Tweet
Yuddha Kaanda Sarga 46 Continues
6.46.37 இ
6.46.37 ஈ
6.46.38 அ
6.46.38 ஆ
ந கால: கபிராஜேந்த்ர
வைக்லவ்யமநுவர்திதும் ।
அதிஸ்நேஹோऽப்யகாலேऽஸ்மிந்
மரணாயோபகல்பதே ॥
na kālaḥ kapirājēndra
vaiklavyamanuvartitum ।
atisnēhō'pyakālē'smin
maraṇāyōpakalpatē ॥
This is not the time to harbor disquiet,
O paramount ruler of the Vānaras!
To allow our love (for Rāma and Lakshmaṇa)
to overwhelm us at the wrong moment is to invite death.
6.46.38 இ
6.46.38 ஈ
6.46.39 அ
6.46.39 ஆ
தஸ்மாதுத்ஸ்ருஜ்ய வைக்லவ்யம்
ஸர்வகார்யவிநாஸநம் ।
ஹிதம் ராமபுரோகாணாம்
ஸைந்யாநாமநுசிந்த்யதாம் ॥
tasmādutsṛjya vaiklavyam
sarvakāryavināṡanam ।
hitaṃ rāmapurōgāṇām
sainyānāmanucintyatām ॥
Therefore cast off the disquiet
which only ruins every enterprise,
and think of what is the best course (now)
for the armies led by Rāma.
6.46.39 இ
6.46.39 ஈ
6.46.40 அ
6.46.40 ஆ
அதவா ரக்ஷ்யதாம் ராமோ
யாவத் ஸஞ்ஜ்ஞாவிபர்யய: ।
லப்தஸஞ்ஜ்ஞௌ ஹி காகுத்ஸ்தௌ
பயம் நோ வ்யபநேஷ்யத: ॥
athavā rakṣyatāṃ rāmō
yāvat sañjñāviparyayaḥ ।
labdhasañjñau hi kākutsthau
bhayaṃ nō vyapanēṣyataḥ ॥
First, let us take care of Rāma
till he regains consciousness.
Once the scions of the Kākutsthas revive,
they will dispel our fears.
6.46.40 இ
6.46.40 ஈ
6.46.41 அ
6.46.41 ஆ
நைதத் கிஞ்சந ராமஸ்ய
ந ச ராமோ முமூர்ஷதி ।
ந ஹ்யேநம் ஹாஸ்யதே லக்ஷ்மீ:
துர்லபா யா கதாயுஷாம் ॥
naitat kiñcana rāmasya
na ca rāmō mumūrṣati ।
na hyēnaṃ hāsyatē lakṣmīḥ
durlabhā yā gatāyuṣām ॥
This is nothing for Rāma, he is not going to die.
The lively charm, which is impossible to be found
in someone who is dead, has not left him yet.
6.46.41 இ
6.46.41 ஈ
6.46.42 அ
6.46.42 ஆ
தஸ்மாதாஸ்வாஸயாத்மாநம்
பலம் சாஸ்வாஸய ஸ்வகம் ।
யாவத் கார்யாணி ஸர்வாணி
புந: ஸம்ஸ்தாபயாம்யஹம் ॥
tasmādāṡvāsayātmānam
balaṃ cāṡvāsaya svakam ।
yāvat kāryāṇi sarvāṇi
punaḥ saṃsthāpayāmyaham ॥
Therefore comfort yourself and your forces;
meanwhile I shall restore
all the operations to normalcy.
6.46.42 இ
6.46.42 ஈ
6.46.43 அ
6.46.43 ஆ
ஏதே ஹி புல்லநயநா:
த்ராஸாதாகதஸாத்வஸா: ।
கர்ணே கர்ணே ப்ரகதிதா
ஹரயோ ஹரிஸத்தம ॥
ētē hi phullanayanāḥ
trāsādāgatasādhvasāḥ ।
karṇē karṇē prakathitā
harayō harisattama ॥
O best of Vānaras! These Vānaras stare
with wide-eyes, convulse with fear and
whisper in each other’s ears.
6.46.43 இ
6.46.43 ஈ
6.46.44 அ
6.46.44 ஆ
மாம் து த்ருஷ்ட்வா ப்ரதாவந்தம்
அநீகம் ஸம்ப்ரஹர்ஷிதும் ।
த்யஜந்து ஹரயஸ்த்ராஸம்
புக்தபூர்வாமிவ ஸ்ரஜம் ॥
māṃ tu dṛṣṭvā pradhāvantam
anīkaṃ sampraharṣitum ।
tyajantu harayastrāsam
bhuktapūrvāmiva srajam ॥
I shall try to cheer up the fleeing army
and on seeing me (stand steady)
the Vānaras shall discard fear
like one discards a used flower garland.
6.46.44 இ
6.46.44 ஈ
6.46.45 அ
6.46.45 ஆ
ஸமாஸ்வாஸ்ய து ஸுக்ரீவம்
ராக்ஷஸேந்த்ரோ விபீஷண: ।
வித்ருதம் வாநராநீகம்
தத்ஸமாஸ்வாஸயத் புந: ॥
samāṡvāsya tu sugrīvam
rākṣasēndrō vibhīṣaṇaḥ ।
vidrutaṃ vānarānīkam
tatsamāṡvāsayat punaḥ ॥
After cheering up Sugreeva,
Vibheeshaṇa, the Lord of Rākshasas,
cheered up the Vānara army that
was all but set to flee.
6.46.45 இ
6.46.45 ஈ
6.46.46 அ
6.46.46 ஆ
இந்த்ரஜித்து மஹாமாய:
ஸர்வஸைந்யஸமாவ்ருத: ।
விவேஸ நகரீம் லங்காம்
பிதரம் சாப்யுபாகமத் ॥
indrajittu mahāmāyaḥ
sarvasainyasamāvṛtaḥ ।
vivēṡa nagarīṃ laṅkām
pitaraṃ cābhyupāgamat ॥
And Indrajit, a master of magical powers,
entered the city of Laṅkā with all his army
and went to his father.
6.46.46 இ
6.46.46 ஈ
6.46.47 அ
6.46.47 ஆ
தத்ர ராவணமாஸீநம்
அபிவாத்ய க்ருதாஞ்ஜலி: ।
ஆசசக்ஷே ப்ரியம் பித்ரே
நிஹதௌ ராமலக்ஷ்மணௌ ॥
tatra rāvaṇamāsīnam
abhivādya kṛtāñjaliḥ ।
ācacakṣē priyaṃ pitrē
nihatau rāmalakṣmaṇau ॥
With palms joined in reverence,
he saluted the seated Rāvaṇa.
He told his father the pleasing news
that Rāma and Lakshmaṇa had been slain.
6.46.47 இ
6.46.47 ஈ
6.46.48 அ
6.46.48 ஆ
உத்பபாத ததோ ஹ்ருஷ்ட:
புத்ரம் ச பரிஷஸ்வஜே ।
ராவணோ ரக்ஷஸாம் மத்யே
ஸ்ருத்வா ஸத்ரூ நிபாதிதௌ ॥
utpapāta tatō hṛṣṭaḥ
putraṃ ca pariṣasvajē ।
rāvaṇō rakṣasāṃ madhyē
ṡrutvā ṡatrū nipātitau ॥
On hearing that the enemy was destroyed,
Rāvaṇa sprang up in joy and embraced
his son amidst the assembled Rākshasas.
6.46.48 இ
6.46.48 ஈ
6.46.49 அ
6.46.49 ஆ
6.46.49 இ
6.46.49 ஈ
உபாக்ராய ஸ மூர்த்ந்யேநம்
பப்ரச்ச ப்ரீதமாநஸ: ।
ப்ருச்சதே ச யதாவ்ருத்தம்
பித்ரே ஸர்வம் ந்யவேதயத் ।
யதா தௌ ஸரபந்தேந
நிஸ்சேஷ்டௌ நிஷ்ப்ரபௌ க்ருதௌ ॥
upāghrāya sa mūrdhnyēnam
papraccha prītamānasaḥ ।
pṛcchatē ca yathāvṛttam
pitrē sarvaṃ nyavēdayat ।
yathā tau ṡarabandhēna
niṡcēṣṭau niṣprabhau kṛtau ॥
His heart filled with joy,
he smelled the head (of his son)
and asked (for the detail).
In response, he told everything that happened
and how the two, bound by the power of his arrows,
were made motionless and lusterless.
6.46.50 அ
6.46.50 ஆ
6.46.50 இ
6.46.50 ஈ
ஸ ஹர்ஷவேகாநுகதாந்தராத்மா
ஸ்ருத்வா வசஸ்தஸ்ய மஹாரதஸ்ய ।
ஜஹௌ ஜ்வரம் தாஸரதே: ஸமுத்திதம்
ப்ரஹ்ருஷ்ய வாசாऽபிநநந்த புத்ரம் ॥
sa harṣavēgānugatāntarātmā
ṡrutvā vacastasya mahārathasya ।
jahau jvaraṃ dāṡarathēḥ samutthitaṃ
prahṛṣya vācā'bhinananda putram ॥
On hearing those words of the great charioter,
his mind was flooded with joy.
Putting all the worries caused
by the son of Daṡaratha to rest,
he heaped praise on his son
in the exuberance of his joy.
இத்யார்ஷே வால்மீகீயே
ஸ்ரீமத்ராமாயணே ஆதிகாவ்யே
யுத்தகாண்டே ஷட்சத்வாரிம்ஸ: ஸர்க:॥
ityārṣē vālmīkīyē
ṡrīmadrāmāyaṇē ādikāvyē
yuddhakāṇḍē ṣaṭcatvāriṃṡaḥ sargaḥ॥
Thus concludes the forty sixth Sarga
in Yuddha Kāṇḍa of the glorious Rāmāyaṇa,
the first ever poem of humankind,
composed by Maharshi Vālmeeki.
You have completed reading 15975 Ṡlōkas out of ~24,000 Ṡlōkas of Vālmeeki Rāmāyaṇa.
6.46.37 இ
6.46.37 ஈ
6.46.38 அ
6.46.38 ஆ
ந கால: கபிராஜேந்த்ர
வைக்லவ்யமநுவர்திதும் ।
அதிஸ்நேஹோऽப்யகாலேऽஸ்மிந்
மரணாயோபகல்பதே ॥
na kālaḥ kapirājēndra
vaiklavyamanuvartitum ।
atisnēhō'pyakālē'smin
maraṇāyōpakalpatē ॥
This is not the time to harbor disquiet,
O paramount ruler of the Vānaras!
To allow our love (for Rāma and Lakshmaṇa)
to overwhelm us at the wrong moment is to invite death.
6.46.38 இ
6.46.38 ஈ
6.46.39 அ
6.46.39 ஆ
தஸ்மாதுத்ஸ்ருஜ்ய வைக்லவ்யம்
ஸர்வகார்யவிநாஸநம் ।
ஹிதம் ராமபுரோகாணாம்
ஸைந்யாநாமநுசிந்த்யதாம் ॥
tasmādutsṛjya vaiklavyam
sarvakāryavināṡanam ।
hitaṃ rāmapurōgāṇām
sainyānāmanucintyatām ॥
Therefore cast off the disquiet
which only ruins every enterprise,
and think of what is the best course (now)
for the armies led by Rāma.
6.46.39 இ
6.46.39 ஈ
6.46.40 அ
6.46.40 ஆ
அதவா ரக்ஷ்யதாம் ராமோ
யாவத் ஸஞ்ஜ்ஞாவிபர்யய: ।
லப்தஸஞ்ஜ்ஞௌ ஹி காகுத்ஸ்தௌ
பயம் நோ வ்யபநேஷ்யத: ॥
athavā rakṣyatāṃ rāmō
yāvat sañjñāviparyayaḥ ।
labdhasañjñau hi kākutsthau
bhayaṃ nō vyapanēṣyataḥ ॥
First, let us take care of Rāma
till he regains consciousness.
Once the scions of the Kākutsthas revive,
they will dispel our fears.
6.46.40 இ
6.46.40 ஈ
6.46.41 அ
6.46.41 ஆ
நைதத் கிஞ்சந ராமஸ்ய
ந ச ராமோ முமூர்ஷதி ।
ந ஹ்யேநம் ஹாஸ்யதே லக்ஷ்மீ:
துர்லபா யா கதாயுஷாம் ॥
naitat kiñcana rāmasya
na ca rāmō mumūrṣati ।
na hyēnaṃ hāsyatē lakṣmīḥ
durlabhā yā gatāyuṣām ॥
This is nothing for Rāma, he is not going to die.
The lively charm, which is impossible to be found
in someone who is dead, has not left him yet.
6.46.41 இ
6.46.41 ஈ
6.46.42 அ
6.46.42 ஆ
தஸ்மாதாஸ்வாஸயாத்மாநம்
பலம் சாஸ்வாஸய ஸ்வகம் ।
யாவத் கார்யாணி ஸர்வாணி
புந: ஸம்ஸ்தாபயாம்யஹம் ॥
tasmādāṡvāsayātmānam
balaṃ cāṡvāsaya svakam ।
yāvat kāryāṇi sarvāṇi
punaḥ saṃsthāpayāmyaham ॥
Therefore comfort yourself and your forces;
meanwhile I shall restore
all the operations to normalcy.
6.46.42 இ
6.46.42 ஈ
6.46.43 அ
6.46.43 ஆ
ஏதே ஹி புல்லநயநா:
த்ராஸாதாகதஸாத்வஸா: ।
கர்ணே கர்ணே ப்ரகதிதா
ஹரயோ ஹரிஸத்தம ॥
ētē hi phullanayanāḥ
trāsādāgatasādhvasāḥ ।
karṇē karṇē prakathitā
harayō harisattama ॥
O best of Vānaras! These Vānaras stare
with wide-eyes, convulse with fear and
whisper in each other’s ears.
6.46.43 இ
6.46.43 ஈ
6.46.44 அ
6.46.44 ஆ
மாம் து த்ருஷ்ட்வா ப்ரதாவந்தம்
அநீகம் ஸம்ப்ரஹர்ஷிதும் ।
த்யஜந்து ஹரயஸ்த்ராஸம்
புக்தபூர்வாமிவ ஸ்ரஜம் ॥
māṃ tu dṛṣṭvā pradhāvantam
anīkaṃ sampraharṣitum ।
tyajantu harayastrāsam
bhuktapūrvāmiva srajam ॥
I shall try to cheer up the fleeing army
and on seeing me (stand steady)
the Vānaras shall discard fear
like one discards a used flower garland.
6.46.44 இ
6.46.44 ஈ
6.46.45 அ
6.46.45 ஆ
ஸமாஸ்வாஸ்ய து ஸுக்ரீவம்
ராக்ஷஸேந்த்ரோ விபீஷண: ।
வித்ருதம் வாநராநீகம்
தத்ஸமாஸ்வாஸயத் புந: ॥
samāṡvāsya tu sugrīvam
rākṣasēndrō vibhīṣaṇaḥ ।
vidrutaṃ vānarānīkam
tatsamāṡvāsayat punaḥ ॥
After cheering up Sugreeva,
Vibheeshaṇa, the Lord of Rākshasas,
cheered up the Vānara army that
was all but set to flee.
6.46.45 இ
6.46.45 ஈ
6.46.46 அ
6.46.46 ஆ
இந்த்ரஜித்து மஹாமாய:
ஸர்வஸைந்யஸமாவ்ருத: ।
விவேஸ நகரீம் லங்காம்
பிதரம் சாப்யுபாகமத் ॥
indrajittu mahāmāyaḥ
sarvasainyasamāvṛtaḥ ।
vivēṡa nagarīṃ laṅkām
pitaraṃ cābhyupāgamat ॥
And Indrajit, a master of magical powers,
entered the city of Laṅkā with all his army
and went to his father.
6.46.46 இ
6.46.46 ஈ
6.46.47 அ
6.46.47 ஆ
தத்ர ராவணமாஸீநம்
அபிவாத்ய க்ருதாஞ்ஜலி: ।
ஆசசக்ஷே ப்ரியம் பித்ரே
நிஹதௌ ராமலக்ஷ்மணௌ ॥
tatra rāvaṇamāsīnam
abhivādya kṛtāñjaliḥ ।
ācacakṣē priyaṃ pitrē
nihatau rāmalakṣmaṇau ॥
With palms joined in reverence,
he saluted the seated Rāvaṇa.
He told his father the pleasing news
that Rāma and Lakshmaṇa had been slain.
6.46.47 இ
6.46.47 ஈ
6.46.48 அ
6.46.48 ஆ
உத்பபாத ததோ ஹ்ருஷ்ட:
புத்ரம் ச பரிஷஸ்வஜே ।
ராவணோ ரக்ஷஸாம் மத்யே
ஸ்ருத்வா ஸத்ரூ நிபாதிதௌ ॥
utpapāta tatō hṛṣṭaḥ
putraṃ ca pariṣasvajē ।
rāvaṇō rakṣasāṃ madhyē
ṡrutvā ṡatrū nipātitau ॥
On hearing that the enemy was destroyed,
Rāvaṇa sprang up in joy and embraced
his son amidst the assembled Rākshasas.
6.46.48 இ
6.46.48 ஈ
6.46.49 அ
6.46.49 ஆ
6.46.49 இ
6.46.49 ஈ
உபாக்ராய ஸ மூர்த்ந்யேநம்
பப்ரச்ச ப்ரீதமாநஸ: ।
ப்ருச்சதே ச யதாவ்ருத்தம்
பித்ரே ஸர்வம் ந்யவேதயத் ।
யதா தௌ ஸரபந்தேந
நிஸ்சேஷ்டௌ நிஷ்ப்ரபௌ க்ருதௌ ॥
upāghrāya sa mūrdhnyēnam
papraccha prītamānasaḥ ।
pṛcchatē ca yathāvṛttam
pitrē sarvaṃ nyavēdayat ।
yathā tau ṡarabandhēna
niṡcēṣṭau niṣprabhau kṛtau ॥
His heart filled with joy,
he smelled the head (of his son)
and asked (for the detail).
In response, he told everything that happened
and how the two, bound by the power of his arrows,
were made motionless and lusterless.
6.46.50 அ
6.46.50 ஆ
6.46.50 இ
6.46.50 ஈ
ஸ ஹர்ஷவேகாநுகதாந்தராத்மா
ஸ்ருத்வா வசஸ்தஸ்ய மஹாரதஸ்ய ।
ஜஹௌ ஜ்வரம் தாஸரதே: ஸமுத்திதம்
ப்ரஹ்ருஷ்ய வாசாऽபிநநந்த புத்ரம் ॥
sa harṣavēgānugatāntarātmā
ṡrutvā vacastasya mahārathasya ।
jahau jvaraṃ dāṡarathēḥ samutthitaṃ
prahṛṣya vācā'bhinananda putram ॥
On hearing those words of the great charioter,
his mind was flooded with joy.
Putting all the worries caused
by the son of Daṡaratha to rest,
he heaped praise on his son
in the exuberance of his joy.
இத்யார்ஷே வால்மீகீயே
ஸ்ரீமத்ராமாயணே ஆதிகாவ்யே
யுத்தகாண்டே ஷட்சத்வாரிம்ஸ: ஸர்க:॥
ityārṣē vālmīkīyē
ṡrīmadrāmāyaṇē ādikāvyē
yuddhakāṇḍē ṣaṭcatvāriṃṡaḥ sargaḥ॥
Thus concludes the forty sixth Sarga
in Yuddha Kāṇḍa of the glorious Rāmāyaṇa,
the first ever poem of humankind,
composed by Maharshi Vālmeeki.
You have completed reading 15975 Ṡlōkas out of ~24,000 Ṡlōkas of Vālmeeki Rāmāyaṇa.