṣāḥ
salīlamāvarjitajihmapakṣāḥ ।
kāmasya sākṣādiva bhānti pakṣāḥ
kṛtā vihaṅgāḥ sumukhāḥ supakṣāḥ ॥
There were figurines of birds
with excellent faces and
stylishly curved wings
made of gold and coral flowers
that seemed to be the wings
of the god of Love himself.
5.7.14 அ
5.7.14 ஆ
5.7.14 இ
5.7.14 ஈ நியுஜ்யமாநாஸ்து கஜா: ஸுஹஸ்தா:
ஸகேஸராஸ்சோத்பலபத்ரஹஸ்தா: ।
பபூவதேவீ ச க்ருதா ஸுஹஸ்தா:
லக்ஷ்மீ ஸ்ததா பத்மிநி பத்மஹஸ்தா: ॥
niyujyamānāstu gajāḥ suhastāḥ
sakēsarāṡcōtpalapatrahastāḥ ।
babhūvadēvī ca kṛtā suhastāḥ
lakṣmī stathā padmini padmahastāḥ ॥
And there were lotus ponds with
elephants sporting shapely trunks
in which they held lilies
detailed with their filaments,
set to shower the goddess Lakshmi
who also held lotuses in her delicate hands.
5.7.15 அ
5.7.15 ஆ
5.7.15 இ
5.7.15 ஈ இதீவ தத்க்ருஹமபிகம்ய ஸோபநம்
ஸவிஸ்மயோ நகமிவ சாருஸோபநம் ।
புநஸ்ச தத்பரமஸுகந்தி ஸுந்தரம்
ஹிமாத்யயே நகமிவ சாருகந்தரம் ॥
itīva tadgṛhamabhigamya ṡōbhanam
savismayō nagamiva cāruṡōbhanam ।
punaṡca tatparamasugandhi sundaram
himātyayē nagamiva cārukandaram ॥
He was wonderstruck as
he entered that beautiful house,
which was splendid like a mountain.
Exuding excellent fragrance,
it was like a mountain in the spring
with beautiful caverns.
5.7.16 அ
5.7.16 ஆ
5.7.16 இ
5.7.16 ஈ தத: ஸ தாம் கபிரபிபத்ய பூஜிதாம்
சரந் புரீம் தஸமுகபாஹுபாலிதாம் ।
அத்ருஸ்ய தாம் ஜநகஸுதாம் ஸுபூஜிதாம்
ஸுது:கித: பதிகுணவேகநிர்ஜிதாம் ॥
tataḥ sa tāṃ kapirabhipatya pūjitām
caran purīṃ daṡamukhabāhupālitām ।
adṛṡya tāṃ janakasutāṃ supūjitām
suduḥkhitaḥ patiguṇavēganirjitām ॥
Going about the well managed city
that was under the protection of
the strong arms of the Ten-Faced,
the Vānara felt very sad not finding
the revered daughter of Janaka
who was won in no time by the
irresistible virtues of her husband.
5.7.17 அ
5.7.17 ஆ
5.7.17 இ
5.7.17 ஈ ததஸ்ததா பஹுவிதபாவிதாத்மந:
க்ருதாத்மநோ ஜநகஸுதாம் ஸுவர்த்மந: ।
அபஸ்யதோऽபவததிது:கிதம் மந:
ஸுசக்ஷுஷ: ப்ரவிசரதோ மஹாத்மந: ॥
tatastadā bahuvidhabhāvitātmanaḥ
kṛtātmanō janakasutāṃ suvartmanaḥ ।
apaṡyatō'bhavadatiduḥkhitaṃ manaḥ
sucakṣuṣaḥ pravicaratō mahātmanaḥ ॥
Then, that Mahātma, a resolute one,
who always followed the right path
and was exceptionally vigilant,
going about there thoroughly
and not finding the daughter of Janaka,
became very sad, with many thoughts
overwhelming his mind.
இத்யார்ஷே வால்மீகீயே
ஸ்ரீமத்ராமாயணே ஆதிகாவ்யே
ஸுந்தரகாண்டே ஸப்தமஸ்ஸர்க:॥
ityārṣē vālmīkīyē
ṡrīmadrāmāyaṇē ādikāvyē
sundarakāṇḍē saptamassargaḥ॥
Thus concludes the seventh Sarga
in Sundara Kāṇḍa of the glorious Rāmāyaṇa,
the first ever poem of humankind,
composed by Maharshi Vālmeeki.