Tweet
187. பாட்டில் உருகிலை
தாத்த தனதன தாத்த தனதன
தாத்த தனதன தாத்த தனதன
தாத்த தனதன தாத்த தனதன தனதான
பாட்டி லுருகிலை கேட்டு முருகிலை
கூற்று வருவழி பார்த்து முருகிலை
பாட்டை யநுதின மேற்று மறிகிலை தினமானம்
பாப்ப ணியனருள் வீட்டை விழைகிலை
நாக்கி னுனிகொடு ஏத்த அறிகிலை
பாழ்த்த பிறவியி லேற்ற மனதுநல் வழிபோக
மாட்ட மெனுகிறை கூட்டை விடுகிலை
யேட்டின் விதிவழி யோட்ட மறிகிலை
பார்த்து மினியொரு வார்த்தை அறைகுவ னிதுகேளாய்
ஆட்டி வடவரை வாட்டி யரவொடு
பூட்டி திரிபுர மூட்டி மறலியி
னாட்ட மறசர ணீட்டி மதனுடல் திருநீறாய்
ஆக்கி மகமதை வீட்டி யொருவனை
யாட்டின் முகமதை நாட்டி மறைமக
ளார்க்கும் வடுவுறு வாட்டு முமையவ னருள்பாலா
சீட்டை யெழுதிவை யாற்றி லெதிருற
ஈட்டி யழல்பசை காட்டி சமணரை
சீற்ற மொடுகழு வேற்ற அருளிய குருநாதா
தீர்த்த எனதக மேட்டை யுடனினை
ஏத்த அருளுட னோக்கி அருளுதி
தீர்த்த மலைநகர் காத்த சசிமகள் பெருமாளே
-187 தீர்த்த மலை
(தருமபுரி மாவட்டம் அரூர் நகரத்திலிருந்து 15 கிமீ தொலைவில்)
சம்பந்தர் வரலாற்றில் ஒரு நிகழ்ச்சி
சீட்டை எழுதி வைகையாற்றில்
பாண்டியநாட்டை கூன்பாண்டியன் என்னும் மன்னன் ஆட்சி செய்தபோது திருஞான சம்பந்தர் மதுரைக்கு வந்திருந்தார். அப்போது, சமணர்கள் ஞானசம்பந்தர் தங்கியிருந்த மடத்திற்கு தீயிட்டனர். ஒரு தேசத்தில் அராஜகம் நடக்கிறது என்றால், அதன் பலனை அரசனே அனுபவிக்க வேண்டும் என்ற கொள்கையுடைய சம்பந்தர், "அந்தத் தீ அரசனையே சாரட்டும்'' என்று சொல்லி பாடினார். உடனே, கூன்பாண்டியனை தீயின் வெப்பம், வெப்பு நோயாகத் தாக்கியது. அதைத் தாங்க முடியாமல் அவன் தவித்தான். அவன் சார்ந்திருந்த சமணமதத் துறவிகளால் அதைச் சரி செய்ய முடியவில்லை. அரசனின் வெப்பு நோயைத் தீர்க்க அரசி ஞானசம்பந்தர்ரை வேண்ட, அவரும் "மந்திரமாவது நீறு' என்ற பதிகம் பாடி, மதுரை மீனாட்சியம்மன் கோயில் மடப்பள்ளி சாம்பலை அரசனுக்கு பூசியதும், நோய் நீங்கியது. மன்னன் மீண்டும் சைவமதற்கு மாற எண்ணினான். இதைத் தடுக்க நினைத்த சமணர்கள், சம்பந்தர் செய்தது சித்துவேலை என்றும்,தாங்கள் அறிவிக்கும் போட்டியில் சம்பந்தர் வெற்றி பெற்றால், மதுரையை விட்டே போய் விடுவதாகவும் அறிவித்தனர். அதன்படி இருதிறத்தாரும் தத்தம் சமய உண்மைகள் எழுதிய ஏட்டினை ஆற்றில் இடும்போது எவருடைய ஏடு எதிரேறிச் செல்கின்றதோ அவர்கள் சமயமே மெய்ச்சமயம் எனக் கொள்ளலாம் என்றனர்.
முதலில் சமணர்கள் தங்கள் சமய உண்மையாகக் கூறும் வசனத்தை எழுதி ஆற்றிலிட்டனர். அம்மொழி ஆற்று நீரோட்டத்தை எதிர்க்கும் ஆற்றலின்றி நீர் ஓடும் திசையிலே ஓடிற்று. ஞான சம்பந்தர், `வாழ்க அந்தணர்`என்னும் திருப்பதிகத்தைப்பாடி, அதனை ஏட்டில் எழுதச் செய்து அவ் ஏட்டை ஆற்றில் இட்டார். ஏடு வைகை ஆற்று வெள்ளத்தைக் கிழித்து எதிர் ஏறிச்சென்றது.
அத்திருப்பதிகப் பாடலில் `வேந்தனும் ஓங்குக` என ஞான சம்பந்தர் பாடி பாண்டியன் கூன் நிமிரச்செய்த்தால் நின்றசீர் நெடு மாறன் ஆயினான்
அழல் பசை காட்டி
இதற்கு முன் சமணர்கள் 'இருதிறத்தாரும் தாங்கள் கண்ட பேருண்மையை ஏட்டில் எழுதி நெருப்பில் இட்டால் வேகாத ஏடு எவருடையதோ அவர்கள் சமயமே மெய்ச்சமயம் எனக் கொள்வோம்` என்றனர். ஞானசம்பந்தரும் அதற்கிசைந்தார். பாண்டியன் தீக்குண்டம் அமைக்கக் கட்டளையிட்டான். ஞானசம்பந்தர் தாம் அருளிய திருப்பதிகச் சுவடியைக் கொணரச் செய்து வழிபட்டு அதனை நூல் போட்டு விரித்ததில். `போகமார்த்த பூண் முலையாள்` என்றதிருநள்ளாற்றுத் திருப்பதிகம் வந்தது. ஞானசம்பந்தர் திரு நள்ளாறு இறைவனைப் போற்றி அந்த ஏட்டினை எடுத்து அத்திருப்பதிகம் அனலிடை வேகாதிருக்க வேண்டி`தளிரிள வள ரொளி` என்றதொரு திருப்பதிகம் பாடி எடுத்த ஏட்டினைத் தீயில் இட்டார். அவ்வேடு தீயில் எரியாது பச்சென்றிருந்தது. சமணர்கள் அஸ்தி நாஸ்தி`என்ற தங்கள் சமய வசனத்தை எழுதி ஏட்டினைத் தீயில் இட்டனர். அது எரிந்து கரிந்து சாம்பலாயிற்று. ஞானசம்பந்தர் குறித்த நேரம் வரை காத்திருந்து தான் இட்ட ஏட்டை யாவரும் காண எடுத்தார். அது முன்னையினும் பச்சென்றிருந்த காரணத்தால் பச்சைத் திருப்பதிகம் எனப் போற்றப் பெறுவதாயிற்று. அருணகிரி நாதர் திருநள்ளார் திருப்புகழை பச்சையொண்கிரி என ஆரம்பிப்பது நோக்கத்தக்கது
6.சேனக்குரு கூடலி லன்று ஞானத்தமிழ் நூல்கள்ப கர்ந்து
சேனைச்சம ணோர்கழு வின்கண் மிசையேறத்
தீரத்திரு நீறுபு ரிந்து மீனக்கொடி யோனுடல் துன்று
தீமைப்பிணி தீரவு வந்த குருநாதா ---------- திருப்புகழ், ஊனத்தசை
தாத்த தனதன தாத்த தனதன
தாத்த தனதன தாத்த தனதன
தாத்த தனதன தாத்த தனதன தனதான
பாட்டி லுருகிலை கேட்டு முருகிலை
கூற்று வருவழி பார்த்து முருகிலை
பாட்டை யநுதின மேற்று மறிகிலை தினமானம்
பாப்ப ணியனருள் வீட்டை விழைகிலை
நாக்கி னுனிகொடு ஏத்த அறிகிலை
பாழ்த்த பிறவியி லேற்ற மனதுநல் வழிபோக
மாட்ட மெனுகிறை கூட்டை விடுகிலை
யேட்டின் விதிவழி யோட்ட மறிகிலை
பார்த்து மினியொரு வார்த்தை அறைகுவ னிதுகேளாய்
ஆட்டி வடவரை வாட்டி யரவொடு
பூட்டி திரிபுர மூட்டி மறலியி
னாட்ட மறசர ணீட்டி மதனுடல் திருநீறாய்
ஆக்கி மகமதை வீட்டி யொருவனை
யாட்டின் முகமதை நாட்டி மறைமக
ளார்க்கும் வடுவுறு வாட்டு முமையவ னருள்பாலா
சீட்டை யெழுதிவை யாற்றி லெதிருற
ஈட்டி யழல்பசை காட்டி சமணரை
சீற்ற மொடுகழு வேற்ற அருளிய குருநாதா
தீர்த்த எனதக மேட்டை யுடனினை
ஏத்த அருளுட னோக்கி அருளுதி
தீர்த்த மலைநகர் காத்த சசிமகள் பெருமாளே
-187 தீர்த்த மலை
(தருமபுரி மாவட்டம் அரூர் நகரத்திலிருந்து 15 கிமீ தொலைவில்)
சுருக்க உரை
மனமே, நீ துதிப் பாடல்களின் பொருளை அறிந்து உருகவில்லை. அப் பொருளைக் கேட்டும் உருகுதல் இல்லை. யமன் வருவதைக் கண்டும் இறைவனிடம் பக்தியாய் உருகவில்லை. முயற்சித்து உண்மைப் பொருளை அறியவில்லை. பாம்பு அணிந்த சிவபெருமான் அருளும் வீட்டின்பத்தை விரும்பவில்லை. நாவால் அவனைப் போற்றவில்லை. பாழான இந்தப் பிறப்புக்களிலேயே ஈடுபட்டு நன் வழியில் செல்ல மாட்டேன் என்று சொல்லி உடலாகிய சிறையிலேயே கிடக்கின்றாய். விதி வழியாக எல்லாம் நிகழ்கின்றது என்றும் நீ உணரவில்லை. இதைப் பார்த்துக் கொண்டு என்னால் சும்மா இருக்க முடியவில்லை. நான் சொல்ல நீ கேட்பாயாக. உனக்கு வாக்கும், நல்ல உள்ளமும் இறைவன் அருள்வார். அவனுடைய திருப்புகழை ஓதி அவனையே சிந்திப்பாயாக.
உலகை ஆட்டி வைக்கும் கூத்தன், மேருவை வில்லாக்கி, வாசுகியை நாணாக்கி,திருபுரத்தை எரித்து, யமனை உதைத்து, மதனைச் சாம்பலாக்கி, தக்கன் வேள்வியைக் குலைத்து, அவனுக்கு ஆட்டுத் தலையைப் பொருத்தி, சரசுவதிக்குக் காயம் உண்டாகும்படி வாட்டிய உமா தேவியின் கணவனான சிவபெருமான் அருளிய குழந்தையே. சம்பந்தராக அவதரித்துப் பதிகம் பாடி, ஏடுகளை வைகையில் எதிர் ஏறச் செய்து, சமணர்களைக் கழு ஏற்றிய குரு நாதனே. உன்னை நான் ஏத்தும்படி, அருள்புரிந்து, கண் பார்த்தருளி, தீர்த்த மலை நகரில் வீற்றிருக்கும் பெருமாளே. தேவசேனையின் பெருமாளே. என்னைக் கண் பார்த்து அருள்வாய்.
மனமே, நீ துதிப் பாடல்களின் பொருளை அறிந்து உருகவில்லை. அப் பொருளைக் கேட்டும் உருகுதல் இல்லை. யமன் வருவதைக் கண்டும் இறைவனிடம் பக்தியாய் உருகவில்லை. முயற்சித்து உண்மைப் பொருளை அறியவில்லை. பாம்பு அணிந்த சிவபெருமான் அருளும் வீட்டின்பத்தை விரும்பவில்லை. நாவால் அவனைப் போற்றவில்லை. பாழான இந்தப் பிறப்புக்களிலேயே ஈடுபட்டு நன் வழியில் செல்ல மாட்டேன் என்று சொல்லி உடலாகிய சிறையிலேயே கிடக்கின்றாய். விதி வழியாக எல்லாம் நிகழ்கின்றது என்றும் நீ உணரவில்லை. இதைப் பார்த்துக் கொண்டு என்னால் சும்மா இருக்க முடியவில்லை. நான் சொல்ல நீ கேட்பாயாக. உனக்கு வாக்கும், நல்ல உள்ளமும் இறைவன் அருள்வார். அவனுடைய திருப்புகழை ஓதி அவனையே சிந்திப்பாயாக.
உலகை ஆட்டி வைக்கும் கூத்தன், மேருவை வில்லாக்கி, வாசுகியை நாணாக்கி,திருபுரத்தை எரித்து, யமனை உதைத்து, மதனைச் சாம்பலாக்கி, தக்கன் வேள்வியைக் குலைத்து, அவனுக்கு ஆட்டுத் தலையைப் பொருத்தி, சரசுவதிக்குக் காயம் உண்டாகும்படி வாட்டிய உமா தேவியின் கணவனான சிவபெருமான் அருளிய குழந்தையே. சம்பந்தராக அவதரித்துப் பதிகம் பாடி, ஏடுகளை வைகையில் எதிர் ஏறச் செய்து, சமணர்களைக் கழு ஏற்றிய குரு நாதனே. உன்னை நான் ஏத்தும்படி, அருள்புரிந்து, கண் பார்த்தருளி, தீர்த்த மலை நகரில் வீற்றிருக்கும் பெருமாளே. தேவசேனையின் பெருமாளே. என்னைக் கண் பார்த்து அருள்வாய்.
சம்பந்தர் வரலாற்றில் ஒரு நிகழ்ச்சி
சீட்டை எழுதி வைகையாற்றில்
பாண்டியநாட்டை கூன்பாண்டியன் என்னும் மன்னன் ஆட்சி செய்தபோது திருஞான சம்பந்தர் மதுரைக்கு வந்திருந்தார். அப்போது, சமணர்கள் ஞானசம்பந்தர் தங்கியிருந்த மடத்திற்கு தீயிட்டனர். ஒரு தேசத்தில் அராஜகம் நடக்கிறது என்றால், அதன் பலனை அரசனே அனுபவிக்க வேண்டும் என்ற கொள்கையுடைய சம்பந்தர், "அந்தத் தீ அரசனையே சாரட்டும்'' என்று சொல்லி பாடினார். உடனே, கூன்பாண்டியனை தீயின் வெப்பம், வெப்பு நோயாகத் தாக்கியது. அதைத் தாங்க முடியாமல் அவன் தவித்தான். அவன் சார்ந்திருந்த சமணமதத் துறவிகளால் அதைச் சரி செய்ய முடியவில்லை. அரசனின் வெப்பு நோயைத் தீர்க்க அரசி ஞானசம்பந்தர்ரை வேண்ட, அவரும் "மந்திரமாவது நீறு' என்ற பதிகம் பாடி, மதுரை மீனாட்சியம்மன் கோயில் மடப்பள்ளி சாம்பலை அரசனுக்கு பூசியதும், நோய் நீங்கியது. மன்னன் மீண்டும் சைவமதற்கு மாற எண்ணினான். இதைத் தடுக்க நினைத்த சமணர்கள், சம்பந்தர் செய்தது சித்துவேலை என்றும்,தாங்கள் அறிவிக்கும் போட்டியில் சம்பந்தர் வெற்றி பெற்றால், மதுரையை விட்டே போய் விடுவதாகவும் அறிவித்தனர். அதன்படி இருதிறத்தாரும் தத்தம் சமய உண்மைகள் எழுதிய ஏட்டினை ஆற்றில் இடும்போது எவருடைய ஏடு எதிரேறிச் செல்கின்றதோ அவர்கள் சமயமே மெய்ச்சமயம் எனக் கொள்ளலாம் என்றனர்.
முதலில் சமணர்கள் தங்கள் சமய உண்மையாகக் கூறும் வசனத்தை எழுதி ஆற்றிலிட்டனர். அம்மொழி ஆற்று நீரோட்டத்தை எதிர்க்கும் ஆற்றலின்றி நீர் ஓடும் திசையிலே ஓடிற்று. ஞான சம்பந்தர், `வாழ்க அந்தணர்`என்னும் திருப்பதிகத்தைப்பாடி, அதனை ஏட்டில் எழுதச் செய்து அவ் ஏட்டை ஆற்றில் இட்டார். ஏடு வைகை ஆற்று வெள்ளத்தைக் கிழித்து எதிர் ஏறிச்சென்றது.
அத்திருப்பதிகப் பாடலில் `வேந்தனும் ஓங்குக` என ஞான சம்பந்தர் பாடி பாண்டியன் கூன் நிமிரச்செய்த்தால் நின்றசீர் நெடு மாறன் ஆயினான்
அழல் பசை காட்டி
இதற்கு முன் சமணர்கள் 'இருதிறத்தாரும் தாங்கள் கண்ட பேருண்மையை ஏட்டில் எழுதி நெருப்பில் இட்டால் வேகாத ஏடு எவருடையதோ அவர்கள் சமயமே மெய்ச்சமயம் எனக் கொள்வோம்` என்றனர். ஞானசம்பந்தரும் அதற்கிசைந்தார். பாண்டியன் தீக்குண்டம் அமைக்கக் கட்டளையிட்டான். ஞானசம்பந்தர் தாம் அருளிய திருப்பதிகச் சுவடியைக் கொணரச் செய்து வழிபட்டு அதனை நூல் போட்டு விரித்ததில். `போகமார்த்த பூண் முலையாள்` என்றதிருநள்ளாற்றுத் திருப்பதிகம் வந்தது. ஞானசம்பந்தர் திரு நள்ளாறு இறைவனைப் போற்றி அந்த ஏட்டினை எடுத்து அத்திருப்பதிகம் அனலிடை வேகாதிருக்க வேண்டி`தளிரிள வள ரொளி` என்றதொரு திருப்பதிகம் பாடி எடுத்த ஏட்டினைத் தீயில் இட்டார். அவ்வேடு தீயில் எரியாது பச்சென்றிருந்தது. சமணர்கள் அஸ்தி நாஸ்தி`என்ற தங்கள் சமய வசனத்தை எழுதி ஏட்டினைத் தீயில் இட்டனர். அது எரிந்து கரிந்து சாம்பலாயிற்று. ஞானசம்பந்தர் குறித்த நேரம் வரை காத்திருந்து தான் இட்ட ஏட்டை யாவரும் காண எடுத்தார். அது முன்னையினும் பச்சென்றிருந்த காரணத்தால் பச்சைத் திருப்பதிகம் எனப் போற்றப் பெறுவதாயிற்று. அருணகிரி நாதர் திருநள்ளார் திருப்புகழை பச்சையொண்கிரி என ஆரம்பிப்பது நோக்கத்தக்கது
6.சேனக்குரு கூடலி லன்று ஞானத்தமிழ் நூல்கள்ப கர்ந்து
சேனைச்சம ணோர்கழு வின்கண் மிசையேறத்
தீரத்திரு நீறுபு ரிந்து மீனக்கொடி யோனுடல் துன்று
தீமைப்பிணி தீரவு வந்த குருநாதா ---------- திருப்புகழ், ஊனத்தசை